Hartenkreten

hartenkreet (nr. 16.088):

Ruimschoots Verward

Dit strand, in aanblik gevuld met leegte,
verlaten ben ik, edoch niet allenig,
vijfendertig miljard minuscule kiezeltjes,
waarmee ik enkel mijn gedachten stenig,

Geklapper langs mijn dichtgeknoopte warmte vesting,
stormachtig geretourneerde asem van zilte geur,
verstandsverduistering met een schreeuw vanuit de long,
terwijl de zee me vraagt te stoppen met dit zielsgezeur,

In ruimschootse verwardheid verdwaal ik,
op een lange stortbetonnenlaan, tenminste,
dat denk ik nog te weten, daar bij de vuurtoren,
een vlek was, van mensheid in het geestelijke.