153 resultaten.
In onschuld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 137 zij schreven
in onschuld hun namen
op ijs van de ramen
keken door mist
die bomen berijpte
met ijzige hand
voelden de kou
in het sombere grijs
van daarbuiten
moment van besef
zonder een woord
werd het feest voorgezet
hun wereld was fijn
maar werd te klein
om het groot te negeren…
zomer in de winter
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 308 omdat ik het te druk had
met 't schrijven van gedichten
ging ik te vaak voorbij
aan wat anderen schreven
zo trof ik onlangs de fraaie tekst
van Albert Camus waar ik op
slag warm van werd...
'op het allerkoudste moment
van de winter kwam ik er
eindelijk achter dat er in mij
een onoverwinnelijke zomer zit'…
schreven stilte in de sneeuw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 281 vogelsporen
schreven stilte
in de sneeuw
ik was haar uit
het oog verloren
door de drukte
om me heen
uitgelaten waren
mezen bezig
met hun spel
van tak tot tak
en namen
zo mijn stilte
fluitend op de hak
ik zag hun
kleuren buitelen
het duikelen
in levenslust
dat bracht
de rust terug die
ik zo nodig had…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Het schrijvertje
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 966 Wij konden op water lopen
mits licht genoeg, twee
kinderen die elkaar schreven
en voorlazen want het schrift
was alleen ons bekend
Wij keken naar de tekens
groot en zwart in de krant
Voor jouw handtekening
koos jij een zonnebloem
ik tekende een hand…
Don
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 423 Opvouwen wilde ze
de klanken
bewaren en
koesteren
de trap was hoog
lucht raakte
net het laatste
licht
armen geheven
naar morgen
schreven
handen nu
het kerkhof
was te ver
van het
amsterdamse bos
toch liep het
pad gelijk
met de voetstappen
struikelen kon niet meer
ja zij wilde
poedersuiker
op haar pannenkoek…
Waar?
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 564 in een bos waar woorden zinnen
naakte taal hemelsbreed gespreid
en haar antwoorden geeft
op mijn vragen
en lachte naar bladeren
die dreven op het water
als zwarte vleugels van
verdronken vlinders
schreven ze daar op het bleke
zonlicht woorden en waar
werden ze vergeten?
waar zijn die woorden, waar?…
martha
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 275 zoetelieve knul van mij
zij aan zij in mijn getij
schreef ze van haar eiland
ik had mijn puch nog
buddysit hoog stuur
mijn grote beurt
zou gaan komen
zij wond mij op
haar gebriefde lippen
schreven boekdelen
onder olijfbomen
wilde bloemgeuren
hoge bergen diepe valleien
haar palet de regenboog
ik huilde - heel droog…
Raar genoeg(en)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.033 weet je dat vuurvliegen
in vlugheid alles melden
schoonschrift stralen
in zwevende zinnen
vrouwelijk
met een glanspunt
dans om te beginnen
schreven ze gisteren
over opgeblazen kikkers
vertrouwelijk
noemden ze modderfiguren
slijmspuwers uit eigen waan
van hun voortplanting
zonder gedaante
wacht nog even
toen ze vroegen
hoe ik…
Minimal Music
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 129 Behoorde Reich tot de
avant-gardisten
Die stukken schreven voor
kleine bezetting
En nootversiering legden
aan de ketting
Met Glass was hij een der minimalisten
Ongelimiteerde in de tijd
verlopende
Ritmische, repetitieve frasen
Subtiele consonantenvariaties
Metamorfosen in een transformatie
Bij Glass de blazers, orgels…
als jij en ik
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.965 de maan
scheurde jij
in stukjes
sterren
straalden in mijn ogen
als ik keek
naar de engel
van jouw nachten
lang
schreven wij
woorden
in elkaars hart
onze ogen
lachten
ach lief
nog even
alles komt goed
lezen wij
onze sterren
als stukjes
van de maan…
Langzaam
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 104 We schreven nog brieven
hielden lang en langzaam
van elkaar.
Zochten naar woorden
bloesemend licht soms
of zwaar als een storm.
Stuurden gevleugelde
woorden hangend aan
een zijden draad.
Droegen onze brieven
voor elkaar
door het landschap.
Bliezen adem
in onze zielen
en verlangden naar wat
blijven zou.…
Een eigen orgasme
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 56 weer knallen
verboden woorden
hun eigen kleur
zonder ooit
tot bezinning
te komen
het is de ontploffing
die plaatsvervangend
aandacht trekt
beschenen door
het licht van hen die
over schreven gaan
op eigen podium
dood en verderf
zaaien en niemand sparen
de wet met voeten
treden en zo een
eigen orgasme beleven…
je woorden schreven vastbesloten
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.156 groeten
je kijkt me aan, maar
in je blik is geen ontmoeten
je laat je niet meer raken
door mijn woorden en gebaar
het omgaan met me
voel je blijkbaar als gevaar
ik liet je achter me
keek bij de hoek een laatste keer
je lach, de felle ogen
mijn thuis stond er niet meer
je deuren zijn gesloten
de gordijnen blijven dicht
je woorden schreven…
ik vroeg je: hoe vaak...?
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 355 Ik vroeg: hoe vaak herlees
je wat we schreven?
Je zei: o, niet zo vaak maar
wel vaak even en voorbij
als vogelvlucht
Ik vroeg: hoe vaak begrijp
je liefde onvervuld.
Je zei: alleen de jouwe,
onbedreven, onbedorven
als water, zuiver als scheppingslucht.
