Alle inzendingen over schrijven

alles uit vroeger tijden je vroegste halen ze er bij in mijn boek over grafologie sprak mijn zoon van zestien die er stil ook bij zat staat onder dwang met foute hand leren schrijven leidt blijvend tot handicap in hersenen en functioneren we konden beiden even geen pap meer zeggen…

Omdat Kees Bottenberg eens heeft gezegd: ‘ik zou willen schrijven, want er zou een bijbel geschreven moeten worden.’ Daarom, medeschrijvers. Wij schrijven een bijbel. Ieder zijn eigen hooglied. Ieder het zijne. Ik de mijne. Allen één God. ---------------------------------- uit: Eerste gedichten 49|64…

het restant, de overblijfsel van de zomer staan in schril contrast met wat ik erover wil schrijven, kleine vergaar dingetjes vallen in het niet bij het schrale gevoel waar dit seizoen op broedt ruwe regens smeken de grond om zeeën van verdriet aan te maken, armoe hangt aan de twijgen en de geur van gaan is een binnenkomer voor de late gast…

Ik wou dat ik kon schrijven over leven, lief en leed en me bij zal blijven, dat dit leven goed is besteed.…

Je bent bij mij nog vele jaren Ook al ben je er niet meer Straks met zilver in mijn haren Lees ik jou nog, telkens weer Je leeft voort, mijn stoere vader Je leeft voort, jij knappe vent Ik ben blij dat in mijn schrijven Jij nog steeds aanwezig bent…

woorden die ik aarzel neer te schrijven omdat ik nu nog over leven zoek dat jonge takken buigzaam zijn en veiligheid van hogerhand dàt liever dan mijn onmacht geen blad verbied ik dat het valt móet aanzien hoe de tijd zich rijpt huiver duikt mij dieper in mijn kraag…

met de tederheid van jong lover weet het prille voorjaar mij te verleiden tot het schrijven van een vers een blik in de wei is een zalving voor het gemoed de pasgeboren lammetjes maken mij weerloos in dit door morgenzon beschenen landschap ligt het geluk voor het oprapen Lejo van Kuijeren…

en ik zou je muze zijn in de oorsprong van jouw verborgen inspiratie in al mijn schoonheid stond ik voor je en jij zou later schrijven over hoe de gedachten zich keren over de zijde van ijdelheid over verlangen en verdriet en het vuur van je oeroude bloed de laatste stralen van de avondzon weerkaatsen in mijn straat van de muze…

Het is een afscheid maar nu voorgoed geschreven letters worden somber geteld helaas haar schrijven schrijdt geaderd in bloed dankzij de verszetters oogt zij alweer ongesteld haar handen vangen haat en lijk een mop dweilt zij de laatste bladzijde schoon…

Geen woord spreekt een vluchteling over vijand en bezetter niet eens één letter alleen staan voor een onzichtbare poort oude bomen om de hoek hebben destijds alles gehoord niets over dood en verderf wij schrijven woorden geboren uit gedachten en planten ze met verf…

een gedicht schrijven over het verlopen van de tijd is nog zó eenvoudig niet er ging immers zoveel voorbij dus wanneer ik de tijd en de dingen die mij zijn gepasseerd in het kort zou moeten samenvatten zou ik ze willen vangen in de zin; "er is zoveel aan mij voorbij gegaan dat ik de tel ben kwijtgeraakt"…

wit spreidde langzaam haar maagdelijkheid uit over de wereld ongevraagd dichtte zij haar een ongekende schoonheid toe waarover men nog nooit met zwarte inkt over had durven schrijven niet omdat ze niet eerder zo smetteloos was geweest maar gewoonweg daar ze de woorden niet hadden kunnen vinden gelijk hun ogen blind…

Hij wilde stiekem rijmend door het leven gaan, Maar had nooit 'Driek van Wissen' moeten schrijven. Dan lukt het niet om anoniem te blijven En komt hij bij de prijswinnaars te staan. De schuilnaam Robert Galbraith hield geen stand, Wim Overweg valt nu ook door de mand.…

de poëzie staat stil van alle grote dichters die ons land rijk was is er nog één over dus blijft het behelpen met goedwillenden die zich vastklampen aan lettergrepen natuurlijk zijn er dichters die groot trachten te schrijven maar helaas voordat de verzen voltooid zijn lopen ze vast...…

