De veerman rust
één dezer dagen keer ik aardewaarts
dan zoek ik mij als laatste rustplaats
een linkeroever zonder stenen kade
waar ook geen houten vlonder hoeft
'k laat er wel het schoeisel achterwege
zodat het slib twee naakte voeten kust
in gebed laat ik dan mijn sporen achter
waar je straks bij laagtij de boot aanlegt
daar bouw ik op het droge een stenen
tombe met zwarte letters en de datum
jaren later dan vandaag, zodat de cijfers
zullen blijven hangen, aan de populieren
eeuwen lang, ze groeien hard, ze ruisen
want de veerman rust nu aan hun voet
(vers des espoirs bientôt anéantis,
l'orgueil au vent, je suis parti.
Emile Verhaeren zegt het goed)
Geplaatst in de categorie: landschap
Prachtig dit gedicht.