Alle inzendingen over slapen

Viel weer in slaap, gelukkig wel dromend van hemel, niet van hel krijg 't spookte de hele dag ze kreeg 't, maar wou dat 't anders was. Ze had het wat graag: weggeven.…

De dood, in deze liefde zal alleen een voorgoed slapen zijn een wachten op u, mijn meest geliefde naar een eeuwig samen, een eeuwig gelukkig zijn.…

Zij vouwt zich open Haar slaap: een licht labiele lauwte. Haar gewillig gebinte. Eerder dan een geeuw Kondigen haar billen aan Dat zij wakker wordt. En dan haar oogwit: sneeuw In de ogen van mijn leeuwin.…

Niet dreigen lief dat staat je niet Zoek niet naar mijn zwakke plek je mooie ogen dwingen niet maar droom je door de hele dag Gedraag je in je slaap vannacht en knipper als je wakker wordt…

Eenzaam ben ik onderweg naar een gevonden bestaan van nieuwe schaduwen en een geboren licht waar ik weet dat de verlossende slaap en de vragende tijd alleen op mij zullen wachten…

Hij gaat nooit weg, daarom kan ik nu rustig slapen.…

op de bank ongenaakbaar geen boodschap neuk de wereld Ik slaap zometeen een dekbed met poezenkind ze zoekt de warmte van mijn kruis en daar lig ik poezenkind zoekt en zij weet ik ben thuis…

de zon schijnt en wandelt met gelijken de nacht is soms de maan afstand maakt de ster het donker naakt en ik ben zomaar iemand dag licht ik ga slapen…

zelfs zon kan het niet genoeg verschieten schaduw liegt nachten langer dan de slaap dreiging kijkt achterom en vooruit blijft kriebelen als een schaafwond die niet wil helen…

kom, laat me slapen om even weg te zijn van hier langzaam te wennen aan het vale en ingedommeld licht de warmte in mijn huis omhult me als een deken en in de morgen is er alleen nog de muziek…

. " SLAAP NU MAAR "…

Sluimer van wit moordenaar van het geluid dimde het licht Vredevol slaap eeuwig treurnis van het groene landschap Ingedut grond winterslaap zuchtend in de mond.…

Op het ritme van slaap, met jouw armen om mij heen komen er dromen en zijn wij samen tot de nieuwe morgen.…

in haar slaap ruist de wind de donker vastgebonden dromen gemaakt in dode dagen over zodat ze vanonder een kleurrijk deken in open ongedwongen verhaal zou kunnen opstaan…

Woede ligt Onder mijn dag Vierentwintig-zeven Waakzaam te zijn Is er als Ik slapen ga En zeker als Ik wakker word Aan het begin Van elke nieuwe dag Slapende vulkaan…

Altijd, hoe dan ook zal ik waken zal ik slapen en bestaan voor jouw ziel zal ik zijn en zorgen denk ik aan je wenk ik wie jij bent en hoe ik je heb gekend wat je voor me betekent en weet ik vergeet ik nooit dat jíj op me rekent!…

Jouw dromen heb ik weggestopt in ons beddengoed niet in een of andere hoek of onder jouw boek wil je heerlijk slapen wil ik je slaappil zijn ik doe er alles aan jou aan mij te binden zonder mij zul je je dromen nooit vinden.…

De pijn van het verliezen, is onmeetbaar de pijn van het kwijtraken niet te harden, de pijn van kwijt doet zoveel zeer, dat enkel slapen verlichting biedt. Maar de nachten, die zijn zo kort!…

Maar kun je alleen dromen als je slaapt, En niet slapen als je droomt?…

Wakker worden, terwijl iedereen slaapt denken aan een bed van vermiljoen, zijkanten van bloedrood kleurende sinaasappels, plafond van zwarte schapen, geen wonder, da'k niet kan slapen!…

De eindeloze nacht zegt zwijgend gedag wachtend tot de zon onvergetelijk opkomt en ik al dagdromend de lichte hemel omarm en jij in slaap valt warm tegen me aan…

We laten ze maar zitten maar zitten maar liggen maar slapen maar dromen van jajaja.…

Studeren in het onvolprezen Groningen Een populaire universiteit Het is helaas een onmiskenbaar feit Er zijn daar bijna geen studentenwoningen Dus wil je gaan studeren aan de RUG Dan slaap je straks op straat, onder een brug…

onder gewicht van wolken vluchten woorden over verre huizen in deze nacht van slaap en stilte een nacht als geen andere behalve ingekeerde krabbels in mijn schrift de lege plek in het bed…

Ik lig in bed probeer te slapen en draai me om en om maar ik kan de slaap niet vatten en dat is ook niet zo stom. De kat van de buren die is krols wat een gegil hij jankt maar door ik kan er niet meer tegen.…

Hij zal niet slapen, hij kan niet slapen, als de stroom hem mee voert, weg van zijn dagen in de tijd. Ik sta op en loop, verwassen door de zwarte moeder, de tijd in (zwarte bij honing gevend). En toch, terwijl ik hier weg wandel, blijf ik wel ook daar aan de oever zitten, midden in de dans.…

Daar sta je dan, je bent het ritme kwijt, verloren in een uitgerekte dag, je voelt je slap, je lichaam is van slag.…

In ’t donker schuilen dorpen, Achter gesloten blinden slapen allen, Ik waak alleen. Waarom, als allen slapen? Waarom ik, die zal sterven met de andren? Ik teken de karakters zonder eerbied. Verteren zal mijn hand die schrijft en ’t blad Dat op zich neemt de klacht van deze nacht. Het regent redeloos en droef.…

het is tijd om te gaan slapen maar ik kan het niet. weet jij waarom? snap jij waarom? ik kan niet slapen: m'n gedachten gaan uit naar één persoon. één persoon waar ik van hou. één persoon waar ik bij wil zijn. mijn hart wil ik geven aan hem, aan hem de jongen van mijn hart.…

al lang maar nooit zo bang ze zegt ik ga stoppen voel me slapen kloppen ik ben nu veilig binnen nu kan hij niets meer beginnen opnieuw een mens gebroken ZINLOOS GEWELD WEER DE KOP OPGESTOKEN…