Alle inzendingen over rusten

ver weg in stilte leegte zonder alles met niets in volle rust me alleen en alleen van mezelf bewust…

waar mist licht verschuift komen tijdsbeelden samen een vogel rust zacht…

de klank van je taal de rust van je arm de druk van je mond de kracht van je hand de blos op mijn wang.…

De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.…

Zelfs wanneer ik in alle rust loop neemt de tijd mij te pakken en wandelt met mij mee…

Mijn prachtplek bestaat op vele plaatsen altijd is er een in de buurt er is rust stilte en vrede er is Liefde in alles om mij heen…

Hallo mijnheer de president laat ons toch met rust want je bent je niet bewust van je eigen lust om anderen te vermoorden Hallo mijnheer de president gun de wereld toch de rust branden dienen niet met bloed geblust en olie is voor ons geen must voor oorlog in verre oorden Hallo mijnheer de president Ich habe es nicht gewusst is wat me…

Van die telefoon krijg ik nog spijt, laat me met rust, laat me met rust. Sorry ik wilde alleen mijn eitje kwijt.…

In serene rust, Lig ik daar, Uitgeblust. Zonder kledij, Na te sidderen, Van een wilde vrijpartij. De rust herstelt, Na een periode van lust, Liggen we daar alleen in het veld. Denken aan het feit, Was dit het waard, Heb ik alweer spijt. Verleid door het testosteron, Zo gevoelloos, Zo dom.…

De juiste visie Als het kind in mij rust met het doel dat inzicht het water mee laat stromen op de drijfveer van mijn handelen rust het geweten en laat de nacht mij in kalmte verwijlen Het juiste handelen Mijn handen dragen het vuur dat zojuist het wapentuig tot ploegscharen had omgesmolten met als doel dat liefde doet oogsten en…

Wanneer de stilte in alle rust ontwaakt waarbij reden geen oorzaak kan vinden dan ervaar ik de passie in het opkomende licht die de cycles volgt zonder verweer een kreet die stil wordt bedwongen als serene rust wordt verstoord angst maakt zich compleet meester over mij het is net of de hemel mij roept dan denk…

Nergens stilte nergens rust jachten zonder tijd te nemen voortgedreven door één doel steeds meer en meer in ’t leven hogere status rijker aanzien en van niets ooit genoeg ik heb mijn eigen stek gevonden voor mij hoeft het niet meer zo wil leven in velden en bossen in natuur waar echte rijkdom is genieten van de rust en stilte ergens in…

Het grote rusten is bijna aangebroken, het wordt al heel stil. Ik neem geen afscheid, want ben met god almachtig en zo gelukkig. Dit moet je weten: ik hou van jou en ieder zoals van mezelf. Via de dood gaan we naar de eeuwige rust waar geen dood meer is.…

eens zal ik mijn oor te luister leggen op het harde staal me rusten de vogels zullen roepen de takken buigen, wuiven ik luister naar de verte het zingen dichterbij het landschap traag in stilstand zwijgt grijs in matte nevel het zingen zingt van warmte vol van rust en kalmte ik klink mijn angst aan bielzen en hou me verder stil.…

Voor Alda ' k Wil nog wat zeggen Maar de woorden die Zich aan mij opdringen Blijven onuitgesproken - Ongeboren blijven ze rusten In mijn opengevouwen handen Die deze dagen verlangen Naar vrede, veiligheid en rust Om aan te komen op de Door God geschapen kust Waar ook jij door Ruwe stormen heen Door het vuurtorenlicht…

- Rust maar. Rust maar zacht, mijn lieverd, mijn allergrootste schat. Laat mij je, Ziel zo strelen, je bent het leven, dat ik voor jou, nooit echt bezat..…

Doch filosoof Diogenes, op zijn beurt, Verviel in dwaling tot het andere uiterst', En loochende de rust: wat groter dwaling! Zo hij nog leefde, mij de rust ontkende, Ook ik zou zwijgend zijn systeem weerleggen: Ik zou alleenlijk voor zijne ogen slapen.…

omhelst rust in mijn dromen…

En de enig ware ruste, Reine bron van klare lusten, Zuivre zon van zaligheid - Laat mij willen en niet willen, Wat Gij wilt en niet en wilt, Blijde gaande door het stille Leven in uw vree verstild. Buiten U is niets dan strijd, Niets dan moeiten, niets dan zorgen - Laat mij, in Uw rust geborgen, Slapen gaan in eeuwigheid.…

mijn hoofd laat rusten Op jouw vleugel…

je vliegt en fladdert dartelt dansend rond rust kleurrijk in de vroege morgenstond die rozerood jouw koude vleugels streept zijn warmte geeft tot zacht ontplooien je ademt goud schrijft lente in het hemels blauw met jouw pigmenten in speels aanwezig zijn benader jij de rust die als je neergestreken bent lieflijk het volmaakte kust…

Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn doch het antwoord…

Rusten, niet veel kunnen doen, onmacht Medicatie, rusten, staren in de nacht. Saai, je voelt je ook niet nuttig Hulp inroepen, tuttig. Hoogmoed is zelden doeltreffend, een eng karaktertrekje Nederig worden, mijn volgend werkje...…

leg mijn hoofd in de couveuse met alleen wat warmte en veel rust het was lang het was zwaar tussen scherven in het mulle zand waar het wel deerde wat ik niet weten wilde dat het pijn doet zonder jou leg mijn hoofd in de couveuse voor wat warmte en misschien wat rust maar dim wel de lamp sluit de gordijnen het vertrouwen…

Ik gaf hem appels en keiharde peren mee in een zak drukte hem vast tegen me aan de losheid, gemak hoe hij naar buiten en weg weer Wat rest is herinnering van een ontspannen, rust als voor een baby, muziekje aan box en mamma Zo ben ik moeder vrouw vriendin van man en vrouw die jou als een baby rust mag geven je er mee laven, overgeven aan klank…

de zee, het zand, het strand een hand in een hand schoenen rusten voor even voeten voelen het natuurlijke leven de wind blaast, raast in parelschelpen eb en vloed spelen een spel er is geen verliezer, geen winnaar elementen vinden elkaar rust schrijft het verhaal van de dag in een gloed aan de horizon letters dansen aan een vliegertouw…

soms zoek ik de eenzaamheid de stilte en de rust even niet meegaan met de tijd alleen zijn heel bewust…

de nacht valt als doeken over het hoofd alsof jij in bescherming rust maar de angst is donkerder dan het geloof…

Het hoofd rust moegestreden in de stralen van de nacht het hart warm en zacht leeft, oneindig tevreden.…

zij liet haar lippen rusten op helder wit papier zes woorden die haar kusten “mijn lief was jij maar hier”…