348 resultaten.
dichter
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 333 waar de wind vrij spel heeft
mijn sporen ruisend verwaaien
dichten mijn woorden de gaten
van het broze bestaan
dansend op het breekbare koord
van het leven
laveer ik met vallen en opstaan
naar de overkant…
beminnen
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 513 ik bemin
jouw
zinnenstrelende
flanken
zij wiegen
als
bedeesde golven
met
ruisende klanken
ik blaas
mijn streling
langs
wuivende haren
in stotende
zuchten
speel ik
muziek
op gewaande
snaren…
Eeuwige Wind
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 485 Ik kan je niet betasten,
maar wel jouw ruisende stem horen.
Ik kan jou niet uitbundig zoenen,
maar wel uitbundig naar je luisteren.
Ik kan jou nooit missen,
want je bent mijn eeuwige wind.…
wilde hemel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 daarbuiten kijk ik
de volle maan
een en al onrust
al die betekenissen
van dromen en
al dat rondwaren
van onze voorouders
die voortekenen
in ruisende bomen
in verte en
ver verleden
maar ook nu
schreeuw schreeuw
naar een wilde hemel…
Prediker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 568 dat alles louter lucht
is, slechts het najagen
van wind, lees ik in
ruisende woorden
van een wijsgeer die
bevlogen waarheid
spreekt
sla de bijbel nederig
dicht, sluit de oude
Prediker in mijn
rusteloze ziel…
retraite (4)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 679 gestorven broeders
vinden binnen
de kloostermuren
hun zichtbare rust
als vertrouwde
namen op sobere
kruisen
als ruisende bomen
tussen geurende
bloemen
zo leven ze verder
in de broederschap
dierbaar, nimmer
verloren…
je keek niet om
hartenkreet
2.8 met 5 stemmen 955 ik dacht aan de zee en
dat kleine bootje waarover
we spraken, weet je nog
we vonden geen woorden
je proefde het zilt van
mijn lippen, ik de jouwe
je tedere groet verloor zich
in de ruisende branding
ik stond daar
je keek niet om…
Herfst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 239 Boven het steekspel van hun blikken
toonden de kruinen van de bomen stervend steeds weer
nieuwe kleuren zonder naam
een milde wind trok bij hun eerste stemverheffing
ruisend nog wat verder aan
-het was herfst
op het scherpst van de snede.…
halve woorden
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 37 kon ik ze maar vertalen
de halve woorden
in slaap gemompeld
van lispelend gras
halve woorden
van de stervende soldaat
de oude vrouw
de ruisende bladeren
de stilte van de nacht
kon ik ze maar vertalen
de halve woorden
in slaap gemompeld…
Duinpannetje
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 856 Onder een hemelsblauw laken
waar de zon ons sfeerlicht was
klonk zwoele muziek
uit zacht ruisend helmgras.
Een duinpannetje vatte vlam
en we lagen liefdevol te bruinen
tot de pijnlijke wekker ging
van een fietsbel in de duinen.…
winterhuid
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 1.246 tastend naar zijn oude geur
en gloed
ben ik in het tere omhulsel
gekropen
en zoek onder zijn zachte
winterhuid beschutting
tegen stil verdriet
koester de rafels van milde
warmte, van ruisende sporen
zo raakbaar nog verweven
in de leegte die hij achterliet…
avond
hartenkreet
3.2 met 5 stemmen 599 Als de uitdagende blik van de maan,
het onverstaanbare gefluister van de sterren,
het ruisende geluid van de rivier
en het ritselen van het riet
de stilte van de avond breken,
dan weet ik dat er ergens
daar in de ruimte of in cyberspace
iemand aan me zit te denken
en zachtjes mijn gedachten deelt.…
de avond valt aan zee
netgedicht
3.5 met 6 stemmen 123 warmkleurige slingers
schildert de zeewind
langs de vroege avondhemel
met een laatste vleugelslag
bezweren vogels
de ruisende geluiden
en ik droom weg
over zachtdeinend water
uit "De Zee en Ommelanden"
(tweede reeks) Eli Stater…
ongerust
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 208 ze belde me op
over m'n gedichten
ging het wel
goed met mij
want ja
je schrijft
over het leven
dat voorbij gaat
de ruisende regen en
aalscholvers die vliegen
in een stilte
zonder antwoord
gaat het dan wel goed
met je schatje
en ik zei
dat is poezie…
miniatuur 13
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 achter de heg, en 'n struik
zit de man achter 't raam;
'n dubbel geluidswerend luik
hij speelt in zijn theater
"de eeuwigheid in spe",
hoort al de stem, van later
en spreekt van die ruisende zee…
IJsvogel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 279 zachtjes in teder beminnen
waar de wind
zoute letters rondstrooit
en tonen ruisend weerklinken
aan de rand van het avondrood
hoopvolle woorden versterven
naast begraven gedachten
