Alle inzendingen over schrijven

Maar dit is gewoon een illusie, gedwongen van jou, aan mij, om dit te schrijven, denkend aan al dat zand.…

't Is moeilijk consequent te blijven, makkelijker is 't om 't op te schrijven. Dwars tegen alle situaties in, doen ze toch hun eigen zin. Let er maar niet op en denk gewoon, ondankbaarheid is 's werelds loon!…

hij streelde haar verlangen zij kuste zijn verdriet de tranen op haar wangen die zag hij echter niet zij vroeg hem steeds te blijven hij keek dan in zijn glas beloofde haar te schrijven en greep dan naar zijn jas hij speelde met haar vrijheid zij stoeide met haar trouw en in elkaars nabijheid dacht niemand aan zijn vrouw…

Vaak komen E-mails een dag later aan Terwijl het binnen een minuut zou moeten Urgente meldingen of warme groeten Zijn vaak fataal te laat in je bestaan Zo heb je met die mails heel wat te stellen Je zou haast brieven schrijven gaan of bellen…

ik heb een tomeloze drang tot schrijven halfbewust schrijf ik deze woorden mijn woorden paren omgevormd en barend in zinnen vanuit mijn taaldomein bedien ik klankkleuren mijn woordmacht wortelt op het draaipunt van mijn denken gerijmd of ongerijmd sporen van woorden op weg van oorsprong naar begin…

In grauwe takken huist de stilte bladeren zijn reeds verstorven vergaan op natte grond in die stilte hangt de witte ochtendsluier hoor ik het ritme van jouw hart voel ik vingers woorden schrijven letters, zinnen met zachte kus gestreeld…

op het oog een foto uit voorheen de USSR maar schijn bedriegt we schrijven 1954 in Den Haag op een schoolplein aan de Ferdinand Bolstraat rennen piepjonge scholieren tijdens een autobandenrace naar de blinde muur van de toekomst die later vaak zo kwetsbaar bleek…

papier weerspiegelt gedachten, schrijven wordt scheppend bezig zijn waarin woorden ontluiken hun weg inslaan naar toevallige lezers elk woord al duizendmaal eerder door anderen gezegd en toch verhaalt het steeds weer anders steeds weer nieuw…

blad verdwijnt in woorden letters druppelen de inkt blauw op de vlonder in een hoek op een pruimenpit liggen spatten als zinnen verfrommeld in te drenken ze zinderen na in een hoofd deinend in de strandstoel met een pen die uitliep door de zwoelte en de golven die zee schrijven om te vergeten…

het afscheid zal ik schrijven in herhalend zwart met gordijnen dicht als getuigen van de taal die ik opraap uit de nachtvlakte van de kamer en de duizend jaren die ik heb geleefd in mijn woorden zoals de minnaar de vlinderkoning voorheen, met ziel en zinnen in het weggegleden landschap, dicht begroeid ik heb geen angst…

Ze kunnen zonder kathedralen zonder fluwelen troon of spitse toren geen tromgeroffel of cymbalen ze worden majestueus geboren Geen valkenhof of dansende nar ze doen het zonder de lakeien geen rijtuig doch een boerenkar ruilen oprijlaan voor de kasseien Ze schrijven in distels en het dode hout onleesbare gedachten in glanzend goud…

de oude schrijver heeft niet gefaald een mensenleven schreef hij zo levendig in zijn taalgebruik zodat hij altijd zijn woorden kwijt kon de voorwerpen op zijn schrijftafel zijn de zijne geworden wat geweest is, heeft hij voortgebracht hij heeft het schrijven genomen in de lichtval van zijn moedertaal de tijd heeft zich kenbaar gemaakt…

Ruud Linssen , een Roermondse journalist wil met zijn eigen bloed een boek gaan schrijven Hij dacht beslist: een goed boek moet beklijven en stelt nu al zijn hoop op een alchemist Maar zet zo’n vraag bij de drukker geen kwaad bloed die met een infuus zijn drukpers vullen moet…

Het is een eer om u te laten weten Dat wij na tien jaar snelsonnetten schrijven Een and're vorm van dichtkunst gaan bedrijven Verandering van spijs doet immers eten Vandaar dat ik 't laatste snelsonnet Vandaag op deze website heb gezet…

