27520 resultaten.
Personage
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 214 Stilte is vasthoudend
tussen zwijgende antwoorden
opgeschreven wie je bent
onder zwaar wegende feiten
op het landschappelijk papier
waar je seizoenen schildert
in alle hoofdstukken van ’t boek
dat voor liefde is geschreven
ben jij het personage van de droom.…
Ode aan Heit
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.543 Als een nieuw seizoen komt
Met het licht en de warmte van
De liefde.
Wat blijft is zijn aanwezigheid
Die niet in herinneringen te vangen is.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Aarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 286 De aarde is voor eeuwig
gehuld in het kleed
van de seizoenen
en haar blik
doorboort wolken,
ze is bezaaid
met de bloesems
der lente en
ze bestaat uit
regenbogen en nachtegalen.…
Tussentijds
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 289 en met liefde gelezen…
Vlam
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 238 nu jij mij de liefde verklaart
verschiet zij geleidelijk van kleur
vlinders ontpoppen hoewel
't seizoen nog niet daar is
liefdevol dans je door mijn buik
alle momenten koesterend
omarm jij mij middels de wind
met alle graagte loop ik glimlachend
mijn hoofd in de wolken…
De ganzen
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 246 Ook dit seizoen brengt zijn vreugde
want de herfstkoningin voelde plezier
bij elk blad dat ze met veel liefde kleurde.
De aarde is nu één groot kleurentapijt
Het is het moment om ervan te genieten.
Straks is het weer voorbij
en heb je misschien spijt.
De herfst: een seizoen naar mijn hart
een tijd in eigenheid, heel apart!…
Rond bloemfestoenen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 207 nachtelijk uur
de liefde vieren
rond bloemfestoenen
tooisels van de seizoenen…
Een seizoen ( 1 seizoen )
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 832 Grenzeloos groene velden
en een net zo groenig bladerdak
Het sneeuwt nu
Gele regen
en
donker bruine vermoedens
En als zometeen het groene vlak
wit weggtrekt
Is er weer een jaar voorbij
En dan is het alweer bijna
mei
Wie weet schijnt dan de zon voor
Jou en mij
En wie weet
Hoeveel regen nog
we moeten trotseren
Hoeveel…
omdat niets ons tegenhoudt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 zo
dat jij uniek bent voor mij
de enige en alles wat ik wil
daarom wil ik dat jij hier blijft
dat jij altijd naast mij blijft
het is als de liefde is
die geen seizoenen kent
het is als de liefde is
zonder remedie of medicijn
het is als de liefde is
redeloos onbeheerst en uitzinnig
daarvan kun je zeker zijn
zonder elkaar zijn wij onszelf…
Met hulp van kaarsen en kennissen
gedicht
1.0 met 136 stemmen 27.484 Met hulp van kaarsen en kennissen
zwoegen we door het seizoen
vinden geen vriend vooralsnog
in een onaf klimaat
liefde afgebleven
warmte een bedorven kou
de vaders aan de haak
moeders in misère
kinderen op zoek naar puppy's
in vochtige dozen
------------------------
uit: 'Glazen jas', 2007.…
Arrow yezz
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 799 Geurend en zacht
zomer van toen
Leven vol liefde
passievol seizoen
Rozengeur zwoel
dansen in de nacht
Arrow yezz Fm….…
as en rozen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 514 de stilte draagt een oud seizoen
waar stammen dansen in de mist, alleen
en lang verlaten
nu niet meer
in handen vol liefde droegen we jou
een trotse vrouw van rood en wit
heel zacht in duizend lichtvallen
viel jouw liefde mee
rond de herinnering van mooie zomers
glanst jouw glimlach in vakantietijd
en altijd weer
weten we
ik ben…
van lente en zomer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 653 Eerst laat zij als kind
de koude moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht
uit de ogen: er komen klokjes,
er aarzelt groen.
Dan gaat zij voorzichtig lopen
met het vermoeden
van een feest verderop en
later en bloost het veld,
waar haar voeten gaan.
Maar dan bevangt haar een hals-
over-kop van levensliefde
en buitelt zij over…
van lente en zomer (revisited)
netgedicht
0.0 met 2 stemmen 475 Zij laat als kind een witte moeder achter,
wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen:
er komen klokjes, er verzamelt groen
zich in eentonig groene regenbogen.
Zij gaat aarzelend lopen en vermoeden
dat er een feest broedt verderop, of later.
En heel het veld bloost waar haar voeten gaan,
want twee, drie tinten dragen haar op handen.…
Winter
gedicht
3.0 met 48 stemmen 17.196 Hoe winter waakzaam is
voor alles wat beweegt
en keerpunt is:
de aanslag van een karabijn,
het knappen van een tak,
de hoefslag van het everzwijn.
