Alle inzendingen over schoen

macht ik ben de knecht, jij bent de baas ik de gek en jij de dwaas ik de kurk en jij de fles ik de vijf en jij de zes jij de stoffer, ik het blik jij de griep en ik de hik jij ik wil en ik jij wou jij de man en ik de vrouw ik het geld en jij de poen ik de kus en jij de zoen jij het laten, ik het doen jij de veter, ik de schoen…

tegen in Eindhoven, Den Haag en Amsterdam jij altijd een sprankelend middelpunt van uitgekozen woorden een sprekend gelaat Toch 39 jaar blijft jong en ik heb je de afgelopen twee jaar gekend als iemand die troost vond in het gedichten schrijven Vandaag valt de regen en hoog aan de hemel het podium met David, Daan en jou 'Dans mee, rode schoenen…

Ga nog lang niet heen, dierbare kornuit, laat me jouw Italiaanse schoenen poetsen, drink met mij een stokoude whisky, stuit de brave lieden nogmaals tegen hun borsten en maak van ieder zinloos geloof gehakt, van modder goud, zoals Baudelaire leerde, span de renpaarden voor de gouden koetsen en laat heel Nederland naar jou dorsten, zoals…

Een schutter is een klant Die niemandal kan bommen; Durf jij, vraagt de sergeant, Hier zonder schoenen kommen? Dan antwoordt hij beleefd: Sergeant ben jij bekrompen; Als ik geen schoenen heeft, Dan schutter ik op klompen. Rrefrein: Daar komen de schutters etc. Wanneer de generaal, De troep gebiedt te zwijgen.…

Hak geruild met een verslaafde neger voor een paar suede punt schoene en een goed gesprek. Hier heb je over nagedacht Brood! En waar is de waardevolle buit gebleve op die winterdag? Je bent namelijk gesignaleerd eerst met en toen zonder da kostbare instrument achter op uw fiets, binne een half uur! Weggegooid?…

Geluidsnormen en gedragsregels, het is de schoen die wringt en wrevel en zinspelen op dit euvel, het overschrijden van de pijngrens; het is een schone zaak dat ik dan wens. Het is onze taak dat telt en hemel en werken aan ons reilen en zeilen; het is het verleggen van onze grenzen, het vervullen van elkaars goede wensen.…

En ik wil op de kanapee met hele vuile schoenen en ik wil aldoor gillen: nee! En ik wil met de melkboer mee en dan het paardje zoenen. En dat is alles wat ik wil en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil! ----------------------------------------- uit: 'Ik ben lekker stout' (1955)…

Zet je schoenen in de gang... Ruim je rotzooi op... Ik vraag me af, hoelang Ik dat moet blijven zeggen Doe die muziek wat zachter het is hier geen discotheek! Ik lijk soms net een Veldwachter Iedere keer maar weer zo'n zondagspreek... Doe die bierflessen in een krat en ruim die peuken op...…

Drink een slokje, maar blijf zitten kruip dichter bij je zon, als je een satelliet bent gebruik je hoop als een sabel geef de wereld blindelings op of doe je schoenen uit onttover jezelf nu beetje bij beetje stap uit je kleertjes zonder dat iemand het ziet werp dat omhulsel weg tegen de spiegel houd jezelf bezig, stel je spiegelbeeld vragen…

In mijn hart voel ik het bonken De moed is in mijn schoenen gezonken Straks moet ik weer gaan praten Maar zullen ze me ook aan het woord laten Vloeiend praten kan ik alleen in mijn dromen Maar verder kan ik moeilijk uit mijn woorden komen Die voor andere zo gemakkelijke zinnen Zijn voor mij een last om aan te beginnen Altijd willen ze me…

Gaten in z’n kousen, Gaten in z’n mouw, Gaten in z’n schoenen, Bibb’rend van de kou, Zit-ie op ’n stoepje, Modd’rend in ’n plas, Of-ie maar alleentjes Op de wereld was. Of de auto’s tuffen, ’t Tramgebammel gaat, Niets verstoort z’n aandacht, ’t In zich zelf gepraat.…

In Kamer was parcours, Buiten word je moe van lopen op zware schoenen, Ik sabbel op rotte Kies die niet meer smaakt naar Mam. Oma is lief maar anders Stopa is sterk als Spiderman, hij wil wel dat ik geboren ben.…

daar is de stilte Alchemistisch dichtbij plotseling voorbij ineens hoor ik bloed kloppend suizen in mijn oren belletjes blij borrelen in mijn darmen mijn voeten vertellen van nieuwe schoenen ik voel de zon van gisteren op m'n armen mijn adem verhaalt van de tochten door mijn alsmaar verkouden neus mijn ogen schreeuwen dat'k moet slapen…

herdenken we de doden en slachtoffers uit de 2e wereldoorlog Om acht uur twee minuten stilte uit respect voor de slachtoffers van de oorlog Ik denk aan wat mijn oma mij vertelde Mijn opa was gevangen genomen en ontsnapt Van Arnhem helemaal naar Utrecht gelopen Toen zag mijn oma hem voor de deur met ingevallen gezicht en zijn tenen kwamen uit zijn schoenen…

