Alle inzendingen over speelsheid

je straalt uniciteit uit verwaaide haren waarin de zon blond dolt met vlaagjes wind ogen die in speelsheid stukjes ondeugd vergaren waarmee je in den vreemde een snelle partner vindt jouw hakken tikken het felle gaan en komen als jij zonder paraderen langs de boulevard gaat van mijn dromen nog hoor ik de golven zachtjes zingen herinner…

Is het niet vreemd dat ongedierte uitsluitend uit gedierte bestaat?…

het licht is afgenomen net als de schaduwen van je dromen je bent eindelijk de kleine lettertjes tegen gekomen die jou vroeger met angst beloonden met jeugdige speelsheid heb jij die bestreden jn jouw lach weerklinkt een vrolijk heden ondanks mooie zomers donkeren de maanden en doet de tijd zich steeds meer gelden…

Jij sprankelende woestheid dat eerder onbesuisd dan genadig de aarde kust tot ze blauw ziet, mijn ogen vurig doen glimmen alsof het niet genoeg is, druppels geschenken uit jouw schoot mijn gebarsten onderlip doet prikkelen met bijna snode speelsheid en ongemak dat vragend naar boven pruilt raak me waar je me raken kunt en ik…

ik wist nog hoe jij binnen kwam en alle kleuren verschoten wat overbleef was in het foutieve grijs gegoten waar vroeger speelsheid in een lach overheerste schokte en bibberde stramheid minutenlang tot ver voorbij deur en behang nooit waren zij met stomheid geslagen er kletsten altijd wel wat dwazen jij gooide het met ellende…

Mijn golfslag kan verbazing wekken Mijn branding speelsheid en plezier Dat maakt een mens half waterdier Het strand kan ik met vondst bedekken Ook klos ik meters Brussels kant En spreid die uit op vochtig zand…

ik heb jouw eerste bloesem gezien in de prilste lente van ons leven voorzichtig ontloken in koesterende warmte van liefde en licht na de lange winterdag ik wierp sombere schaduw en kou van me af genoot in extase van leven in paradijselijke pracht jouw waterval jeugd vitaliseerde de wereld met ongekende speelsheid in een zo kleurrijke…

bomen heen Laat de blaadjes plagend ritselen In het serene ruisen van de wind Wiegen de bomen hun melodie Zachtjes blaast de wind zijn adem Over de uitgestrekte rivieren De golven laten hun kracht zien In een donderende waterval Laat de wind zich meevoeren Zachtjes blaast de wind zijn adem Door het jonge groene gras Laat de halmen in speelsheid…

angst geen vorm krijgt in een spiraalvormige monoloog waar heftige windvlagen zich ontdoen van zwarte gewaden en een stoet van haast rituele wendingen omver wordt geblazen aarzel niet, breng me tot waar ik zijn moet, leg jouw kinderen in mijn armen, tussen de bloemen en dat plekje,, aan de liefde gelijk geef me, geef me lichter de speelsheid…

Onze speelsheid een nieuwe vorm van liefdewerk: de kortstondige toewijding, het verrassend perspectief. Zo te horen is het vrijgezellenfeest hiernaast een groot succes. Maar laat je niet afleiden, hier gelden andere wetten. -------------------------- uit: 'Dwaalgasten', 2002.…

Als jij mij spiegelen wilt in speelsheid en vertrouwen met een open geest mijn dagelijks oefenterrein voortdurend leren mededogend zijn.…

welken ons zo vreselijk dierbaar waren waar zijn de klanken overspoeld met de dingen, de verloren actieve herinneringen aan die wij onze kruispunten met speelsheid dankend hingen.. waar is de vriendschap op geheel eigen wijze tot maat verheven de vergeten cynische stiltes, zij dienden als veelzeggende getuigen..…

Als kinderen kransen strooien in de augustus-zon, getooid met universele linten, geschetst in aquarellen van lavendel, in onbelaste onschuld zullen dragen als de kleinste danseressen op de spitzen, stelen dansend madelieven uit het vers gemaaide gras, speelsheid met libellen delen op een geaard gazon, gedragen op kristallen vleugels…

jezelf met alle liefde gewonnen en daar ging je, mijn allerbeste vriend Voor altijd draag ik jou met mij mee elke dag kijk ik in jouw trouwe ogen onafscheidelijk waren wij met z'n twee maar na 14 prachtige jaren ben je weggevlogen Ik wil jou bedanken voor wat jij aan mij gaf niets op deze aarde was mij meer waard van de speelsheid…

schittering van vocht een nat verleiden dat jou zocht zo'n zomerspiegel van kristal het kleurt de dag om bovenal zijn diepte door te geven in schaterende rimpels klatert water rond je hoofd druppelt hemels blauw gevangen onbevangen in het rond de wereld is een stukje een intens klein gelukje speel maar lach maar voel de speelsheid…

Een stem die loeihard en triangelfris beklijft Gloedvol intens rake woordenkudden drijft Muziek van een zeestad in groen golvend land Kerk en politiek stonden er in goor verband Ze heeft als kind gruwelijk geleden Nu verbergt vaak een schrijnend verleden In een land vol van dans, woord en muziek werd speelsheid lang wreed paaps verziekt…

De rode zon schijnt laag in onze tuin je hoofd schuin, ligt op mijn schouder we kijken maar we zien niets, alleen gevoel onze ruggen tegen het nat beschot van ’t bad de bellen van lucht ploffen uiteen, druktemakers je borsten dansen op en neer door de speelsheid ervan het warme water omhult onze lijven als een cocon druppels glijden als roze…

gaan vluchtig, ik vermijd dat ik hang aan een onvoltooide tijd, waar meisjes onbetaalbare kransen halen uit de lentezon, getooid met gekleurde linten, geschetste aquarellen van hun vragen, waarin schuld en schande is ontlast,toch zullen dragen, de kleine danseressen op de spitzen, stelen dansend madelieven uit gemaaide gras, delen speelsheid…

Midden in het leven Valt door ervaring gedreven Toch eens te overwegen Afscheid van de kindertijd De veiligheid van het kind Is jaren reeds geweken De hersenpan bijna rond Toch gaan er stil gedachten Die rust van vroeger brachten Terwijl de nieuwe tijd moet worden voorbereid nee nu niet langer wachten kom droom van speelsheid in…

Delen speelsheid met libellen naar believen op het aardse heem, op de tere vleugels van verdriet, intiemste verhalen aan de modderige oevers van de realiteit en de waterplas, waarmee de zijden kousen van eerbaarheid werden betast, kleine mensjes vol met gaatjes en schrammen door de doornen van tijd.…

In de grootsheid van jouw, nu ronde, gevormde, jonge, vrouwelijke zijn voel je de kracht van een wolvin en de speelsheid van een dolfijn. Ik ben moederlijk trots, want ook jij snuift nu met gesloten ogen de kostbaarheid des levens in…!…

begroeide duinen postelein,teunisbloem en klauwier markeren de overgang naar vochtig terrein, hier en daar staan plekken zeekraal, jonge konijntjes schieten voorbij waar zou hij zich ophouden, is het weer een machtspel waarbij de onberekenbaarheid en pracht van dat dier de aarde om mij heen doen slaan, is het de spanning van dit uur, de speelsheid…