Alle inzendingen over schreeuw

Stilte is schreeuwen Stilte is mijn ex Stilte is sms-en naar Idols, drinken met je vrienden, de lente de zomer de herfst de winter. Stilte is met geen pen te beschrijven.…

Ga dan zoals je gekomen bent naakt de zee in, de nacht in, het niks in, waad door het water, schreeuw, ween en loop heen.…

Mompel, glimlach, schreeuw en een halve traan.…

en zilt Heeft visemmers vol traan getild Het wist niet beter dan dat boeien In zee met wind en golven stoeien Het wist niet wat het was; een schild Het werd door dominees bedild Die bleven kortwieken en snoeien Zij, één met duinroos en met meeuw Liep eenzaam langs de havenkade Zich niet bewust van alle schade Zij voelde elke stille schreeuw…

Zoekend in het donker Zoek ik naar het licht Op een oplossing die ik zoek Heb ik nog lang geen zicht Mijn hoofd zit vol met zorgen Telkens vraag ik me af Komt er nog een morgen Ik leef telkens van dag tot dag Dat zie je wel aan men gedrag Binnenin ben ik aan het schreeuwen Langs buiten zie je alleen een lach Hoe lang hou ik dit nog vol…

Na dagen door zonlicht beschenen straten in zee van neonlicht gehuld uit etalages schreeuwen reclames en kassa’s worden rinkelend gevuld. Dan loop ik later door duistere wereld als ook het neonlicht is gedoofd, verdoofd, versuft, doelloos dolend door eenzame straat van geluiden beroofd.…

ik heb vandaag de hemel aangeklaagd de zee gesproken en het land gevraagd me te begraven het blauw wees me terecht koude straalde wolkeloos haar leegte naar me toe ze maakte me weer klein alleen en hulpeloos ik gebaarde stilte in het schreeuwen tegen golven Ze deinden kilte in het eindeloze thuis mijn woorden zijn verzwolgen ik…

de katten moeten winnen blijven eist de vogelbescherming alom dierenverdriet nee de bioloog vindt van niet de vogelsoorten vermeerderen dan stellig zij eten te veel rupsen dan op flop de vlinderliefhebbers gaan daar weer van huilen wie snapt hier nog wat van weg met de kattenhaters een super slecht plan boeren schreeuwen…

en hij dreigde me met een noodlottig ongeval Er kwam een kind van O, mijn lieve man de onvermoeibare vorser van het gegiste sap van zoete druiven Zijn oude dag bezoedeld door die verzonnen anekdote die de verkrachtingen verborg onder een moment van schaamteloosheid Maar de straf verraadt het toch, de eeuwige vloek vanaf de eerste schreeuw…

een dagje strand heel vroeg al afgeladen met cliche's, het zand, de hand een branding vol met broekjes nooit wordt vermeld het ploeteren, het irritant gescheld, de deo's zwetend in het lange wachten het schreeuwen en de voetbal die de thermoskannen raakt de koele pils die dorst alleen maar groter maakt de hete auto met de bon achter…

In de oren van de tijd tussen hoop en vrees echoot jouw naam Mahsa Mahsa Elle s’appelait Masha Amini jouw ogen schitterenden als het licht van de zon de zachte volheid van je naam Vastgesnoerde woorden worstelen zich los over de daken van de wereld schreeuwen we Mahsa jouw naam Hoe immens jij bent dichterbij dan ooit de echo van…

zijn melk met kleine slokjes des avonds blijft hij nuchter drinkt water met twee rietjes neuriet gregoriaanse melodietjes het is nu over met de boeren en de winden hij wordt echter heel erg bang voor de valse noten van zijn levenszang bij een pijpje onder de linde komen z'n herinneringen boven: aan het slempen en het roven aan het schreeuwen…

in herfst gewaaide lege straten ademt de wind diep en vermoeid kristallen woorden ik kijk er doorheen en zie de dichter zijn lied schreeuwen nog harder dan vogels die langs jonge bruiden en oude zondes breken met de lichte val van de zomer hij draagt zijn pijn in verstilde akkoorden en zoekt troost bij allen die willen…

Dit strand, in aanblik gevuld met leegte, verlaten ben ik, edoch niet allenig, vijfendertig miljard minuscule kiezeltjes, waarmee ik enkel mijn gedachten stenig, Geklapper langs mijn dichtgeknoopte warmte vesting, stormachtig geretourneerde asem van zilte geur, verstandsverduistering met een schreeuw vanuit de long, terwijl de zee me vraagt…

Niet langer meer verdoofd schreeuw ik om alle zomers die verdwenen…

zou hij willen schreeuwen. Het lijken wel eeuwen… De confrontatie met dit leven kan hij niet meer aan. Zijn handen beven, hij hoort alleen nog de trekker overgaan …eindelijk rust…

