Alle inzendingen over schepping OR hersenschim OR dromen

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een droom is het dat als een slordig hemd wordt uitgetrokken, daaronder zie je wat van het leven overblijft: een verkreukelde hersenschim die oplost...... Ik weet dat de auto's onder mijn raam doorrijden zonder dat ik het hoor dat jij soms door mij heen raast als een truck, lachend maar ik merk er niets van.…

Een droom is het dat als een slordig hemd wordt uitgetrokken, daaronder zie je wat van het leven overblijft: een verkreukelde hersenschim die oplost...... Ik weet dat de auto's onder mijn raam doorrijden zonder dat ik het hoor, dat jij soms door me heen raast als een truck, lachend, maar ik merk er niets van.…

Elk dier, elke boom, al het water en de wind zijn de spiegels van mijn droom van de Vader die bemint. Ik geef mij over aan de adem en het ritme van de kracht om te komen tot het weten dat de schepping is bedacht.…

Het traliehek de ijzeren deur de doffe klank de muffe lucht het gedempte licht de stofjesdans het turen naar het denken aan schuldgevoel en spijt de hersenschim de jaren door dag in dag uit èèn daad èèn stap verkeerd niet hij alleen ook het kleine wicht begraven in het kille zand voor eeuwig dood een moordenaar in nood…

Fantasie je wulpse vormen bewegen sierlijk op het ritme van jazz muziek je straalt van passie emotie en mystieke kracht je ogen grijpen vast verlamt blijf ik staren maar heupwiegend verdwijn je mijn gezichtsveld nabij ik blijf alleen … er rest mij enkel mijn wilde fantasie!…

Een dikke meelpatat, strak en vol in zijn dunne vel, droomt wekenlang verwachtingsvol, vrolijk en fel, van de orde der kokkerellen en hun dienstige gezellen, van pikante chips, van krokante porties goudgele friet. Maar vermits hij komt uit het foute aardappelgebied, moet hij zich nu als banale veepatat tevreden stellen.…

In zomerse zonneschijn onder windstille bomen zalig liggen dromen kind van de schepping te zijn komen tot het bewustzijn Zijn Paradijs zal weldra komen in zomerse zonneschijn onder windstille bomen geen hart- of zielenpijn maar een warm thuiskomen waar genade zal stromen uit Zijn liefdesfontein... In zomerse zonneschijn…

Ik denk, dus ik ben aanwezig in de tijd van een lichaam dat verbrokkelt in de kringloop van schepping. Daar kenmerken gedachten zich tussen op en ondergaan, ik vlieg op en ik daal neer als een schommel in en uit de slaap. Een droom van dag en nacht, bewust van zon onbewust van schijn.…

Ze kunnen worden afgeschreven als feitelijk irrelevant, maar alles groeit uit hun verleden en alle jaren komen uit hun hand: Vaders en moeders blijven heel een leven als goden over iemands chaos zweven zonder te komen tot het scheiden van water en land.…

, hoewel scheppen een groot woord is Want eig’lijk sliep hij die gewoon, geen schepping, een slaapstoornis Zijn droom was weg bij zonsopgang, kon het daglicht niet verdragen Dus slipe hij nacht en dagenlang om hem niet te zien vervagen Vanaf dag vier tot aan nacht acht lag hij aan niets te denken Nee, luieren leek zijn grote kracht,…

Zie wat de Here schiep in zeven dagen: De hemel en de aarde en het water, de zon, de maan, de dieren en wat later de mensen tot Zijn innig welbehagen. De achtste dag had Hij geen geestkracht meer en schiep uit puur chagrijn het pokkenweer.…

het zand te bekijken die op de schepping lijken…

hun mystieke kringen in zeer spraakmakende en educatieve ontmoetingen waar kinderlijke zachtheid met universele empathie in volwassen sfeer kwamen was verweer onmogelijk helaas kreeg een liefdevolle bedding door de constant stroom een verharding uit levensbehoud waar de oevers verzakten ik heb liefde en lijn in hun schepping…