De verloren tijd is kwijt en niet meer in te halen Terugkerende flashbacks lijken gevonden voorwerpen in lang vergeten dozen die de zolderkasten vullen Ze had hem willen schrijven over het hoe en waarom maar alles werd onleesbaar want de inkt mengde zich met immer zoute druppels bij het verlaten van de pen…

gedichten schrijven over diepzinnige zaken en wereldse dilemma's die je raken maar het kan ook over daagse dingen gaan die je zoal tegenkomt in dit aards bestaan juist dit laatste laat ik prefereren boven het hoogdravende waaraan je jezelf slechts kunt bezeren…

mooie woorden fraaie zinnen om een vers mee te beginnen dat zichzelf zou moeten schrijven en een eeuwigheid beklijven doch dit alles blijkt een droom en voor de dichter louter hoon niets blijft eeuwig in dit leven op alles wat ons is gegeven ook al is het maar voor even staat vooralsnog statiegeld…

De taal die alleen Uit klanken bestond Heeft nu ook Woorden gekregen Die ik kan schrijven Op mijn geduldige papier - In dichtvorm schrijf Ik ze neer, een Onbeschrijflijk gevoel Maakt zich van mij meester, Voor mij het gevoel van de eeuw, Dichten in mijn vergeten taal Voelt als lopen op verse sneeuw…

je neemt het woord alsof je het uit de lucht grijpt de rode krasserige strepen met scherpe tong zijn niet van de lucht mijn huid, een pantser staakt enkele deuken later het verzet de verstikkende lucht berooft me van mijn adem laat me zwijgend schrijven…

mag ik nog iets liefs voor je schrijven een bloem plukken en even bij je blijven neem de avondstilte mee om samen de dag te overdenken wil jou de kleuren schenken van mijn bloem die in jouw handen zich zal openen in alle geuren die wij samen denken…

Regenbogen beklimmen ocanen overzwemmen vuurspugen tegen draken het langste liefdesdicht ooit zou hij ter plekke voor haar willen schrijven bijna alles wil hij wel doen om de liefde te herwinnen terwijl een simpel sorry -mits echt gemeend- waarschijnlijk zal volstaan…

Ik moest dit snelsonnet nog schrijven In ´t zweet des aanschijns kwam dit bovendrijven…

ik ben vaak vroeg wakker heerlijk eerlijk Ik ga dan vaak al schrijven of lezen Precies dat wezen Ik heb er geen last van.....om dat te ervaren dat komt mede door de jaren Ik ben nu inmiddels 45 jaar Dat voelt helemaal niet raar Hoe ik dat ook wil bekijken Geen enkel mens is te vergelijken…

Om zo een beetje bij hem te blijven Nu heb ik het allemaal bijna een plekje gegeven En had ik mijn laatste gedicht over Hans geschreven Andere gedichten hebben hun intrede gedaan Waardoor het schrijven kan blijven bestaan Hans heeft mij het schrijven terug gegeven Iets wat belangrijk is in mijn leven En ondanks dat Hans op deze wereld niet…

opgelucht een geest vol bezwaren weg compleet weg geschreven geen schouder om te wenen wel papier om te bekladden vlagen verdriet in gevangen schrijven nat gevlekt doffe pijn bewaren toevlucht een geest gevlucht in jaren…

Dat mensen heel gewoon hetzelfde blijven Hoef je als journalist toch niet te schrijven.…

duizend woorden wil ik schrijven maar mijn handen zijn zo zwaar honderd dingen wil ik denken maar mijn hoofd dat voelt zo raar te veel beelden in gedachten en mijn ogen zijn te nat iets van troost wil ik verwoorden maar ik weet niet hoe en wat de leegte is mij veel te groot om verdriet te verdringen en vind ik enkel nog wat…

had je maar een raam in je hoofd dan kon ik naar binnen kijken kijken wat je voelt en zien dat onze liefde niet dooft had je maar een deur in je hart dan zette ik hem open dan kon ik zo naar binnen dan was er licht in plaats van zwart wie weet zit ju nu ook te schrijven een prachtig gedicht over onzekerheid en dat je bij me wil blijven…

Woorden die blijven liggen en met de as en het stof van de vergeten liefde schrijven wat ze verliezen en waar het zwijgen kijkt en ik zie dat niemand met mij wil waken bij de droom die niemand wenst omdat hij niet meer geboren zal worden of beginnen met de woorden die de slaap altijd…

't Is moeilijk consequent te blijven, makkelijker is 't om 't op te schrijven. Dwars tegen alle situaties in, doen ze toch hun eigen zin. Let er maar niet op en denk gewoon, ondankbaarheid is 's werelds loon!…