622 resultaten.
Brandende schepen
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 939 De momenten
van simpel geluk
te tellen
op één vingerloze hand
Slaaploze droom
levende nachtmerrie
ondermijnt
het gezonde verstand
Opnieuw begonnen
het grijze verleden
De schepen
nog altijd in brand...…
men neme een schep
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 981 opnieuw onder zand bedolven
het hoofd vrij, een mens
moet lucht, horen en zien
de oudste maant de jongste
tot voorzichtigheid
als hij zichzelf onderschept
vader troost en zegt
dat hijzelf ook onhandig is
en aan de welwillendheid
der goden is toevertrouwd
waarop de oudste lacht
de vader hulpeloos achterlaat…
Schepen in de nacht
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 942 Geen wonder dat 'k van schepen hou
die mij passeren in de nacht,
want hij die aan de kade wacht
vindt ooit wat hij eens vinden wou:
de schoonheid van herinnering
aan een schip dat op de oceaan
voor altijd in hem bleef bestaan
en nooit in storm ten onder ging.…
Schep netjes
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 511 Vlinders zijn rare dingen
Ik wist niet wat ze ook al weer deden
en toch, tegen de ondergaande zon
zie ik er duizenden in de spiegel
als ik knipper met mijn ogen
Rare mannen met schepnetjes
achtervolgen me in mijn dromen
maar ik sta ze niet af
weiger
en wat ze ook mogen bieden
ik weiger
sommige dingen kun je niet delen
met…
het vergaan van schepen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 380 Praat me niet
van
het vergaan van schepen
Praat me niet
van
zandbank,rif of klip
Menig schepeling
kent wel een dip
het roer gaat om
De zeilen bollen
de verte lonkt
en dat klinkt stom:
Een schipper zal
met de zee
niet dwepen
Elke golf
z'n eigen hoogte
daarna z'n eigen dal
Er is een kerkhof
in de diepste diepte
want…
Schepen vergaan....
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 967 "Schepen vergaan maar... niet jij..."
zegt zij, vragend, dwingend, vastklampend.. aan mijn zij.
Ze droomde dat ik haar liet gaan
haar redde... en mijzelf liet vergaan....
Angstige jonge ogen kijken mij aan..
dwingend..., mam, ga niet bij mij vandaan.
Ik hou haar stevig vast
een vermoeide en een zo jonge geest, zij, nog zo enthousiast.…
MIJMERING BIJ SCHEPEN
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 162 De oude zeilboot
ligt stil in het museum.
Zijn touwwerk omklemt
een ineengedrongen ruimte,
die berust en wacht... Waarop?
Dikwijls heeft mijn geest
onbewuste verlangens;
daarbij zie ik steeds
die ruige heuveltop aan zee,
een zeil in vollemaanslicht.…
schepen van hout
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 plooien zuigen vol
leven breken ongetemd langs smaragden
ketenen in gedachten is hun hart verpand
aan een ver wit strand wanneer de man
in de mars schreeuwt verrijzen aan
de horizon deinend blauwe paradijzen
voor schepen van hout en mannen van ijzer.…
KOMENDE SCHEPEN
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.379 Ik zit in het donker, ik wacht, ik staar
Naar schepen die langzaam komen,
Met lichtende blikken zoek ik naar
Het schip uit het land mijner dromen.…
Scheep gegaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Scheep gegaan....…
Herinnering
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 133 [Haiku]
wiegelend water
zomers maanlicht deint breeduit
tussen twee schepen…
Aan de schrijvers
gedicht
3.0 met 19 stemmen 6.690 Neem een schep woorden,
schep mij een taal,
kom op, vertel een verhaal.
Maar tel 't op je vingers na:
het moet helemaal
zelf zijn verzonnen.
Anders hoef ik het niet.
Wat jij hebt gevoeld
dat wil niemand horen,
ook niet wat je 'bedoelt'.
Dus doe niet te echt.
Praat mij niet van wetten,
ik stik al in recht.…
Stilzwijgend
hartenkreet
3.0 met 27 stemmen 1.476 Mijn gedachten leg ik aan banden
stilzwijgend wil ik mezelf zijn
Schepen achter mij verbranden
God wat doet dit………..pijn…
Pijn ervaren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 88 Door pijn
Zonder interpretaties
Te ervaren
Schep je ruimte
Om de gebeurtenissen
Die de pijn veroorzaken
In het juiste
Licht te zien…
De vissen vliegen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 De grote zee
schuimt onstuimig
De schepen worstelen
zich er doorheen, duiken
steeds weer op uit de golven
op weg naar de haven
die het wilde water temt
De vissen vliegen
uit de handen van de schippers
snel aan wal, tot hoge stapels
onder de bruinrode hemel
van de ondergaande zon
en de schepen veren op
Aan de donkere horizon
droomt…
Horizon
netgedicht
1.0 met 10 stemmen 1.362 stilaan wazig de schepen gaan
(dichtvorm: rondeel)…
Delen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 124 Eens wou die neef uit kwaadheid Samson kelen,
en schopte hem zo lek als een vergiet
-de reden was weer schep en zandvorm delen-
en Samson voelde pijn maar geen verdriet.
