Alle inzendingen over schijn

Wat ben ik trots Op jou, op jullie Wat overweldigt mij Jouw schoonheid Jouw geheimen Ken ik, zie ik hier Jouw angsten schijnen door In je lach Maar je hebt toch Zoveel gevochten Bent zoveel gegroeid, Zoveel geweest Alles van jou Dat is mij zo lief Ik ben zo blij Op jouw zijlijn Ben niet zo bang Me te overschijnen Dat doe je…

is morgen nog te vatten door de vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld…

Graag schrijf ik gedichten tot eer van God om Diens Naam te verheerlijken wat ook eigen geloof versterkt daarbij brengt een verborgen lamp doordringend schemerlicht in heel mijn geweten laat de vermelding schijnen als je bij het daagse leven Jezus' wil niet nastreeft zijn schrijfsels aan de Heer gewijd verfoeilijk gekwezel scheldwoorden…

ik ben tot het metaal gegaan blazen lieten zuchten los bladders krulden zonder moeite op valse lagen zijn verdwenen geverfd met haat en nijd ik politoer weer langzaam kleur op wat de kern moet zijn staal de schone schijn weersta de zandstraal van kritieken nu en eindelijk zonder pijn ik geef niet meer om het publiekelijk juichen…

er hangt toekomst in de lucht gesponnen in een zucht een web verleidelijkheid en schone schijn die vlieger gaat weer op duikelt soms of struikelt ik spin met zoete woorden lange koorden tot cocon trek met draden dood uit leven smul heel even spin de gaten dicht hang weer vlug toekomst in de lucht…

er hangt toekomst in de lucht gesponnen door vandaag een web verleidelijkheid en schone schijn die vlieger gaat weer op duikelt soms of struikelt ik spin met zoete woorden lange koorden tot cocon trek met draden dood uit leven smul heel even spin de gaten dicht en hang weer vlug toekomst in de lucht…

jij en de zon gaan schijnen de wind vindt het kind van haar dromen door een kier in de hemel wolkt de schepping paradijs in korenblauwe ogen blikken je speelt maan omdat de nacht te donker is om God te zoeken in de velden slapend tussen witte doekenhelden de wereld vlindert naar haar zin, de rest komt er niet in, geen honing…

het regent licht bladeren waaien groen en natter dan de bui zag hangen in zijn snelle vlucht tussen vlagen wind en sluiers water ontlaadt de bliksem schicht na schicht, dreunt gedonder zonder zicht de plassen blikken terug als de zon weer vaal gaat schijnen het kermist in de hel, drie regenbogendik verdwijnen…

mijn glimlach tilt je van de grond we dansen op de liefde die ik in je ogen vond het is muziek van alle tijden waarin ik lente naar jouw zomer zal gaan leiden we reiken naar elkaar tot schaduwen verdwijnen en licht alleen zijn warmte zal schijnen we versmelten in elkanders geven hopen weer te delen in het nieuw ontstane…

is morgen nog te vatten door de vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld…

In het verdroogde oord van dit bestaan horen mensen hun naam, en ze steken een licht aan, jaren nog van hen vandaan: gekromde stralen geven letter-bleke schijn van wat nu handig wordt ontweken. Die ster blijft staan, als eindelijk eens iets echts in dit onwezenlijk verhaal. "Past jouw hand niet in de handschoen van dat niets?".…

wind loeide stoeide met wolkenrafels voor een open plek om de zon warmte te laten schijnen op de bijna al geknakte ruggen door energie gebrek in een liefdevolle koestering met vaardige handen zij die altijd geklaagd hebben over de hitte van hun schaduw lopen nu voorover te zoeken naar hun beeld in het veranderlijke weer lijken…

Waarom moet onze liefde nu al sterven zonder namen in een boom te kerven Nu zal onze liefde verdwijnen en nooit zal onze vlam meer schijnen. Pascaline, waarom ben je verdwenen wat heb ik gedaan dat ik dit verdien zo'n leegte in mijn hart in ruil voor liefde vanaf de start.…

Tot, zie, een schijn zich kondigt, Spokig geheester door Dat als een ziel die zondigt Zijn loof verloor. Een schijn, zie, door die naaktheid Snelt snel nabij me en slaat - O schaam-doende geraaktheid - Mij in 't gelaat. Waar red, waar berg ik 't aanschijn, Graaf me in de mors'ge grond!…

Grauw weerkaatst in leemte slechts stoffige wind waait in eenzaamheid in ontelbare deeltjes naar een stil ogenblik… Dicht deuren vastgenageld aaneengesloten muren voorbijgang in stilte uiteindelijk niemand thuis de invitatie crepeert… Opvang schepte hij in illusies de schone schijn reflecteert in het zwart diep in de holst van de…

