Netgedichten

netgedicht (nr. 84.777):

Wolkenrafels

wind loeide
stoeide met
wolkenrafels voor
een open plek
om de zon warmte
te laten schijnen

op de bijna
al geknakte ruggen
door energie gebrek
in een liefdevolle
koestering met
vaardige handen

zij die altijd
geklaagd hebben
over de hitte
van hun schaduw
lopen nu voorover te
zoeken naar hun beeld

in het veranderlijke
weer lijken het
iedere keer anderen
die op het uitgesleten
pad hun voetstappen
hebben gezet