- Het is zinloos! - Ja, het is zinloos, Het is absoluut los van zin. *** Als losse woorden losse werelden Dwarrelden wij In een orkaan In een storm In een nacht In een… … Een iets totaal nieuws dat abstrakt was ondoorgrondelijk en onverbindelijk. Wij wilden ons vasthouden, Ingrijpen, Klemmen, Maar werden Geboetseerd In…

Opgaan in beweging Het loslaten van bewustzijn Zonder doel Af gaan op wat ontstaat Uit gevoel Jezelf verliezen in kleuren Die zich vormen Door op te gaan in elkaar Beweging naar de kern Door expansiedrift teruggedreven Naar de bron Naar het niets De duistere zwartheid Van waaruit alles wat ons Leven brengt begon.…

het eerste onbegrepen hete vuur is aarde, vorm en inhoud in de kiem een wacht voor weerklank tot het laatste uur veel te veel schatten blijven anoniem uit dove chaos komen onverwacht hogere bergen aan het oppervlak een ordelijke glorie, stil gedacht beheerst bewuste daden met gemak en nergens fluiten vogels identiek gelouterd door het zingen…

Maar als een kind dat slechts de moeder kent waant hij zich op een hoge troon alleen kroon van de schepping op zijn koud brok steen en stamelt na van het oorspronkelijk gezicht dat hij alleen zijn eigen naam heeft horen noemen.…

vandaag vond ik een appelpitje in mijn navel en dacht aan de schepping…

Looft God, de Schepper van ’t heelal Prijst Hem om zijn wijsheid en macht Dat Hij de schepping heeft volbracht Hij die was en is en er altijd wezen zal.…

tijd schoon Daarna werd het weer een moeras; besteeg het kwaad weer zijn troon Waar de hoop even had gegloord stierf die gelijk een nachtkaars uit Even leek haar stem hier gehoord; pijlsnel verging dit schoon geluid Wijl nevelflarden zakten in ’t stil keek de schepper op de aarde toe Blijkbaar was dit de mens zijn wil dacht God, al zijn schepping…

Naar de voorttikkende klok kijk ik alsof ik cyrillisch schrift zie merkt mijn vrouw poëtisch op met meer talenten in haar dan ze vaak zelf erkent bij de middagmaaltijd zegt dat ze als ik al lang en breed, dood en begraven ben journalisten vertellen kan hoe mijn gedichten ontstonden in afwezigheid, glycemisch ontstemd met brie op mijn wangen…

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

Sierlijk zweeft de frêle vlinder Cocktailvol van bloemerij. Hier zijn duifjes en daarginder Eitjes van de honingbij. Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

Zing van de schepping van de morgen in duister nachten .........verborgen Zing van de zon Het Licht dat ons besproeit, besprenkelt waarin wij mogen baden.…

God dacht nog met trots allemachtig De mensheid te scheppen was prachtig Zijn zoon zei bedeesd Ik ben daar geweest Verknallen dat lukt hun reusachtig…

Soms slaken we een zucht van verlichting als de laatste stukjes van de puzzel van het ei zijn gelegd, het gedicht tot een eind gebracht, met klaarheid en beeldende zeggingskracht... àls het al af is. Het blijft immers mensenwerk, niemand is volmaakt, zelfs geen hond, laat staan dat een reu of teef, een hij of zij, m of v, een die of de of x of dat…

Helaas, helaas, moet ik U derven, Zijt Gij een beeld, een hersenschim En moet ik eenzaam verder zwerven? Daalt nu de nacht weer allerwegen, Is weer verduisterd gindse kim, En dreigen alom mist en regen?…

Ik lig op bed Ik huil, ik lach Nu al voor 't vierde uur op rij En ik denk aan haar Aan hoe ik haar wangen streel Aan hoe ik haar lippen kus Aan hoe ik haar beide handen stevig omarm met de mijne Hoe ik haar nooit meer zou laten gaan…