Hoe winter weerloos is
voor alles wat verdwijnt
en zichtbaar blijft:
de voetstap van de jager,
de stervende sneeuw,
het eeuwig brekende water.
Hoe winter zwijgzaam is
en weifelt in jouw…
Lente
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 563 Zonovergoten gedachten
als vlinders...
als vlinders in mijn hart
Een speels gevaar
speelt door mijn haar:
jouw hand...
Zonovergoten dromen
als feeën...
als feeën in mijn geest
Eén ademtocht,
mijn ziel doorzocht,
vind ik jouw wezen daar...…
van glas achter glas reeds de lente
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 679 groene narcissen
ineens trompetterend geel
op de vensterbank…
Lente
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 519 De seizoenen van het jaar
Geven me het gevoel
Van omhelzen en zoenen
En juist die andere dag
Kruiste een nieuwe liefde mijn weg
En zette mijn hart in vuur
Voelde dit moment als mijn laatste liefde
Blijdschap met verdriet
Zonneschijn met regen
Een leven lang zonder tranen dat is wat ik verlang.…
Late krekel
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 808 Een late krekel zingt zijn lied in de bedauwde velden.
Wat is het, waarvoor hij aandacht vraagt?
Hij heeft ons op zijn manier iets te melden.
De klamme avondlucht die zijn boodschap draagt.
Het behoeft geen geoefende oren.
Want eenieder die wil, die kan het horen:
“Staak ik straks mijn lied,
dan is het eigenlijk al geschied!”
Een tijd van komen…
Zonnewijzer
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 799 De lucht is gedrukt in eendagsvlinders
wolken wijken voor de zwaan
die zich door violen het seizoen inleidt.
Geuren bespelen bezige bijen
in een muzikale ode
van tedere aanraakbaarheid.
Vandaag is een vuurzee
een bloeiende linde
in een vaas voor het raam.…
zongoten
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 363 herfst domineert in mozaïek van seizoen
en viel met de deur in haar territorium
met een barbaars temperament
groef ze zomer uit met zongoten energie
de tastbare warmte
werd door haar donkerte toegedekt
haar passen zijn gezet
in een zuiging van fluweel
in haar stopbewegingen van najaarswaaier
zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…
Van alle seizoenen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 138 eb en zonnegloed
ze blijven stromen
door mijn vurig bloed
zandgekleurde haren
bloeiende wangen
bruisende zee verlangen…
De lente ontvouwt,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 252 de steen zeilt over het water
kringen versus kringen
gaan ze over in elkaar
de zon schittert op de golfjes
terwijl de steen langzaam afdaalt
zijn weg vindt naar de bodem
'n strak blauwe hemel waardoor
de treurwilg in knop de rust
weerspiegelt in het kabbelende water
*…
tuinstoelenblues
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 281 gevieren, zo twee aan twee
staren ze me triestig aan;
nog maar enkele maanden
te gaan en dan mogen ze
van mij weer buiten staan;
en ik geef het maar toe
ik kan er even niets aan doen
't is ook niet mijn seizoen…
winterse rozen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 489 roodglazuren rozen
groeien in koude nachten
geliefd in haar seizoen
haar lippen bleek en wangen koud
zo rook ik haar winter
als een geurmelodie
en haar geruis van bladeren
als een zacht geraas…
Oneindige eindigheid
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 123 Lente
Zomer
Verval
Ik val
In een oneindig bodemloze put
En ik blijf maar vallen
Dat valt heus niet mee
Het vallen
Het verval
De bladeren blijven maar vallen
Deze herfst
Tot humus
Tot winter
Daarna
Punt
Uit
Eindigheid
In een oneindige stilte
Het eeuwigdurende niets
Totdat de rups
In en uit de cocon…
Als de hemel daalt
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 302 vult mijn adem de geest al met belegen dauw;
ik word deels van de hemel losgeweekt
de voeten dragen schaduw zwaar
als het gras in zijn lengte gaat berusten
ook de ochtend die steeds meer verlaat
verkort mede het licht op gangbare lusten
neen, het zijn niet de jaren
die mij nog steeds worden gegund
maar wederkerende gebaren
van vervagende seizoenen…
De spotvogel.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 273 de spotvogel had achter de kat aan gezeten
de hele zomer lang
vol spot vol spot vol spot
pesterig en hanig;
de kat kroop op veranda’s onder schommelstoelen
zwaaistaartend
en zei iets woedends tegen de spotvogel
dat ik niet begreep
gisteren kwam de kat kalmpjes het garagepad oplopen
met de spotvogel levend in zijn bek,
vleugels waaierend…