Alle inzendingen over schoeisel

de dood draagt geen schoeisel het bekokstooft haar tijd in nieuwbakken manoeuvres een overkoken van het bestaan het waken van leven afgelast anoniem in een zoete val je blik verloren in het laatste licht in een omhullende eindeloosheid ver ginder in de schoot van stilte bewaar jij je herinneringen in een hemelsdiep verlangen gapende in…

Maar is ruim van geest en onderwijl het schoeisel zat. Hij kiest het ruime sop en vaart later als marinier op een fregat.…

Zijn kleurrijk schoeisel zit weer als gegoten. “Hij lijkt Pipo de Clown wel”, zei ik toen. Het wokevolk vind dat ik dat niet mag doen. Hugofobie, gecanceld en verstoten. Mijn sponsor kwam met het bericht aanzetten: “Te weinig inclusief uw snelsonnetten”.…

Blauwend vuur water stuk getrapt schoeisel stof van de weg waar aan de nacht pijnlijk kleeft schimmig rookpluimige bossen mollen die kruisen het bloemrijke mos boomstille stap vissen en vogels gooien mijn richting los…

ik was vandaag te lang in het witte walhalla met bestudeerde haast passeert drukbezig elkaar doktersjas op de nonchalante toer stethoscoop en snoer paardenstaartjes driftig wippend de knot zich moeizaam schikkend het uniforme heeft gelukkig afgedaan accessoires geven naam schoeisel heeft nog een persoonlijk touch de zweedse…

Aan elke mode, gril doen wij mee schoeisel en kledij noch blootvoets noch op lederen sandalen.…

In beeld kwamen ze: de schoenen per paar,in rijen een veld van schoeisel die van voeten even geen weet hadden Ik had de indruk dat ik voor een moskee aangeland was Maar de paren wilde er niet vrijen met zoveel paar ogen op hen gericht en zoveel lampen zoveel licht onbarmhartig veel Ieder nam deel aan dit merkwaardig…

De Jonge trok de stoute schoenen aan Gaf aan het CDA te willen leiden Misschien komt Keijzer toch nog tussenbeide Maar wij zien eerder Hugo in die baan Als hij het wordt straks moeten we maar hopen Dat hij niet naast zijn schoenen zal gaan lopen…

Zelfs opgebroken verslijten We schoeisel Zelden tot aan de voetzool. Toch is het verharden, Het loonwaarts gebaande, De weg die gewrichten Doet ontsteken. Op het kruispunt links Staat het bord rechtsaf En rechtdoor om de hoek Schijnt ommekeer Als stap vooruit Een slechte zet.…

de gespen van gedragen sandalen hebben het vlees verwond, het schoeisel terzijde gelegd het bloed gedept met liefde zo ook verpleegd met bloemen doch de lucht klaart ook vandaag en zoek ik naar passende stappers waarmee ik de gaard kan bezoeken waar de al gestorven bloeisels zich rijpen naar de aard van appels ergens voel ik het weer…

Bijna op de grens van zomer en herfst waarbij gesloten- dan weer open schoeisel, alleen een zucht, gaat vervangen slechts om kou te verdrijven Opgebouwde warmte in ons lichaam nestelt zich alvast: de deur van onze huizen inmiddels alweer vaker dicht Een zacht briesje wordt alweer wat steviger Ze lachen nog, de bomen grijnzen zich kaal…

en, elke keer als wij op het strand lopen geven we spontaan toe aan dat oergevoel, zonder schaamte gooien we ons schoeisel in de ruimte en ontdoen ons van de geritste en geknoopte ballast, rennen als gekken door het schuimend water tussen zeewier en drijfhout, als de naar huis snakkende verdrevene na een lange ballingschap!…

de waas van het moment sluit velen van ons de ogen het is de eigen wereld die telt, vervloekt zij het mededogen de tijd die men heeft wordt nagenoeg opgegeten door het zoete van moeten hoe ik dat zelf ervaar of hoe de ander dat beleeft kunnen gedachten wel, doch gevoelens onvoldoende meten men loopt niet meer op blote voeten van schoeisel…

Geaard op blote voeten over elk ondergrond geen schoeisel die jou kon versieren alleen mijn woorden konden je beroeren hierdoor kreeg ik op jouw elegantie meer zicht.…

Valken pakken geen schoeisel voor hun nest, niet de slipper die de farao in de schoot valt .....Hij kijkt omhoog en iedereen .....kijkt met hem mee .....naar de valk in de lucht Het moet een teken zijn een opdracht uit de hemel en de zoektocht begint .....Het welzijn van heel de natie .....staat op het spel, de vraag .....is: vinden…

ik zou een schouder willen schrijven waarop de wang, de traan kan rusten het verdriet van het grijze hoofd voor de mens die verlangt naar toen, die dagen dat de straten nog vol waren van kinderlijke kleuren de ster aan de hemel stond niet vastgespeld op een jas nog ver van de verbanning de kwelling van paraderende uniformen, de schoeisels…

het hoogtepunt in de Griekse arena is de honderd meter mannen hard volgepakte tribunes zien op schermen wat er in het echt gebeurt officials gepakt en gestropdast controleren of de atleten aan alle eisen voldoen (twee benen neus aan de voorkant genummerd en voorzien van schoeisel) de lopers bereiden zich grondig voor op de harde baan en…

één dezer dagen keer ik aardewaarts dan zoek ik mij als laatste rustplaats een linkeroever zonder stenen kade waar ook geen houten vlonder hoeft 'k laat er wel het schoeisel achterwege zodat het slib twee naakte voeten kust in gebed laat ik dan mijn sporen achter waar je straks bij laagtij de boot aanlegt daar bouw ik op het droge een stenen…

(bij 'Vrouwelijke pose' van Natalia Gontsjarova) Waar vrouwen tegenwoordig in strakke mantelpakken met dure, lederen aktentassen en hardklakkend schoeisel de wegen onbegaanbaar maken, waar ze met hun stilettohakken in mijn hart prikken, zout spuwen en nog eens hard aanstampen, waar hun woorden als slangegif mijn bloed vervuilen, waar hun mannelijke…

Hoog opgestapeld fruit was lang op reis voordat rottende druiven hun vertrouwde huis verlieten om door haastige of trage laarzen geplet met Amsterdamse modder ongegeneerd naast alle soorten schoeisel de laatste liefde te bedrijven Sandalwood, olijven en geitenkaas omarmen vriendschappelijk verse wafels van Goudse stroop Schreeuwende bakbananen…

Bespied hun tred, en overleg Hoe ge elke voetstap zetten moet; Maar zoek en houd een eigen weg; En kies het schoeisel naar uw voet: Is die geen reuzenlaars gewassen, Dan moog 't Chinese broosje passen.…