Alle inzendingen over schijn

Eens zal toch de zon weer schijnen, ook in jou mooie jonge leven, zodat je weer zult lachen en jezelf weer vreugde geven.…

LAAT ZIJN STRALEN OVER JOUW GEZICHT SCHIJNEN. MIJN HART JUBELT VERBLIJD. LIEFDE HEEFT GEWONNEN VAN DE TIJD ! DE TIJD DIE MIJ STEEDS IN HAALDE. TIJD... WAARVAN IK BAALDE. NU IS DE TIJD WERKELIJK RIJP. EN GEEFT ME DE KANS.... DIE IK GRIJP ! ZACHT NESTEL IK ME NOG EVEN TEGEN JE AAN. EN VOEL ME WARM WORDEN VAN BINNEN.…

Mevrouw, ik zie jouw ogen Zo bloeddoorlopen Dat zelfs het breken van de hemel Boven onze hoofden Een rozenregen is Mevrouw, ik zie mezelf In de glans van je traan Staart een kind naar mijn blik Ziet de verbazing als ik schrik En sluit schichtig zijn ogen Mevrouw, kijk naar mij Achter de droefheid, het verraad En de schijn…

Zon, zon Gouden bol Laat de bloemen bloeien Zon, zon Overal Doe mijn wangen gloeien Smelt het ijs In mijn glas Laat je stralen Stralen Schijn je licht Op mijn hoofd, Op mijn huid En haren Kom, Zon Laat je zien En jaag weg Die regen Kom, Zon Warme bol En straal Aller wegen…

De zon heeft nu geen schijn van kans.…

Zo teer met zacht fluwelen blaadjes het frele aangezicht is uiterlijke schijn Fier rechtop, slechts door de wind gebogen het zwarte hart kloppend van leven wendt ze zich naar de zon De ranke stengel zet zich schrap weet dat hij eens moet buigen Een korte tijd is ze vol leven bloeit in volle pracht In de stilte van de natuur sterft de klaproos…

Oh gij grote warmte verwarm mijn koude ziel laat mij sidderen in uw stralen geef mij warmte en voel mijn lust Oh gij grote donkerte val als een deken over mij heen bescherm mij tegen het kwade en wees mijn waker als ik rust Oh gij grote wereld laat mij een worden met uw natuur maak dat ik voor altijd leven zal en mijn hart zal schijnen…

vannacht voor het eerst heb ik ontmoet en begrepen de lichaamstaal van de merel hij zette zich voor mij neer ineengedoken en brutaal bij het schijnen van mijn lamp hij ging niet aan de haal vertelde zonder fluiten in stilte zijn verhaal leidde mij van zijn nest waarin de schalen barstten beschermd door ma ik begrijp je merel kerels…

Wellicht als ik nu mijn hand uitstrek, zie ik het licht van het Zuiderkruis tussen mijn vingers door schijnen.…

Waarom ben ik gekomen ben ik naar je toe gegaan terwijl je voor altijd ligt te dromen bleek je lichtje nog steeds aan 'k heb de dood op schoot genomen haar gekoesterd en gewiegd vliegensvlug was zij verdwenen zie hoe schone schijn bedriegt links van mij zat 'n vlinder met de kleuren oranje zwart mooi te pronken als geen ander draag…

Hoe komt het toch dat heel dit machtig leven zo broos en breekbaar is en dat de zon toch telkens weer de moeite doet om over iedereen te schijnen? Geen plaats wordt overgeslagen, geen donkere hoek voorbijgegaan, geen droevige mens die toch niet heel even kan glimlachen.…

De zon begint te schijnen. Ik zie zijn vleugels.…

Hoe lang kan ik nog dagen tellen die zitten in een week hoeveel uren ben ik kwijtgeraakt volslagen van m'n stuk gebracht en zo vreselijk van streek Hoe vaak zie ik de zon nog schijnen die lacht en tegen me zegt geniet maar van mijn stralen want alles komt wel goed terecht Hoe vaak en hoeveel vragen nog liggen er voor mij in het verschiet…

Aan de donkere lucht Schijn je elke nacht, Elke avond ben jij het, Die mij welterusten lacht. We hebben niet veel gedeeld, Veel spijt heb ik daarvan. Maar dan opeens heb ik het gevoel, Dat ik je niet missen kan.…

ik heb alle zonnen aan jouw hemel zien schijnen waar ze ook plotseling verdwijnen in een opkomende bui nog lach je maar de eerste schaduw is verschenen licht bewolkt is je blik in een nog onvoorspelbaar gezicht dat nu langzaam donkert in een stemming van afwezig zijn versluierd voelen wij de levenspijn steeds nader komen…

Glanzende tranen onder mijn huid Onafgebroken zonder geluid Zacht serene rust aanblik van schijn Diep van binnen vervuld van pijn Gedachten scherp malen en dwalen Willen begrijpen onmacht vertalen Lichtgroene ogen broos vol verdriet Zoeken verlangen vinden je niet Mijn hart verdwaald toen jij verdween Bevroren geluk weer alleen…