Ik wil mijn woorden weer gaan kiezen wil weer stil wat schrijven gaan, wil mijn contacten niet verliezen weer te midden van u staan. Ik laat mijn woorden uit me vloeien rangschik stil en kijk verbaasd, hoe kunnen zinnen zo gaan groeien diep van binnen zonder haast.…

wolken schrijven hun onleesbare tekens op het blauw van de lucht het licht van de zon kleurt de krullen van hun statige vlucht maar langzaam verdampt het verhaal lost het plot heel geleidelijk op als epiloog staat nog vaagjes geschreven het wordt stralend weer vandaag…

die berg kerstkaarten zal ik nu versturen een jaar geleden zat ik hier ook te schrijven ik ben al tot de H ik blader in mijn beduimeld adressenboek de hark van de dood nam drie geliefden mee ik ben al tot de M geboortes waren er, bruiloften in de zon vrienden verdwenen er kwamen nieuwe bij ik ben al bij de V…

natuurlijk zal ik wel weer een gedichtje schrijven maar of het ook daadwerkelijk gelezen gaat worden dat valt nog te bezien er is een teveel aan dichters een overvloed aan dichtzucht en een enorme hoeveelheid verzen zoveel zelfs dat we dreigen onder te gaan in die onstuimige zee aan grote woorden...…

Het opstel van mijn leven wil ik Schrijven waarin het moet gaan Over de pijn, het verdriet En het door alleman ontkend zijn - Bij de eerste zin van het verhaal Trekt mijn hoofd al dicht met een stevige mist - En schrijf ik mijn opstel eerst maar Als gedicht, en zijn het vage contouren Die mij langs de regels voeren…

Laat je woorden vliegen als vlinders uit je mond ‘k zal ze schrijven in een boek vol bloemen waaruit ik inspiratie vond. Spreek in alle schone kleuren die mijn tuin te bieden heeft zoeter dan de zoetste nectar die de zomerzon ons geeft schoner nog dan al wat leeft.…

JR ging al eens eerder van ons heen Toen heeft hij zich ook op weten te richten Dus hecht ik geen geloof aan die berichten Een cliffhanger, dat zie je toch meteen Want Dallas zonder Ewing heeft geen zin Ze schrijven hem wel weer de serie in. Larry Hagman, JR Ewing in de serie Dallas is overleden.…

Alles wat ik schreef, zal schrijven om te blijven. Alles waarvoor ik leef, vanuit het diepste uit mijn buik, dieper dan diepst boorde ik aan; borrelden naar boven: alles, de ervaring uit mijn levens... al mijn streven, over al de levens heen, ik legde het vast, zo een dichteres betaamt. Mijn vele gezichten in velerlei gedichten!…

dat ik hier nu alleen zit aan de tafel, met mijn kladblok een pen, in stilte gehuld afgezonderd van de mensen achter een gesloten deur geeft een gevoel van schuld dat ik mezelf de vrijheid van het ongestoorde schrijven heb gegeven ver van het moeten zo het intense geluk van poëzie kan beleven…

Ik heb gezegd: dát ik zou schrijven, tot mijn einde.…

Op 't donkre buiten Boomkruinen ruisen; Stormwolken drijven: In 't lamplicht huis en Voor donkre ruiten, Zit 'n dromend beeld Woorden te schrijven, En 't kruinenruisen, En 't wolkendrijven, Staat, een geluid, in Schrift gepenseeld.…

brandend zal de zon mijn vleugels schaken ik ben gestrand eeuwig zal de wind mijn kleuren dragen ribbels over liefde schrijven in het zand…

ik ben geweest jij hebt gebeden we hebben zij aan zij gestreden voor leven als ons recht het vluchten is voorbij de laatste ochtend gaat mij raken brandend zal de zon mijn vleugels schaken ik ben gestrand eeuwig zal de wind mijn kleuren dragen ribbels over liefde schrijven in het zand…

Het nu is ongerijpbaar, kijk maar ik tracht haar te vangen door te schrijven NU maar voor het er staat is het alweer voorbij. Daarnet dacht ik, ja maar straks moet nog komen dat is weldra nu, misschien schrijf ik straks en wordt het nu. Maar eigenlijk lezen en leven we altijd het verleden.…

vele dichters schrijven prachtige gedichten vijf sterren een kroon op hun werk dat maakt hen sterk kijk kipdrumsticks Albert Heijn lekker uit Nederland zij verdienen geen enkele ster zeer triest he totaal niet charmant…

Geloof het of niet, van iets wat ooit waardevol was blijft niets meer over, ook geen as; hooguit een vleugje grafiet . . . . . . niet genoeg om dit op te schrijven.…