nog voor het geschonden duister
roepen zij allen haar naam…
optimist
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 291 oneindige grijze grauwheid
wolken tot over de horizon
de zon voor altijd weg
ruisende klettering van water
trage tranen op het glas voor
een uitgeregende wereld
en plots toch verre muziek
die tinkelende verre vogel
een kleine natte optimist…
Nacht en dag
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 120 Zodra het laken
mijn lichaam raakt
Ben ik vrij
herboren naakt
Stromend, vluchtend, ruisend
Kapot, stuk, bruisend
Dan word ik wakker
prikken de zonnestralen
in mijn gezicht
De nacht
is in rook op gegaan
Ik zie het
want het is weer licht…
tijdloze wachter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 622 onder vluchtige
wolken en meeuwen
dwalen zijn trouwe
juttersogen
over golvende duinen
zee en strand
ademt zijn roestige
huid het zilte water
als een vurig baken
voor wie hem zoeken
zo tijdloos verbeeld
en verzonken
in pure klei
en ruisend avondland…
Utopie
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 404 Tergend langzaam blijven straten onbegaanbaar
verbleekt de zwaluw in de tijd
zwemt in deeltjes regenbogen purper
kortdurend haar toevalligheid
kwinkslagen schieten flarden luchtkastelen
zinnen melken herinneringen
zomaar alsuit het niets
kan schaduw ruisend zijn?…
heimwee vreemd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 125 als er niks meer zal zijn dan
een lucht waarin
wolken grijs zuchten
bomen met naar beneden
ruisende twijgen
hun laatste streven tonen
stil uitgestrekte schraalheid
waarin de ziel
nog nauwelijks praat
omstrengel mij
heimwee vreemd
en sterker dan de dood…
Ganzennacht
netgedicht
3.6 met 9 stemmen 72 de wilde ganzen
zwermen door de koele nacht
gakkende wilskracht
de vlakte wordt zwart
duizend snavels roepen kaw
op de wieken nu
ruisende vleugels
in een donderwolk verpakt
de wilde ganzen
een goddelijke
ganzennacht op het water
door donker bedekt…
O 'T RUISEN VAN HET RANKE RIET
poëzie
4.2 met 61 stemmen 3.623 voorbij alwaar hem 't herte jaagt,
voorbij waar klinkend goud hem plaagt;
maar uw geluid verstaat hij niet,
o mijn beminde ruisend riet!
Nochtans, o ruisend ranke riet,
uw stem is zo verachtlijk niet!
God schiep de stroom, God schiep uw stam,
God zeide: "Waai!...…
De zee en wij
hartenkreet
1.3 met 3 stemmen 1.756 Wij praten
gelijk de zee
ik de golf die wegtrekt
jij de golf die terugkomt
een onafgebroken gaan
en komen
soms
woest schuimend
soms
zacht ruisend
maar altijd
klimmen naar de top
op zoek naar de
verzoening
altijd
als één eindigend
nooit
alleen.…
Laan van de Hemelse Vrede
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 133 Aan alle kanten
Toegedekt door
Ruisend lover
Buitengesloten
De onwaarheden
En vileine spinsels
Van vijandige geesten
Breekt zo maar
Het zegenrijke licht
En schijnt door dit
Hemels bladerdak
Onverwachts het levenslicht
Dat Vrede heet
Leek, Auwemalaan, 19 juni 2012…
zo luid en zo bang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 het hart van de storm
een oceaan van wachten
slaapt zonder wolken
houtduiven koeren
droever dan mensenverdriet
de boom zucht ruisend
een heldere pijn
in oude zielenlagen
het gras nat en zwaar
iemand wil schreeuwen
een stem met honderd kelen
zo luid en zo bang…
Natte nachtmerrie
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 368 Polderland, raaiend gras
Dotterbloemend glooiende oever
Ruisend riet
Waterkant lonkt naar mij
Mysterieus watergekringel
Luchtbellen vermoeden leven in dit nat
Schrijvertjes schaatsen gedogen
Onder dit oppervlak echter
Vergalt de bittervoorn
Stekelt de baars en wordt
Amoebevormig bloedgezogen.…
regen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 328 ruisend kletterend
kleurt vallend water
mijn bomen
kale takken naar omhoog
nauw zichtbaar hun knoppen
niet te geloven
eens zullen ze
als groene kronen
naar een blauwe lucht
met daarin zeilende
witte wolken reiken
een feest in het verschiet
het maakt me nu al blij…
Als het eb geworden is in mij
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 79 Lichaam dat
Met gesloten
Ogen tot
Rust komt,
Spieren en
Vezels waar
Alle spanning
Uit verdwenen
Is
Alleen de adem
Nog die merkbaar
Aanwezig is, die
In en uit gaat
Met het aanrollen
Van de branding
Die ik in
Het onderbewuste
Hoor -
Na de ruisende
Vloed is het
Totale rust
Die overblijft
Als het in mij…
Music-Hall 1
poëzie
4.0 met 7 stemmen 2.350 Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt
Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren
Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren
Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…