Alle inzendingen over schijn

Niet het blinkend groot Verhaal, de schijn waaraan Ieder zich op wil trekken Die iets in de melk te Brokk'len heeft, of iets Wat daar op lijkt - Maar het kleinste geluk Is het houvast, kind'ren Die onverwacht komen naar 't Huis waar ze hun jeugd Beleefden, het hechte van Het ouderlijk nest beleven In plaats van stoer op Eigen…

morgen wordt het heter, morgen wordt het beter, morgen gaat de zon weer even schijnen door mijn glasgordijnen met gemak lees ik Enkhuizer Almanak!…

Een plekje om te schuilen Dat je niet meer rennen hoeft Nooit meer stille tranen huilen moet Die van blijdschap dan weer wel Jezelf te kunnen zijn Nooit meer hoeft te twijfelen Aan wie of wat je bent Want van binnenuit is het zo goed Handen die je vast kunt houden Om te delen, warm en zacht Heel veel zonlicht dat zal schijnen Geen kou…

wanneer nacht de smaak van donker heeft de maan vergeet te schijnen lijkt realiteit voor even te verdwijnen wordt wit tot zwart verpakt verdwijnt in een zo donker gat en zuigt je mee tot een verdrinken in een troosteloze zee laat je niet gaan klamp aan er is een baken dat jou richting wijst maar iedere godvergeten nacht…

'Maak van uw woede een haiku die klinkt, en ziet: de zon gaat schijnen!' 'Donnerwetter, tjee, u bent een meerkoetdichter. Mijn bui? Verdwenen!'…

mag ik de nacht verdoeken nu jouw licht mijn waarheid is gaan schijnen ik was alleen kon geen kant meer op jij leek de weg te wijzen schilderde een opening volgde stil jouw pad samen hebben we de wegen afgelegd in kleuren omgezet maar iets bleef onbesproken de spoken van de nacht in zwart zijn er nog steeds elkaar geluk beloven…

Ver kun je hier kijken je ogen wijd open De lijnen van voet-en fietspad tussen Gelderland en Brabant Het Maaswater binnen oever en wal waarop de dunne populieren Bakens die -zichtbaar- herfst vieren een afscheidsfeest van lang daglicht Hier, fietsend op de dijk verliest leven z'n gewicht zie ik zon in 't water schijnen…

Put die moed zonder de schijn van sensatie. Buigzaam is vaak de weg van de lange termijn. Een weerbarstige rietstengel voortgestuwd door de slagregens van de schaduwpijn. Die immer beperkend een andere wil wensen op te leggen; maar die de optimist zijn veerkracht niet blijvend kunnen ontzeggen.…

we wikken woorden wegen zinnen op een gouden schaal maar de betekenis gaat weer voor ieder aan de eigen haal wat naadloos lijkt te passen geeft bij een ander soms gemene krassen een bloem die geuren moet zet bij een derde onbewust kwaad bloed toch laten we de poëziezon schijnen al verbreken eigen wolken soms haar…

Als heuse, serieuze concurrent van 't mensenras, zo hogelijk geprezen, ontstaan uit veler denkexperiment op zoek naar het verklarend element der kosmos - harmonie van schijn en wezen, ben ik, kunstmatig evolutiewezen, als een deus ex machina verrezen - niet simpel maar complex intelligent.…

een vleermuiscollectief komt uit de kerk de avond valt, lantarens schijnen zacht maar huismoeders* zijn nergens op bedacht zij zien alleen het licht in ’t duister zwerk hun dansgeruis zal elke vampier horen die hebben echt geen oog voor felle kleuren in vlindervallen lopen zal ze niet gebeuren want vleermuizen die jagen met hun oren al…

een staf de gouden pij en rozen in mijn haar in wijds gebaar schik ik de wereld bloos me dan tot koningin ontbied de roze wolken dwing rivieren oeverloos en speel met zwart dolken geen land heb ik maar dromen geluk klapt handen op elkaar gejuich in schijn van goud zal komen de staf is weer een horizon voorbij het bloemenkleed…

Op het eindpunt van haar stralen, waar tijd de mens verlaat, aan het raakpunt van haar schijnen waar ’t menselijk betrachten zwicht, in loden stilte achter hemels klaar: de gouden lichtval in heur ochtendhaar.…

zijn geboden, ondeugend in de laatste mode maar je lach is bloot in onbedekt plezier ogen spotten in verbazing over al die regels hier lopen zonder voeten mensen zetten naar je hand winden duwen zonder moeten tijd verwijlt in zonnestand je draait je om ziet het licht verdwijnen de hemel opent met de maan dan pas gaan de sterren schijnen…

doet het er toe of er een eeuwigheid is en doet het er toe of ik me hierin al of niet vergis of ben voorgelogen en heimelijk bedrogen maakt het wat uit als iets te mooi lijkt om waar te zijn dan is het meestal zegt men vaak maar schijn bovendien lijkt de mensheid me hiertoe ook veel te moe zijn we hierover vaak daarom zo angstig…

