Alle inzendingen over smeulen

Goed nieuws vanochtend uit Amerika want nieuwe wetten maken korte metten met branden die ontstaan door sigaretten die enkel smeulen qualitate qua. Zelfs wereldbranden worden afgewend: er komt ook een zelfdenkend president. .....Nieuwsfeit: De zelfdovende sigaret is sinds maandag verplicht in de Amerikaanse staat New York.…

Terwijl de stille krachten het verleden laten smeulen houden wij elkaar gevangen in een negatieve spiraal van lusteloze klachten machteloze gevoelens onvervulbare wensen met ongetwijfeld twijfel als wederkerend hoogtepunt ooit waren we tijdloos deel van de tijdgeest nu eindeloos beperkt door onze eigen geest ons haperende lichaam…

tijd en wijle zich gaat roeren en haar verstikkende inhoud afvuurt naar het hart als vurige pijlen geladen met vragen en waaroms die onbeantwoord blijven maar wel aan het verstand gaan knagen pijn gaat soms gepaard met beelden en hoewel ze vervagen, toch blijven de details nog goed bewaard komt dan de uitbarsting of blijft het smeulen…

hier hartstochtelijk voor vrede de wapens heten wijsheid, recht en rede geen oorlogskreten, doch juristentaal de stenen van dit trotse tribunaal zijn dienstbaar aangereikt door mogendheden die lessen trokken uit een wreed verleden de toekomst kreeg een zonnig voorportaal de witte duiven kijken strak omlaag nog altijd zien ze Moeder Aarde smeulen…

dat mannen korter leven is een feit zij moeten immers heel hun leven beulen met zware lasten op de schouders zeulen geen wonder dat zo’n stakker eerder slijt ook vallen zij nog jeugdig in de strijd je ziet de knoken op het slagveld smeulen terwijl hun vrouwen met de vijand heulen want zaad is zaad, geen tijd voor somberheid het mannenleven…

Ontwaakt uit stille sluimering Wacht in duistere sfeer In de diepste diepte Een vurig kolkend meer Door onderhuids smeulen Waar gesmolten woede trilt Laat rook de lucht vervuilen Leven vol schrik verstilt Een oververhitte massa Kruipt langzaam omhoog Laat dunne lagen breken Maakt de mond een vurig oog Explosieve beken Schieten naar…

Smeulen? Nooit gedoofd!"…

In 't haardvuur smeulen turven, murwe geur Van rottend loof, dat in den slijktuin sopt, Dringt door de ruitereten, afgetobd Kreunt zwak de wind, een kind gesteld teleur. Een herfstdag en een sterfdag... ik herdenk De dode, die me, in ver verleden, gaf Dit droeve leven, 't wanend groot geschenk.…

Het groen heeft zijn strijd verloren Weekhartig vervallen de geurpapillen Door geruisloos aroma´s te verstoren veranderen alle bekende stillen Okeren bruinen de geur van uien Brandranzig smeulen houten klossen Natte winterse sneeuwwitte buien Lavendelkleurig verre mistige bossen.…

Bedenk de gekste liefste dingen geschreven toekomst in mij, terug naar de malle wereld, een wereld waar dromen niet storen, waar slaapproblemen niet bestaan, waar verbrand verleden stil ligt te smeulen.…

Van leut tot oude krantenknipsels stapelden zich woorden als briketten vol met achterklap gelegen voor de haard Wie spitste hier zijn oren niet een vonk te horen smeulen wie zag er hier het branden niet van bijenwas in maan ?…

je hondje niet jij bent altijd alles - zei je en je streelde mijn haar en ik smolt als de bekleding van de bank onder jouw peuk en het bed is groot en eenzijdig leeg sinds jij je sporen met je meenam toont mijn huis vele gezichten maar jij bent de meeste de mooiste- de grootste de liefste de zwaarste de allerdiepste gedachten smeulen…

Geen smeulen. Zoveel werd gescheiden, zoveel kwam terecht. Ik bemin, ik schrijf en onderga de vriendschap Maar als een metselaar, vrij en ommuurd Voltooi ik de tempel waarvan de laatste hoeksteen Mijn einde zal betekenen.…

Ik wil geen getuige zijn, hoe een brandhouten ridder, net als jij, vlam vat door het smeulen van houten wonden Eh...…

Hij liet zijn keel smeulen. Sintels dwarrelden op beton. Brandweerslangen spogen rillend naar zijn logge poten. Te laat. Hij slorpte met zijn krultong een kind op. Dat verdwaald en blind Om mama bleirde in paarse ademnood. Het zuur knaagde aan onze kuiten. En hij knaagde aan de voorsprong met reuzetred.…

Angst glipt door de zwarte poort van de pupillen naar binnen, er smeulen resten van een droom met overal vuur. As haar gezicht als zij zich omdraait naar het wolkeloze westen. ------------------------------- uit: 'Tijdgenoten', 1994.…