Alle inzendingen over scheiding van wegen

Na scheiding onzer wegen kwam ik je vannacht zoals dat met eenlingen gaat genadeloos weer tegen verzonken in stiltespagaat op de Martelaarsgracht Alleen ik nam je handen waar zwart gekromd in diepe vouwen van de zakken in je winterjas grijs behaarde berenklauwen tussen je wijsvinger en duim een zaag fijn strak omklemd Vannacht op…

Maakte jouw ontkleding mij flink verlegen, ik zag de verwording van jouw boezem tot middelpunt van mijn universum, nog niet denkend aan een scheiding der wegen. De kamer, waarin jij naakt voor mij stond, wordt nu vaak gevuld met een chimère.…

in onze vergeelde tuin doortrokken van vooravond temidden van volstrekt nalaten, zwenken onze gebeurtenissen naar de beeltenis van voltooide toekomst, naar de oever van niemandsland, het hellend vlak van een verzwegen draaiboek als ieder voor zich. Ons, of ik maar nauwelijks wij samen…

Jij: broeder zuster je hebt een god van rituelen en regelmaat en die van mij is zo lekker vrij en laat het gaan zoals het gaat die van jouw is door de kerk een harnas aangebonden die van mij is een beetje goddeloos en kent maar weinig zonden en toch zijn ze allebei een en dezelfde god jij bent een pruimenboom en ik een van de kers…

Zomaar, vanuit het niets, hoorde ik een klap, ‘k keek vanaf ‘t balkon daar lag een jongen, naast z’n fiets. ‘k Bleef even kijken, of ie op zou staan want als ie zou blijven liggen, zou ‘k erheen moeten gaan, want een smak was het! Gelukkig stond ie na een minuutje op wat wankel, fiets kapot, ging ie terug vanwaar ie kwam z’n broek ook…

De man die zich ooit MEneer Kaktus noemde Is nu weer nieuws daar hij in scheiding ligt Om dit soort zaken komt ie nog in zicht Ver weg van alles waar men hem om roemde Ach, wat ie doet of niet is mij 'n biet Maar fris en fleurig is het zeker niet…

Soms werd een hoop klein als een zeil geboren, ver aan de kimmen, zwol en leek nabij en dreef weg en liet hen wereldverloren als te voren, worstlen tegen 't getij. Dan voelden zij of de watren zich sloten boven hun moegetobde hoofd dat zonk, en zij zwolgen de zekerheid der grote duistre ellende in een bittre dronk.…

Er leiden, vele wegen naar Rome, maar: er leiden ook vele- omwegen naar Rome……

Kun jij je nog herinneren Hoe het vroeger was? Nog niet zo lang geleden Je zat in zak en as Het leven ging aan je voorbij Je had het niet eens door Je liet het allemaal op z'n beloop Je vocht er niet meer voor Met alle kracht die je nog had Zo een jaar of twee geleden Kon je eindelijk jezelf weer zijn Dat had je veel te lang vermeden…

Ouders, die ieder hun eigen weg gaan. Terug naar vroeger? kon dat maar.... Het pad wat je in deze tijd bewandelt is niet duidelijk, best wel vaag. Maar blijf wel lopen op het rechte pad, dat is van mij aan jou de vraag. De levenslessen die je hierdoor mee krijgt zullen je rijpen als volwaardig mens.…

De keren die ik op je leunde lijken mijn oog voorbij te snellen terwijl ik kalm tracht vast te stellen hoe dikwijls je me ondersteunde Ik voel de groeven; ingesleten de jaren zijn je aan te zien bekruipt me ’t gevoel.., misschien heb ik dat wel op mijn geweten ik kijk naar je en zie ’n rafel van de schoonheid die je vroeger was wat me…

Onzin vult de lucht met dampen leegt de longen vol van mist waanzin volgt verleden wetten onbewogen, onbetwist Liefde heeft geen kracht te spreken waarde niet meer recht, noch krom vriendschap en nog heel veel dieper dieper dan je heiligdom Wormen volgen vaak een spoor gieren maken graag amok over resten van een held of het sterven van…

ben ik een schim slechts uit een verdrongen verleden wordt mijn naam heimelijk de gedachtenis geleden ontkenning van het wel zijn tegen het beterweten in doch het bloed stroomt waar het niet gaan wil het laat je niet vergeten.…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

Zij stonden rechtover elkander. Zij zagen elkander aan De ene had in haar ogen een glimlach, En de andere een stille traan. Deze was een verouderde vrouwe, Die steun zocht aan de wand. En gene een jeugdige beeltnis, Geschilderd door meesterhand. Hoe spraken die zoete trekken Nog tot haar zusterhert! "'t Is heden zestig jaren, Dat zij…

