Alle inzendingen over schalk

Op uw lippen bestierf eensklaps het schalkse woord En hoe wij aan elkander dachten We wisten 't, maar wij gingen voort. Weet gij nog wel, hoe ik toen vermeten Mij op uw lippen nederboog? Gij beefdet voor mijn kus. Toen zag ik Een traan, die glinsterde in uw oog. Er volgde op deze zonnestralen Een lange nacht.…

dat modellen toont hoeft bij hem niet hij knipt snijdt en scheert het laatste nieuws vertellend zijn mening klaar heeft hij over alles en iedereen niets kan ik bedenken waar hij niks van vindt over hoofddoekjes echter heb ik hem nooit gehoord het haar gesneden ben ik tevreden mijn ego daarbij strelend zegt hij gladgestreken op schalkse…

vloek die ijzig raast Stoomgebergte, onbedwongen nevels van regen en zon waar alle mysteriën ontsprongen de stroom van haar leven begon Bliksem scheurt het firmament een wit-vlammende veeltand als haar keuze die mijn denkraam schendt verblindend heet mijn hart verbrandt Stergeflonker, talrijk, hoog geboren in de atmosfeer gelijk haar schalkse…

Op het schaakbord zetten de schalkse stukken zich schrap om van hun plaats te komen en over de velden te schakeren om voor de winnaar te gaan strijden totdat alle stukken zijn gevallen of ingenomen Pionnen bewegen slechts vooruit en laten zich verschalken als afleiding voor het echte spel Schuinmarcherende lopers bewegen zich amechtig…

Ik sloeg mijn tenten op vóór Wilton-Feyenoord, Vermaakte 't werkvolk met wat leuke imitaties en gekke stemmetjes of schalkse declamaties. En stond met druivensuiker 's avonds aan de poort. Maar wáár ik kom slaan hele klassen op de vlucht: een werf stroomt leeg, een drukke helling wordt verlaten.…

Op zee in schomlend schuitje, Zo rank gelijk een zwaan, Zou met een schalk-zoet bruidje Ik willen gaan. Geen bries, die ook maar even De zilverspiegel brak; Hoe zou ons bootje zweven Op 't glazen vlak! Hoe zou het golfje kabblen Met murmelziek gesus! Hoe spottend zou het babblen Bij elke kus!…

O, Vrouwe, ik wiegel stil op 't klare stromen Der diepe ziel, die uit uw ogen smacht, De speelziek-schalkse, dan weer peinzens-lome. En 't is mij of na lange lijdens-nacht De zoete schim, Madonna mijner dromen, Haar zonnig hoofd tot aan mijn boezem bracht.…

jij was er vannacht ik had je bijna te pakken maar viel met een harde bons die ze beneden hoorden uit mijn bed niets beschadigd alleen mogelijk hun oren ik heb je gezien zomaar in de stad jij kruiste mijn pad in herkenning kon niet geloven wat ik zag maar schalks deed jij wat niet mogelijk was de dag tevoren in aanwezigheid van…

. ____________________________________ Hoe heette zij ook weer - ik weet het niet verdween zij later met de noorderzon zong zij te luid en liederlijk en schalks haar operette aria's te vals als alt zonder een enkele bon ton ach ja, dat kon maar één zijn...…

Rond het middernachtelijk uur Strandden wij op Aiaia, Onwetend van oneindigheid Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig Elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont mij naar haar rotspaleis: Daar vleien zich tegen een muur Negen van ons schip verbannen Vastgeketend…

Mijn moeder lag te bed met vage vrouwenklachten zij lachte schalks, en leidde mij als lam ter slachte: ‘k was elf, gaf nerveus antwoord op haar afscheidskus. Narcose in het been, om vijf uur onder het mes, En drie uur later pijn met plassen in de fles.…

Dat je bloemen dragen mag en zongerijpt, vers fruit, zelfs als een schalkse wolk haar sneeuw als witte henna spuit en dat een bank van zachte mist je schenken zal de droom dat jij weldadig, luxueus in wolken baadt van stoom.…

‘U kunt nog twee keer’ roept het schalks. ‘Dan knijp ik er echt tussenuit! Zoek maar een ander want ik ben er niet. En daarna trouwens ook niet meer.’ Het beste lijkt mij, allerliefste, dat jij jouw wachtwoord aan mij geeft en ik het mijne aan jou toevertrouw. Het is ... o jé! wat was het nou?…

rollen deed hij schijnbaar niet Dus gaf ik hem een sigaretje terwijl ik hem in de kamer liet Daar opende hij een boek met stalen van allerlei stoffen zacht en fijn Met heel veel roesjes en veel kant op fustein en bombazijn Alles inclusief sprak toen de heer en ook het drukwerk hoort er bij Het is grotendeels aftrekbaar en hij knipoogde schalks…

Een echte oudduitse taveerne, zingende Burschen ter lindebank, op de drempel een blonde deerne, om ‘t houten geveltje wingerdrank; van binnen gerookte balken, een krachtig bruine schemertint, en een zonnestraal, de schalke, die dartelt over kroes en pint. De tabakswolken blauwen.…

Kindje, spartelend met je beentjes, Marmer-rozig en zo kleentjes, 0 wat trek je een guitig bekje, Schalks en schaat'rend schuldloos gekje!…