Is het omslachtig of ben ik wat lastig je wilt me negeren en soms juist waarderen Je voelt je genegen en soms juist verlegen Het is vaak vermoeiend en toch blijft het boeiend Je wilt elkaar plagen en sarren en jagen Je wilt elkaar narren en vreemde dingen vragen Is het liefde en vriendschap of is het de schijn Één ding is…

Als de zon voor jou, niet meer zal schijnen Je mist de warmte en het licht en je hoort zelfs de lach, niet meer van een kind. Als je het mooie niet meer ziet, van wat het leven je biedt. Dan ben je bevangen door een intens verdriet. Het liefst ben je dan alleen, geen mensen om je heen.…

De winter is dan gauw voorbij Iedereen wordt vrolijk en blij Als de zon weer gaat schijnen En ijs en sneeuw snel verdwijnen.…

de lach is weer verpakt in klatergoud spiegels kaatsen vol de schijn van het uitbundig samenzijn staan bol van holle frasen en platvloerse gein maar het is voorgekookt de bordjes smile weten van geen wijken als wij kijken waar is de lach die prikt achter de ogen voelt als een brok in mijn keel die mijn hart nog diep kan raken…

Je woont waarin je het beschrijft, een bos kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft met groter diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in elk tegengesteld contrast, ieder detail wordt in kritiek getoetst, wisselend ontwerp die dichters last verscherpt in schijn en verwerpt de buitengrens, in de…

lichtend water verblindt ogen blauw gekleurde open luchten schijnen helder stromen vol lieve woorden zachte gedachten klinken stil door lanen takken wuiven bossen vol groen blad in de wind beroeren eenzame rode wangen vangen sterren van dromen vol verlangen van een kind diep verborgen in mij…

Zacht slaat zij de nacht om haar heen geeft kussen lucht en draagt zo een laatste droom naar niemandsland vluchtig aanschouwt zij nogmaals namen die haar al eerder zijn voorgegaan nog wil zij roepen, keer om, keer om net te laat ziet zij schone schijn omringd door vele sterren die blijven proberen hun licht te laten stralen op vergeten…

Van Greenpeace mogen we geen pop meer kopen Als die geproduceerd wordt door Mattél My Little Pony, Ken , u kent ze wel Ze schijnen daar het oerwoud voor te slopen Natuurlijk heb ik eerbied voor zo’n bos Ik koop mijn Barbies voortaan dan ook lós. ---- Greenpeace komt in actie tegen speelgoedfabrikant…

Het zoemen van een mug gauw onder de dekens en wel vlug het is een irritant geluid maar je wilt je bed niet uit dan maar een lichtje laten schijnen in de hoop dat de mug zal verdwijnen ik denk dat ik lang kan wachten hij bundelt al zijn krachten en zoemt lekker voort beest je maakt mij gestoord dan maar uit bed raak, de mug zit op de muur…

toen zomer stierf in wolkeloos septemberen liep een bloem mijn leven uit haar bloei was weg en bloedde, binnen randen van verdriet want er was niets te zien alleen een zachte schijn langs wangen, die op lelies leken gevouwen handen droegen hemels dichtgesnoerd gevoel verdroeg de warme dagen niet weggevaagd vraagt toch naar kijken waar…

dode grond bevat geen kiemen en zal opnieuw verwaaien, het stof zal steken in ogen van drooggelegde haaien blauw van de nachten drijven dagen als makke schapen voorbij, de avonden vallen aan, hun bek vol van een stuiterende maan wekken ze de schijn te keren wat weder komt…

Ik heb mezelf betrapt ik had weer uit het zelfde vaatje getapt de woorden leken op elkaar op en neer, van hier naar daar ik heb er een ander licht op laten schijnen zodat woorden eens gebruikt verdwijnen met veel moeite en pijn moet het dan een ander rijmpje zijn maar daar gaat-ie weer ik heb geen woorden meer zo kan ik mezelf wel schieten…

herinneringen wat weten wij toch veel aan haar gedachten mooi te maken waar liefde verschraalt tot glorie aan voorbije jaren, naar boven kijkend zie ik sterren hun licht schijnen, uitwaaierend de precisie hebben van verdraagzaam stuifmeel op zachtgoud getrokken draden, in hun kracht van aantrekking verwekt tot meer dan opschudding,…

Mensen gaan je haten Haten omdat je liegt Het is een psychische aandoening Maar niemand beseft hoe rot dit is Zelf ben ik er zo een Mensen lopen met een grote boog om me heen Ik wil wit niet Ik doe mensen pijn Ik moet ervan af Degene die dit leest denkt vast 'dit is allemaal schijn' Ik haat mezelf er om Ik kan er niets aan doen Het is…