Alle inzendingen over rust

het was rust die samenbracht toen wij jouw as met het hare deelden een vleugje wind droeg jou zacht naar de lach die jij goed kende die jullie elkaar gaven in het samen dragen van het leven dat was aangegaan hier rusten schatten aan herinnering zij leiden ons bestaan terwijl hun zielen verder gaan…

Verlangen naar een stukje rust geheel alleen je eigen plek voor elk mens een ware must dromen van een mooie stek een waar je geheel jezelf kunt zijn die rust waar je zo naar verlangt in tijden van angst, verdriet, of pijn 'n plek waar je je hart graag mee behangt.…

Het bewierookte zelfbeeldje vraagt aan de Boeddhaposter wat hij van het uitzicht vindt Het loze uitzicht in dit leven van niet te doorbreken patronen met alweer een beminde minder de nacht weer langer dan de slaap Je wilt rust maar als je rust vindt wil je leven Dat is het lot, niet te ontlopen meng je tranen maar met water dan lost…

aan zee het geluid van de golven rust... zonder jou, alles verloren zonder jou, muisstil en dan plots,... niets meer…

Rust daalt neer Stof dwarrelt op Mijn verlaten ziel Bewoon ik weer…

harmonie géén fanfare in kleurrijke kostuums vredige rust van binnen toekomstmuziek?…

Met zoveel tijd vervlogen onwetend hoe het ooit begon groeit rust in mij onder de zon…

boedha oosterse god bron van inspiratie rust, stilte en meditatie inzicht…

In stilte leed ik vermeed ik te praten, opdat jij ons ooit met rust zou laten.…

thee, moment van rust kijk diep in je glas, en zie de wolk, en glimlach…

polsen beloven roodvloeiend mijn rust uit het wit van mijn vingers sijpelt dood zonder geluid…

Prachtige kleuren in ruimte, rust en stilte steeds weer ander zicht.…

geluk meet je af aan de mate waarin jouw gemoed je rust gunt…

Hand in hand zwemmen valt niet mee, we rusten uit – met zoute zoenen.…

Maar ze wist van niks dus moet ik haar met rust laten. Mijn woede lijkt een orkaan in mijn lijf en kan je nog steeds niet mijn haat laten zien. Misschien, als ik de rust heb gevonden Wil ik je weer terugzien. Nu wil ik dat je gaat laat me verder met rust. Wie weet bel ik je nog wel als het gedaan is met mijn strijdlust.…

Daar tjuikt de nachtegaal zijn teder lied, Tevreden, dat hij 't klagend lied mag zingen, Waarom hij zingt, dat weet de zanger niet; Wat rusten kan, voelt zich de rust doordringen, Ook ik. Ik weet niet, wat ik denken moet, Doch voel het: wie tevreden is, is goed.…

Die grote man Hij komt eraan Die grote man Wil hij me slaan Hij kijkt boos Hij kijkt gemeen Ik ben bang Laat me toch alleen Die grote man Hij doet me pijn Die grote man Ik wil alleen zijn Laat me toch met rust Ga weg Ik wil alleen rust Maar ik heb pech Die grote man Hij maakt me bang Die grote man Hij houd me in bedwang Ik…

O, laat mij gaan, waar gindse duinen rusten, waar koele westenwind nauw ademhaalt en matte herfstzon zilvertintig straalt en vrede murmelt aan de kalme kusten! Hoe laaft mijn lijf, o eeuwig onbewuste, zich aan de wind, die van uw kruinen daalt, en vallend lover lispelt en herhaalt, dat eenmaal rusten mag, die nooit mocht rusten.…

Levenslust ontbreekt, Een glimlach is daar, Als een masker, Niet gezien willen worden, Rust, Een verzilte huid verraadt, Een opgedroogd verdriet, De tijd niet gekomen, Om te baden in geluk, Bekeken in tranen, Is deze bedwongen ziel, Een spiegel bedrogen, Dapper bekeken, Rust, Strategisch strijden, De dorheid verdwijnt, Zorgen weggespoeld…

Strakblauw, zeegroen of grijs verwoestend of rakend aan het paradijs verkwikkend, helend of beukend op de kust een grillig monster of fenomeen van rust Een spiegel die een vlak slechts toont de blik daaronder die de snorkelaar beloont Uitbundigheid van kleur en leven verwondering dat ons dit is gegeven een zee van rust, een zee van tijd…

rust heerst in mij de bladeren zijn gevallen net als gedachten een plek vinden en de strijd in mijn gemoed allengs verzachten rust heerst in mij ik kan weer geven de ander zien en horen de eenvoud van intens contact kan mij weer bekoren ja,,het lijkt niet groots of van gering gewicht toch raakt het dat wezenlijke wat…

Naar een plaats waar ze kunnen rusten, tot dan dwalen ze verder tussen hemel en aarde. Tot ze de plek bereiken waar het eens begon dan de eeuwige rust vinden bij De bron van ons bestaan……

ik schrijf mijn letters in rood dichtbij mijn hart, waar dood en leven één zijn en ik laat de negatieve dag een overgang naar zonlicht maken achteraf kijk ik terug, de zegen van een priesterhand rust op mijn wang, en op mijn rug zijn woorden rust en liefde rond een kleine grot verwijzen naar het lot en niet – naar bange oorden…

Laat hier de aarde ademen laat de helden rusten na hun laatste benarde uren Geef dit beladen landschap ruimte bied een bladerdak voor vogels in de nacht Laat rozen bloeien voor hen die het leven lieten voor jouw vrijheid en die van mij Bied hier de aarde adem laat hier de helden rusten uit eerbied voor hun moed…

Firenze Stad die moderne oudheid straalt Je kunt verdwalen in rust Eeuwenoude stegen vertellen Hun diepste geheimen Firenze De stad van liefde Ligt in het zachte zonlicht Waar dichters en schrijvers Zich laten inspireren Firenze Toscaanse schoonheid De passie voelend In het nachtelijk licht Firenze stad van rust...…

ik wandel nog even langs voor ik ook wat rust werelds en in kleur ver weg van feestgedruis tussen beken en sparren de ster zoeken die naar ’t schijnt de weg wel weet met een mond vol tanden zoek ik een wens , iets zinvols rust zacht klinkt zo banaal vertel me dan, iemand wat wens je nu eigenlijk een dode met kerst?…

Uitgebluste hoekstenen wachten op de sloop nieuwe tijden nieuwe visies nieuwe basis nieuwe hoop maar kan de nieuwe maatschappij dus zij, wij, ik en jij rusten op de schouders die weer rusten op de stenen die weer zitten in de vele hoekjes?…

In een soms kwade omgeving Toch blijf ik doorgaan Want rust zal me bevrijden…

Stilstaan in het nu, Herbeleving van het Moment, dat is waar Mijn geest naar verlangt Noem het rust voor Het overwegen van een Gebeurtenis die anders Ongemerkt vervliegen zal In de oneindigheid van De tijd - in het nu Wil ik leven, altijd in Het nu, ook als ik zeker Weet dat die rust me Niet gegund wordt, want Zoals alle…

In stilte zie je haar staan Door blauwe lucht omgeven Ze laat haar licht vredig gaan De ogen zullen rust beleven De maan Als haar aura weergegeven Wolken zie je langs gaan Gedachten die het moment beleven Laat maar gaan Als een ornament van rust Als je haar ziet staan En een gedachte zich focust Laat maar gaan……………………