Netgedichten

netgedicht (nr. 52.493):

Geen ster...

Geen ster hoog aan de hemel,
terwijl de lach verzinkt in
weemoedige klanken.

De aarde fragiel als een vlinder...
Mensen beven tussen grauwe wolken
en dor gras.

In het park geen rode rozen,
alleen dode gele.
En in vele ogen tranen zichtbaar
of verborgen in een tijd van wanhoop
en zorgen.

... ...De ellende en het verdriet in de wereld...
Een ster als symbool van licht in de duisternis en daarmee ook van de hoop.
Gele roos als symbool van nieuw begin.
Men is ten einde raad. ...

Schrijver: martin valk, 25 juli 2014