Brandende liefde of een koekoeksbloem Jou zien heeft mij behekst in al mijn laffe, losse delen die op hun beurt heel relaxed opgaan in de talloos velen die ik had kunnen zijn en nooit geworden schijn maar die ik wel kan spelen Jij zult je nooit hoeven te vervelen zolang mijn ik jou gerieft Neem mij altijd asjeblieft zoals…

Onze relatie was altijd een voorbeeld voor anderen, Waarom moet jij dat zonodig gaan veranderen, 2 mooie jaren straalden we van geluk, we deelden dezelfde gedachten : ons leven kan niet meer stuk, Maar helaas het mag niet zo zijn, De wereld is voor ons tweetjes te klein, Hopelijk zie je na deze periode de zon weer schijnen, En ik hoop dat wij…

hij heeft de blikken die jij hem vol liefde hebt geschonken tot op de bodem leeggedronken jullie samenzijn had niet alleen de fraaie schijn van liefde maar voelde ook diepe verlatingspijn afscheid met schrik in je blik maar ook weten dat ik terugkom want in voor even is geen vergeten pas later kwamen staan en gaan in…

Toch was die strijd in wezen schijn: Niet lang bleef in het ongewisse Wie winnaar werd van dit festijn. Men kon zich immers niet vergissen. Slechts één kan Neerlands dichter zijn: Dat is natuurlijk Driek van Wissen.…

je scheen door een wolk verdween rollend en tollend toen ik je zag om aan het grijs van de randen het licht van je terugkomst te hangen vaak was er de schijn voor het echte vuurwerk moest je wat studie hebben gepleegd over het hoe en waarom om alles te weten over de zon ook ik heb gezocht tussen schaduw en licht naar je eigen…

Blijf bij mij en ons doe het en blijf weggaan maakt ziek Dus blijf nou maar ga niet weg en blijf hou ons in leven Blijf zodat de zon blijft schijnen ga nou niet weg blijf maar mooi Blijf en stuur de tranen weg hier blijven betekent geluk dus blijf nou maar Weggaan is niet mooi weet je hier blijven is mooier dus alsjeblieft BLIJF…

Jouw gedachten zijn voelbaar al is het midden in de nacht wanneer sterren schijnen en de zon zou moeten slapen. Mijn hart wordt bewerkt voor alles dat er niet hoort bloed en gevoel blijft gespaard dit op wederwijds vertrouwen.…

verguld is de schijn van tekening en schilderij in schatkamers vol zonden in museaal vergapen laat men de botten kraken als de heerser dat gebiedt nog spat het bloed van galg en rad waar koppen rollen zonder gat gekochte moordenaars lappen rechten aan hun laars op een slagveld zonder eer de koning doet het weer maakt niet uit in…

De regen blijft wel glanzen maar licht laat alles schijnen verlicht met warme blikken de leegte van weleer.…

eenzaam zijn Kon ik ‘t anders zijn maar torsen ging de smart enkel maar voorbij Waarom zo veel druppels morsen en dat alleen in het leven van mij Kon ik ‘t eenzaam maar hebben was nu de nacht maar minder stil Kon het eenzaam maar wegebben één lichtpuntje is alles wat ik wil Kon ik nu maar eindelijk slapen lachte ik maar niet om de schijn…

Een mantel met glanzende kleuren zweeft overal rond windt zich telkens om iemand heen wil haar dragers verrassen geeft blije gevoelens om God en beter leven schept vaak diepe gedachten over menselijke aard en het samenwerken van hemel en aarde kan soms huichelende bedekking voor kwade zin zijn men onderscheide steeds oprechtheid en schijn…

we zagen water van de rotsen druipen in ondergrondse meren door de regen buiten het monotoon getik zwol aan tot een geruis de vlakke spiegels rimpelden een schuimend witte kuif de lampen doofden ons geschreeuw door het flauwe schijnen werd de ruimte alsmaar kleiner pas in totale duisternis hoorden we na uren weer het monotoon…

men zei mij dat het wolken zijn achteloos, in het voorbijgaan zomaar flarden van schone schijn verder niet iets om bij stil te staan bij waterdruppels hoog in de lucht maar dan wazig en buiten bereik ben liever voor regen beducht zo gaf men van zorgen blijk ik dacht in mijn onschuld dat het bergtoppen waren in zwijgende nevelen gehuld…

de helling op waar warmte breekt in vergezichten de zon in rimpels bron langs rotsen stroomt licht snijdt glas de pas af in doorzichtig existeren de glazen schijn gevat in filigrein van pijn sculpturen klinken kristallijnen tonen barsten als hun spiegelbeeld verstart in tijd mijn harten bloeien steen in dierbare herinnering…

Uwe eden zijn maar schijn; Aan alle meisjes zegt gij 't zelfde 'k Zal mooglijk reeds de twaalfde zijn, KLAAS. Neen, waarlijk niet, gij zijt pas de elfde.…