Hij ging door ‘t lint, dat valt niet te verhelen
en met zijn schep besloeg hij neefjes raap . . .…
angelus (tanka)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 639 het angelus klinkt
nodigt wie nog horen wil
minzaam tot gebed
steek de spade in de grond
schep ruimte voor verstilling…
Even adem halen...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 128 Ik liep met de schep naar buiten
Om lucht te scheppen.
De atmosfeer binnen was ondraaglijk.
Ik schepte, en schepte en schepte.
Tot ik niet meer kon.
Dat luchtte op.…
Waterwereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 44 we hebben schepen
gelicht om nog
een keer zicht te
krijgen op hun vergaan
hebben gedoken
om er achter te komen
waarom alles zo is verlopen
hoe een wrak kan ontstaan
de waterwereld
heeft met eigen wetten
alles van boven omsloten
wat niet meer drijft
zij delen in een
tijdloos verblijf
plaatsen waar toeval
geen perspectieven schrijft…
Waterververs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 655 Het schilderen van al die schepen
is kostbaar, zo heb ik begrepen.
Ik ga dus reorganiseren;
een schip laat ik fotograferen.…
Zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 248 Hier breng ik graag
momenten door,
slechts door mijzelf begrepen,
terwijl ver boven ik het klotsen hoor
van de passerende schepen.…
Schottegat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 255 aan de kade buigen ijdele kranen
hun verveloze rimpelspiegel
over het donkere ijzerwater
gelost van afgedankte vrachten
slingeren hun haken traag
het gewicht van de tijd
over resten averij
in de haven lagen nog,
ontmanteld,
naakte schepen hoog op hun roest
wiegend op duwgolven
droomden ze schaamteloos
van een make over
in het dok…
Geboortestad
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.816 De welvaart is voorbij,
De schepen liggen rottend in de haven
En door het touwwerk vliegen zwarte raven:
Het is gedaan met vloot en visserij.
Waar is het volk van dit verlopen tij?
Men zag het vroeger langs de kaden draven,
Het is vergeten nu of reeds begraven,
Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij.
Voorgoed gedaan?…
Bij monde van de Schelde
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 491 ontnemen ochtendnevels zicht op andere kanten
stoeien kleine golfjes voor de boegen
weten stoere mannen wel van wanten
als loodsboten door golven ploegen
krijst in ruime luchten meeuw
ziet in het verschiet jouw laatste friet
op het Bolwerk staat fier die beroemde Zeeuw
ontlokt het lome zand de andere een geeuw
daagt een storm het water uit…
Aan lager wal
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 566 in helder water
legden wij de kiel
bouwden ons schip
met sterke spanten
wisten van wanten
in zeewaardigzijn
lag nu eenmaal onze
ziel en zaligheid
wij zijn de horizon
voorbij gevaren er was
geen oceaan te groot maar
in de havens bleek het water
nog viezer dan een sloot
ik ben daar aan lager
wal geraakt gelukkig had
jij wel…
Vol lieve lust
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 640 je sneed door het water
kliefde de golven
vol lieve lust
patrijspoorten open
de zon was geen sloper
roodkoper heeft je gekust
bruinde met vrienden
op het spierwitte dek
feestte de avond niets was te gek
maar in rustiger tij
kwam je altijd bij mij
benieuwd naar mijn dromen
ik vertel je geen sprookjes
maar realiteit en godzijdank…
het onderdekse broeit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 488 rust trekt
witte strepen
in het blauw
de horizon verdrinkt
verrimpelend in de verte
roerloos liggen passagiers
warme golven
strelen loom en sloom
een spiegelgladde zee
stilte spreekt zich uit
in blikken naar elkaar
de lading groeit.
emoties trekken
spanning aan
het onderdekse broeit
een felle flits nog
traag de donderslag
bij…
Barentszzee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 97 Op weg naar het Hoge Noorden besef ik,
dat foute schepen niet bestaan.
Zij varen.
Water stroomt zoals het leven stroomt.
Wolken drijven, gedreven door de wind.
Draag geen water naar de zee.
Op weg door de Barentszzee danst ons schip.
En wij? Wij dansen dankbaar met haar mee.…
op haar voorplecht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 319 tegen patrijsglas
kolkt woest water
we gingen overstag
zij met een
verbeten lach
ik stond niet
aan het roer
maar zekerde
de zeilen
en wachtte af
als altijd was
de wind aflandig
oploeven ging traag
we voeren weer
de koers opstandig
ankerden ook
buitengaats
er was voor ons
geen plaats te vinden
bij wisseltij en
dubieuze winden…