Een stroom in een zee, op boten, vloeit plots over brug, door een oude stad, met een kathedraal, over de snelweg, in een bus, een trein, een stroom vers bloed, vitaal, als de vierdaagse, zo binnenstromend in een land, op goede schoen, rugzak en verhaal blij dat het gehaald, wuifend, van zover... En wij, geven welk onthaal?…

Minnaars, wilt ge uit vrijen gaan, Trek de stoute schoenen aan, Schud de kindse blooheid uit, Maakt ze, die ontvlieden, buit; Neem het kusje, voor gij 't vraagt: Nimmer wint hij, die niet waagt.…

Juffrouw Koster, choco ladebruin kleed, solide schoenen, mepmeetlat, stapt hoogrood van achter haar lessenaar, maakt me van ruikvlakbij haar gegriefdheid kenbaar, troggelt me de pen uit de onwijze inktige linker en poot hem tussen drie vingers van de vereiste rechterhand. En nu geen enkele vergissing meer vat ik.…

de lucht blauw het stille druk maar wij lopen verder waar het rustig veren aan de hemel liggen arm aan arm en dij aan dij 't water fris en glad een zee met mui naakt kom ik er terug creme en zand verscrubben een tentje zet je op voor schaduw en beschut buig 'k me over jou naar langer en naar meer lopen we terug jij fietsend zonder schoenen…

zonder schoenen....…

Bij betreding grijpt het water je bij de strot, een natte voet is wel het minste, het veen heeft je in de macht, je voeten nat, je schoenen kapot. Een halfdoorzichtige nevel, welt op uit de ondergroei, en wekt al snel de wrevel, van hetgeen er loopt, slecht geschoeid.…

Samen met mijn zus en de vriendinnen woensdagsmiddags lekker naar onze plek we verzonnen gekke en leuke dingen het was onze eigen en vertrouwde stek We maakten kroontjes van klaverbloemen om beurten waren we de koningin het koren werd plat door onze schoenen er kwamen spannende gangetjes in.…

De uitverkoop is aangebroken en wat een pret is dat In slagorde verplicht te winkelen al in de grote stad We volgen moeder Kapitein die driftig voor ons uit Elke winkel binnenstapt op zoek naar oorlogsbuit De gouden regel: alles mag, mits voor de halve prijs Pannen, dekens, boeken, schoenen en vacuüm verpakt ijs Het allerergste echter, het…

Verbaasd ben ik nog regelmatig hoe sommigen met gevoelens omgaan Je geeft je gevoel weer eens aan iemand die jou dumpt om vrolijk verder te gaan Raar toch dat steeds meer mensen andere mensen die pijn aandoen Gewoonweg om niet gekwetst te worden want daar wringt gewoonweg de schoen Door niet te diep te gaan qua emoties bljft het lekker…

Straks komt het laatste seizoen dan worden de gedachten ijskoud sloffend schuifelt mijn schoen ja, ik voel mij nu zelfs erg oud wat loop ik nu toch te zeuren te jeremiëren. klagen en over de naderende dood te treuren het is echt nog lang niet zover.…

Er is geen weg terug, haar rivieren zijn doorzwommen, haar groene heuvels zijn beklommen, ervaring hecht als klei aan kleine schoenen, loopt zij licht, waar de sporen haar gebieden, ontwaart een toekomst die zich strekt tot aan een oneindige purper horizon, om in verwondering te kijken, na elke tred, die verder reikt dan de schaduw…

Wie wilt niet steeds gelukkig zijn, over rozen met schoenen lopen, reden hebben om kinderlijk te lachen. Niets meer redelijk zeggen, hoop nog steeds spoorloos, onvindbaar weggelopen op duizend open wegen.…

wilt ge uit vrijen gaan, Trek uw stoutste schoenen aan, Schud uw kindse bloheid uit, Maak van uw meestresse uw' buit, Neemt het kusje vóór gij 't vraagt: Nimmer wint hij, die niet waagt.…

Hoe zou u het dan wel vinden Als u in mijn schoenen stond? Ik genieten van het leven Terwijl u rondliep als een hond? Nee, dat zou u zeker storen U zou boos worden misschien U zou zeggen ’Potverdorie! Hebben ze me niet gezien?’…

De spiegelzaal van het kasteel Versailles dient zich Als een lachspiegelzaal aan; en zet in zijn hemd Allen die in te grote schoenen staan. De zaal leek Te reflecteren de grootheidswaan van vorsten En dictators die niet bij machte waren als een Afbeelding van hun eigen spiegelbeeld te bestaan.…

Wanneer je niet open besluit te doen, ga ik terug naar huis met lood in de schoenen, want daar ligt je sleutel Eenmaal terug: zo snel nog nooit geweest staat je deur open en ga ik op zoek naar je.…