Dankzij schrijvers en zielenwachters die de neoliberale troep verzachten Met schalks erudiete mondigheid krijgt ons bestaansongemak respijt. Veredeld taalgebruik verzacht de zeden Vroeger, later en vooral in het heden hebben we het broodnodig voor de ziel Bot zwijgen is een Vlaamse achilleshiel.…

Voor Jou Alleen maar liefde De warmte van je lijf Ik kruip tegen je aan Ja, ik blijf Alleen maar liefde Was het ooit zo intens Onbedwingbaar verlangen Jij; mijn mooiste wens Alleen maar liefde De toekomst zal het vertellen Ons lot is nu al bezegeld Laten we het niet versnellen Alleen maar liefde Je schalkse oogopslag Een niet…

Bij de Kaap gaan we voor anker Lam en blind kruipen aan dek Vers water, verse groente maken de maats van blijdschap gek De stormwind zwiept ons oostwaarts Was ik maar nooit scheep gegaan Dag en nacht knarsen de pompen Heer redt ons, we vergaan Maar als een bries de zeilen streelt Zacht maanlicht dek en want bespeelt Een bruinvis schalks…

ik heb de stilte weder liefgewonnen: een korte poos was ik van haar vervreemd maar nu heb ik opnieuw haar liefgewonnen ik mag weer drinken aan haar klare bronnen en zwerven door haar schaduwbeemd. weer gaan haar dromenlanden voor mij open waar bloeit het kruid van de herinnering door haar zachte geuren omdropen weet ik nauwelijks hoe de tijd…

De mensen zijn in twijfel gevangen 't gezicht van een god heeft de tijd gebleekt, nu kom ik ze vertroosten met gezangen van wat nooit wisselt en in niets ontbreekt. Ik kan bemoediging zijn voor de bangen, de klare stem die altijd rustig spreekt, omdat mijn hart dat geen angstvallig hangen aan wolken kent, ziet wat door wolken breekt.…

De zachte krachten zullen zeker winnen in 't eind - dit hoor ik als een innig fluistren in mij: zo 't zweeg zou alle licht verduistren alle warmte zou verstarren van binnen. De machten die de liefde nog omkluistren zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen, dan kan de grote zaligheid beginnen die w'als onze harten aandachtig luistren…

Ook ik ben omstreeks 't midden mijner dagen verdwaald geraakt in levens donker woud, maar mij heeft geen aardse wijsheid ontvouwd de weg uit smart en twijfel, noch gedragen omhoog, en geen hemelse ogen zagen neer op mij, vanwaar hoog're klaarte blauwt m'in teed're zorg omwakend, en met stage stralen heffend naar waar men waarheid schouwt…

Sombre gedachten schiep een sombre tijd, het leven lag, gelijk een schip in trage wateren, en een stem sprak dat de lage luchten alles omsloten voor altijd. Er was geen licht, er was geen lucht: de handen verslapten, omdat zij van hoop leeg waren; denkers doken naar wrede trotse maren dat ze hun ziel behoedden voor verzanden. Dichters wendden…

Ik ben al dicht bij je, dat weet ik zeker; Je verschijnt mij in elke nacht, Het is als vroeger, warm, vertrouwd en zacht. Misschien is bijna leeg mijn levensbeker En 'k zal weer bij je zijn, nog onverwacht. Ik word soms moe van het ellendig zwerven In deze warre oorlogsfoltering; Wist ik maar dat mijn schip op d'eeuwge werven Wordt…

Zich vervormen is het wolkenbestaan, en om na veel vervormen te verdwijnen, en allen, zo de groten als de kleinen, gingen die gang en zullen die gang gaan. En de vormen van het leven, die schijnen eeuwige en onveranderlijke aan kortzichtige ogen, staan in zijn verschijnen niet meer dan wolken aan de hemelbaan; En mensen vragen, welke vorm…

Zó dierbaar zijn de dingen mij geworden, waarin herinnering is opgehoopt: het huisraad, het gerei, de klok die loopt door het bestel der langgewende orde; - zó vertederd verwijlt blik en gedachte bij hun gedienstige gestaltenis, dat ik soms twijfel: werden zij tot machten waartussen de ziel zèlf gekluisterd is? Maar neen, ik weet: alléén…

De stilte der natuur heeft veel geluiden en is toch vol van rust voor ziel en zinnen die druppelt zacht en ongemerkt naar binnen tot in ons hart een zilv'ren toon gaat luiden gelijk met haar. Als we dan weer beginnen te denken aan wereld-dingen en ze te duiden merken we dat een kracht, als die van kruiden in ons gekomen is en ons kalm doet minnen…

Dit ene weten wij en aan dit één houden we ons vast in de donkere uren: er is een Woord, dat eeuwiglijk zal duren, en wie 't verstaat, die is niet meer alleen.…

Gedenk mij in uw gebeden! Gebeden hebben kracht: Zij komen als stralen gegleden door onze nacht. Gebeden zijn gedachten Gedrenkt met innigheid Gevormd in zuivere zachte Ootmoedigheid. Hun mild-bewogen vrede Geneest de eenzame pijn,- Gedenk mij in uw gebeden, opdat ik geheeld moge zijn.…