Ik wil jou mij niet herinneren, Als degene die mij verliet; Niet de kans gekregen te concurreren, Dit doet zo’n verdriet, Vernederd en te neer geslagen, Boos en machteloos, Een ander wist jou te behagen, Zonder schaamte… zedeloos. Ik wil jou mij herinneren, Dankbaar en… toegenegen, Heb van jou ook mogen leren…, Dochters die ik heb gekregen…

worden opgedrongen ben ik een object in een wereld van orde en gezag spanning viert hoogtij in het voorportaal van de nieuwe toekomst waarbij ons beheerste taalgebruik geen aansluiting meer kan vinden met papierwerk zo ingewikkeld en vol van wetmatigheden scheppen we elk onze wereld van dualisering onafhankelijk van elkaar heeft een scheiding…

Ik lag op het strand en keek naar de mooie zee. De golven namen het zand mee. Kleine kindjes bouwden zandkastelen. Ik keek om me heen en zag er velen. Jongetjes die met hun vader aan het voetballen waren, En moeders met hun dochter in bootjes aan het varen. Zo stom vind ik het van mijn ouders, Dat ze gingen scheiden. Ik kan er niet meer…

Nu leven zij gescheiden om ergernis te vermijden alles gaat weer goed beter dan ooit te voren zouden ze dit jaar nog iets van de kinderen horen?…

Denken doen we de hele dag over wat is geweest en komen gaat hoe ga ik het doen het is nog niet te laat Denken over toen wij samen waren dat we alles deelden van het een in het ander onze kinderen die speelden Vreugde en verdriet verpakt in jaren en dat het dan over kan gaan, zomaar weg liefde weg saamhorigheid ik voelde me gekwetst…

toen het fundament voor twee geliefden niet verankerd bleek op een stevige basis van wederzijds respect kwamen er scheuren na de heldere uren kwamen donkere wolken waar was jij bij hagel en blikseminslag? strovuur doofde wat rest is geblakerd zijn…

Ik ben zo bang voor de gevolgen, Maar ik wil weg Ik vrees de toekomst, het onbekende, Maar het lijden van dit moment is voor mij ondragelijk Ik spaar mijn moed en mijn krachten Ik zet de daad bij het woord Ik beloof je dat we gaan scheiden Ik heb mijn koffers al ingepakt…

Wist jij het al van Katja en van Thijs? Die wonen al een tijdje niet meer samen Ze konden dat nu eindelijk beamen Er is dus nieuwe buit na Sylvie Meis En alle gieren zijn weer aangeschoven Zo'n prooi wordt tot de botten afgekloven.…

Mensen beloven elkaar eeuwige trouw Tot de dood ons scheidt Tijdens zo’n onecht verbond toont men reeds een keer berouw Het leven gehuld in gestrande rouw De liefde is tevens tot haat bereid Kinderen offeren zich in de stof De een is schuldig, voor de ander de lof Een enkeling gaat samen tot het bittere eind Diamanten schitteren verfijnd…

En altijd is het zo geweest Dat de liefde haar eigen diepte niet kent Dan op het uur van haar scheiding…

Ik doe een democratisch, doch dringend appel na 1848 'scheiding tussen staat en godsdienst' in 2014 scheiding tussen openbare samenleving en godsdiensten te bewerkstelligen en hoe? Dat is aan de politiek met als koploper het CDA hebben het nooit over Christus zijn wel democratisch vandaar dit aan hen opgedragen appel!…

als ik verder moet laat me gaan het mag geen scheiding heten geen treurnis eromheen voor mij geen traan een lach is goed graag neem ik mee de blije groet die ik op weg mag ontmoeten ergens ooit geweten zal ik in niets nergens nooit verdwenen zijn diep vanbinnen verblijf ik voor wie werkelijk zoekt…

Ooit was er een vlinder, zo’n zonnig zomerding, dansend om je hoofd op het strelen van de wind. Ooit waren er veel sterren, twinkelend, in de nacht hielden ze in stilte over jou en mij de wacht. Ooit was ook de maan goedlachs en vol van licht. Zijn stralen in de nacht kusten ons op het gezicht. Ooit was er een merel, jubelend en muzikaal,…

Ik werd net wakker en jij lag naast me. Hoe kan dat nou? Het verbaast me. Al jaren geleden ben je heengegaan, Zodat ik alleen in het leven kwam te staan. Maar nu je hier bent voel ik je warmte weer tegen mij aan. De oude tijd doet mijn gevoel herleven. Ik ben weer terug in mijn eerdere leven. Je praat en je kust en je lacht. Net als toen in…

gaat het al beter of voel je altijd nog de teleurstelling in wat en wie ik ben een slechte smaak achter in je mond alsof nooit liefde gehad jij hebt en gekregen is het gemakkelijker als je mij iets of iemand de schuld geven kunt van wat jij behoeft is meer misschien veel te veel gevraagd wil je liever zonder of opnieuw met…