Je spreekt en bouwt een muur Waarin mijn gedachten vruchteloos Een nis van enge geborgenheid zoeken Je schreeuw legt mijn oor te luister Maar het echoët slechts mijn wanhoop Vast te moeten houden aan jouw idealen Mijn wil strekt zich, tast steen voor steen Tracht muren te breken, er door heen te zien Tot zijn vleugels kracht krijgen…

ik hoorde in haar schreeuwen de holle klank van wanhoop uithalen van vragen om aandacht door gehoord willen worden in een menselijk bestaan niet alleen als partner maar ook in het verwachten van het samen delen van de existentie in het hier en nu zonder een hypothetische claim van gelijke verdeling naar juist de persoonlijke…

had niemand je in de gaten Het sneeuwde en je had het koud en opeens leek je heel oud Ik zag je lopen door de straten Langs de plekken waar wij eens zaten In de sneeuw en in de regen en kwam de herinnering weer tegen Ik zag je lopen door de straten Het meisje dat ze allen haatten In de regen en in de sneeuw En alleen ik, ik hoorde je schreeuw…

bronzen klok dreigt een duister uur als zij de twaalf slagen galmend slaat en waarschuwt tegen ‘t duivelskwaad verpakt in het helse hemelsvuur dat zich laaiend in het maanlicht baadt en bloederig langs de wolken schuurt voor het zijn gele gif naar aarde stuurt met de zwarte bezieling van zijn haat in het blazen nevelt salpeterzuur zijn schreeuwen…

Terwijl de wind de wolken telt Schreeuwen schapen om verloren momenten Rollende donder Een hijgende horizon wacht even Maar rent toch verder door de regenboog God leeft Het hart klopt sneller dan rijen regendruppels Niet luisterend naar lege verre vergetelheid Liefde Kogels ketsen af tegen verre oorden Maar het zuivere zien geeft ze…

Een eindeloze schreeuw splijt mijn gekwelde lippen en vult de stilte met pijn en verdriet. Verraden door ontgrendelde dromen buigt de bloedende leegte zich bedreigd en bespied. Onmachtig waak ik over mijn donkere wieg.…

Verward door het goede in het kwade ben ik vele nachten blijven vallen in een gedempte angst om de duisternis te verlaten Benaderd door klappertandende dromen heb ik mijn stijve voetafdrukken nooit kunnen overdenken en heb zovele nachten niet kunnen bewaken Herinneringen spreken in beelden en schreeuwen zinnen uit in dezelfde pijn Waar…

je ik weet eindelijk wie je bent je woonadres is me bekend Wees gerust, ik ga je niet vermoeien geen lezing, wat is aangedaan of hoe het dat meisje is vergaan waarmee je dacht te mogen stoeien Ik heb een verrassing voor je je krijgt terug wat je ooit gaf ook al ontliep je toen je straf Welnee, je zult van mij niks horen over de schreeuwen…

ik zag vogels schichten om door de zon hun kleuren op vleugels voor jou uit te laten lichten zij zwermden opgewonden door jouw aanwezigheid verdrongen zich in vlucht en schreeuw om je blik voor even te mogen kruisen pas toen jij ging zitten konden zij zich gauw in discipline schikken op een lage tak die een schitterend uitzicht…

Siamees in elkaar twee verloren zielen die dienen wat ooit eens geweest vandaag het leven laat gevoelen tijdens de laatste tango het vuur brult laaiend op tussen de wervelpassen door de magie volop herlevend voelen ze zich weer even mens in elke wereld met een deugd in iedere twist te lang zwegen ze toen praten nog kon redden wat schreeuwen…

De stille getuige van 'n gewelddadige eeuw sprakeloos maakte hij kunst van lichaamstaal zestig jaar stilte stroomt weer vol kabaal z'n mime sterft met hem in Munch's schreeuw Terug bij de antikunst van obsceen gedrag van kabaal en grove taal voor effectbejag ---------------------------------------------------------- 's Werelds grootste…

Ontelbare lege eenzamen repeteren holle geprogrammeerde zinnen lokomotiefstomend razen ze door je hart houden je gevangen in tijd tjoekesjoek tjoekesjoek en dan sneller tjoekesjoek tjoekesjoek en nog sneller tjoekesjoek tjoekesjoek tjoekesjoek je zou willen schreeuwen delete delete delete!…

Zie ze gaan de miezemuizen op het land van dolle stier waar zij in de spiegelhuizen zich verdrinken in vertier om een laatste dorst te lessen in parfum en tierelier Zie ze hier de leegte geeuwen door het witgesuikerd glas dat versplinterd door hun schreeuwen zich een weg zocht naar hun jas die geruild werd voor een spiegel en een beeld…

Soms droom ik dat: wanneer ik bang ben voor de nimmer bange meeuwen die vrij zijn, maar nooit blij en die niet zingen, maar òf zwijgen òf schreeuwen. -------------------------------------------- uit: 'Vergezichten en gezichten', 1954.…