Toen zijn we opgestaan
en buiten samen herfst
gaan vermoeden.…
Een wonder
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 38 zacht danste
geluid op
golven stilte
hun wisselingen
schreven wat
stukjes atmosfeer
waarvan de
kleuren het uur van
de dag bepaalden
in subtiel
onderscheid waren
zelfs dagen in bereik
daar waar
leven het ritme in
hartslag vertaalde
soms dacht ik
geluiden te zien
maar na analyse
bleek het
niet te verklaren
een wonder misschien…
De steen van rosetta
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 134 het waren geen vingers
die schreven maar
tekens die leefden
gebeiteld in steen
spraken zij over jaren
verhaalden intens het bestaan
in komen en gaan
van mensen en machten
voorspoed en rampzalige krachten
eeuwen hebben zij getrotseerd
om hun historie kenbaar te maken
maar de taal was het spreken verleerd
tot de steen van rosetta…
Blijdschap
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 135 in jouw gezicht
kan ik mezelf lezen
uit lijnen van ontstaan
geen letters
maar geëtste stukjes leven
vallen wonderbaarlijk saam
momenten die
de tijd markeren in
tekens die niet overgaan
je lach slaat weer
een bladzij om
ogen stralen warme zon
in blijdschap
staat te lezen wat
wij elkaar ooit schreven…
silentium
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 67 we schreven elkaars
naam in de palm
van onze handen
we sprongen van vloer
naar zolder en terug
levenslange beginners
waren we
we leerden later
stapsgewijs van boom
tot boom te denken
de loop van de tijd
voerde ons in een
korte schittering
met zich mee
stilaan werden we
een keerrijm van
ons verstilde zijn…
Over een nieuw begin
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 100 Ruimte zon en wind in korte vlagen
schreven een nieuw begin in hem.…
De geestelijke wereld ( B. )
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 129 De stem en bescherming bleven:
ze schreven woorden in de geest van Petra.
Petra tekende alles op en sprak; daarmee had men
vooralsnog, geen rekening gehouden!
De dichteres beschreef velerlei zuivere getuigenissen
en stak haar borst vooruit.…
verloren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 312 rond jouw gebogen slaap verdroomde niets
mijn harde werkelijkheid
de dichtgebonden stoel hield vast
wat niet meer verder kon bleef zonder zon
de dag beschijnen
bloemen kwijnen in een lichtloos raam
rimpels schreven over wie we waren
nergens sprak vertrouwd gevoel van strelen
over haren of
mijn kus op je wang -levenloos
verkoos je…
hoe dood het witte was
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.793 we liepen in het wit
spraken zonder woorden
schreven zonder inkt
de tijd stond stil
ik raakte je
er viel een schaduw
uit je antwoord
in stilte op de grond
opeens is er die lach
die op minuten jaagt
de uren vraagt wat
langer te gaan duren
dan stroomt het bloed
en tintelt weer het leven
vergeten we voor even
hoe dood het witte…
in je heupen vloeiden zinnen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 782 ik zag je spreken
in bewegen
je vingers, hand
een armgebaar
je nam me mee
met ogen die
in kleur hun woorden
in me schreven
gebogen schouders
lijnden de aksenten
maakten zwaarte
drukkender dan wensen
in je heupen vloeiden
zinnen tot herinneringen
aan verbonden zijn
in een onmogelijke lijn
je beende weg
met ons gesprek
in…
Droog in mijn mond,
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 244 Ze liet haar kleren
vallen, natte afdrukken
van haar voeten in het
zand en in terugwijkend
water, de zee leek moe,
eb viel droog in mijn
mond, vingers schreven
vier woorden in de lucht,
ik voel en ruik je huid,
je haar, je lichaam tegen
het decor van de getijden,
golven murmelen tevreden
met zichzelf en ons en je
weegt die stem…
Geen kerkhof of kruis
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 384 mag ik toch
de muur zijn
waar tegen jij
je rug weer recht
voel je vingers
zacht bewegen in
de vele letters die
we samen schreven
geen kerkhof
of kruis geen groene
most om te vergeten
jij voelt zo warm aan
we kerven weer
gaan opnieuw in leven
recht je rug want samen
kunnen wij nooit stuk…
De kleine rimpeltjes
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 590 heb je vingers gezien
het leven in je handen
lijnen rond je pols
schreven hoe het leven
je heeft veranderd
streelde je gezicht
vond verhaal in
iedere groef en kuste
de kleine rimpeltjes
waarmee jij om liefde vroeg
maar je lach geeft jeugd
draagt warmte naar je ogen
ja jij kunt als geen ander
de tegenvallers aan en met
wat speelse…
Taalkundige vragen en opmerkingen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.531 Wij schreven ‘zaaijen’; maar De Vries en Te Winkel
Verkiezen ‘zaaien’. – Jonckbloet, ook geen kinkel,
Schrijft ‘zaayen’. Wat een driedrachtzaaierij,
Die tot God weet wat al verwarring heenleidt,
Maar zeker niet tot taalverfraaierij.…
Schitterende blauwdruk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 lacht nog
steeds goudblond
de hele zomer ben
jij de schitterende
blauwdruk geweest
van mijn zon
in de eerste
stralen legde jij
iedere morgen
de matrix neer
voor haar schijnen
maar ook verdwijnen
in het subtiele
samenspel van
wolken wind en regen
kwam ik jou altijd
tegen aan het
weids firmament
de uren die wij
samen waren
schreven…
Inscriptie
gedicht
2.0 met 20 stemmen 10.155 Wij meden de liefde
en lieten de tastzin,
schreven hooghartig
de toekomst af.
Zoek ons niet meer,
wij eisten voor alles verzekerd
een eigen piramide; daarin
een sober onvindbaar graf
----------------------
uit: 'Liereman', 1996…