Netgedichten

netgedicht (nr. 4.808):

Je Ogen

Mevrouw, ik zie jouw ogen
Zo bloeddoorlopen
Dat zelfs het breken van de hemel
Boven onze hoofden
Een rozenregen is

Mevrouw, ik zie mezelf
In de glans van je traan
Staart een kind naar mijn blik
Ziet de verbazing als ik schrik
En sluit schichtig zijn ogen

Mevrouw, kijk naar mij
Achter de droefheid, het verraad
En de schijn op je ogen
Ligt diep voor mij verborgen
De spiegel voor mijn blik.