De zon zal nooit meer schijnen, mijn smeekbedes werden niet verhoord...…

Als de zon nooit meer zou schijnen en de maan ook niet meer lacht zou ik in't duister verdwijnen met toch veel verbeeldingskracht... Als de wind nooit meer zou waaien en 't altijd windstil zou zijn dan zal ik dat briesje missen aan het strand dan minder fijn...…

Ik wentelwiek gedachten omhoog in een gat van waken, slapen en weer waken Snelheid is van belang in woord en gebed stil schroef ik zinnen vast in hoop ik wil niet los komen van de grond die ooit zo vast stond in geloof en vertrouw op het goede droom dag terwijl dat ene kleine lichtje het lampje liefde laat schijnen rotsvast .…

dobber ik niet genoeg in uw wassend water niet genoeg in uw zilver meer vlinder ik veel te veel tussen nu en later veel te veel tussen nooit en weer laaf ik me niet genoeg aan uw dikke druiven niet genoeg aan uw droge wijn tortel ik veel te veel tussen grijze duiven veel te veel tussen echt en schijn open ik niet genoeg de deur…

Ik zou me bijna schamen om een nederlander te zijn vraag me af; waar moet dat heen leven wij hier onder het mom van schijn ?…

Alles leek geheel te kloppen, maar alle schijn bedriegt, je doet het om mij niet te kwetsen, bang dat je mijn vriendschap verliest. Verslagen als ik nu ben, je had het beter kunnen vertellen, het geeft nu helemaal een akelig gevoel, duisternis begint me opnieuw te beknellen.…

wil ik doen nergens aan denken ik wil voelen en aandacht schenken Vandaag wil ik schrijven gewoon met een pen op papier ik wil jullie vertellen over mijn gedachten, hier Vandaag wil ik "mooi" zijn van binnen en van buiten ik wil, oh zo graag alles een keertje uiten Vandaag wil ik stralen als een sprankelend licht gewoon even schijnen…

Blanke manen stillen ogen, bij-licht, gedimd tot zwart Ik jubel dan zeer ingetogen als zij vragen om mijn part In de rondte schijnen zonnen, steeds groter, feller, over zee Telkens geef ik me gewonnen; ze deinen toch zo lekker mee en draaien dag en nacht voorbij, doen mij hen soms wat knijpen Ik voel ze graag en allebei, omdat ze mij…

Of is het de zon die zo fel zal schijnen, dat het ieder mens zal doen verblinden? En misschien zijn 't wel de wolken die op een dag, naar beneden komen vallen als bakstenen. Ja dat vraag ik me dikwijls af, wat zal ons doen verdwijnen? Welk persoon of wat voor iets, zal ons uitroeien?…

met doffe huid gingen wij door geweld door ijzer en ijs duizendmaal gaven we tol om door te kunnen gaan onze ogenglans was gebroken we zagen een gouden schijn op de vleugels van de roofvogel daarboven we braken bloemen in het gras we zouden wachten op het rijzen van de dag op het wijken van de tijd de tijd was iets en niets…

door de nacht in doeken gewikkeld sluipt zijn vlammende staart voor eens volgde ik het spetterende schijnen want vonken weersprongen of verzon ik ze het was een reis over uitgevlakte meren waar de moeraskoning het licht uit deed zelfs het zwijgen liet verdwijnen alleen in zacht, haast stil gekrijs klonk de roep van tere tongen ----…

Mijn binnenwereld heeft vele deuren waarvan er soms maar eentje open gaat de rest blijft dicht er kan mij niets gebeuren toch laat ik er wel eens een paar open en mag de buitenwereld binnen lopen maar die is vaak schijn dan sluit ik snel m'n deuren en bescherm mij tegen pijn Ik ben in m'n eigen kosmos gevangen in m'n verdriet en is er niemand…

Zoals de zee met haar eeuwige getijden is altijd alles in beweging: de liefde, de haat, het begeren; de stilte en de rust ondanks alle schijn van het tegendeel. Alles komt en gaat, wordt geboren en sterft weer: de glimlach en de grimassen, de tederheid en het mededogen, alles komt en gaat en niets is hier bestendig.…

Laat mijn handen je innerlijke voel betasten en strelen geef vanuit je hart warmte en liefde mee Uiterlijk is schijn wanneer het innerlijk straalt omarm me en voel de fluistering van de wind spelend met je haar strelend over je natte wang je ogen kussend Vanuit donkerte en schemering lacht mijn schaduw je wolvend toe krachtig…

De zon zou schijnen, de storm verdwijnen. Maar diep in mijn gedachten, wacht ik op de storm. De storm die raast over het zand. Hij pakt alles mee, behalve mij. Want ik wacht, op die storm. Die storm van het strand.…