Alle inzendingen over speelt

een glas-in-lood raam het licht speelt met de schaduw prachtig samenspel…

Een oude indianenvader het ontwapenende grijs in zijn hart speelt een kind tot aan de dood eigenwijs hoe oud is zijn gezicht taai door tijd getekend als de dood ons naar bloemenvelden brengt het prille van lente door rouw wordt doordrenkt een oude indianenvader in het sterfbed van de stad in zijn hart speelt de dood een bloemrijk…

En om me ook wat van dat goud te geven Speelt blij de zon op m’n aangezicht even, Dan met schalkse klownknijpen, speelt de zon Over m’n beeltnislege medaljon.…

De Ruyter in zijn blauwgeruite kiel Schiet ieder schip met drieponders aan flarden De stank aan boord is nauwelijks te harden En Paddeltje staat aan het grote wiel Maar daar doorheen zie ik hem met een dame Bij Jumbo in een lange sluikreclame.…

Ik speel goed citer maar maak af en toe een fout – dan kijkt hij naar mij.…

Rond blote voeten speelt het zand van eeuwen her door vloed gedreven…

wind speelt met vogels tweespel hoog aan de hemel stilstaand zweef ik mee…

Hij speelt mazurkas het zijn dansen ja dansen ze zijn van Chopin het is niet zomaar dansen het is dansen alsmaar ja…

Binnen de grenzen van ons denken speelt zich veel meer af dan we aan de buitenkant laten zien.…

Je weet niet dat je geboren bent en amper dat je er bent, en raakt alles met nieuwsgierige vingers aan, en je lacht en je huilt en je speelt en je kijkt en je huilt en je lacht en je speelt nog meer.…

op zijn feestje best vermaakt, al ging het niet gepaard met wij-gevoel hij speelt de bal niet af, hij is een loper Il Tulipano bleek een ware sloper in vijf minuten trof hij drie keer doel een voetballer die speelt niet, nee: hij schaakt…

zo de schaduw speelt met de zon zo speelt de traan met mijn lach ik dicht me dicht, zo dicht bij de vraag van elke dag kan ik dromen onder bomen als een zeilboot meestromen op een woordenzee van gedachten of dein ik in slapeloze nachten ik teken ademkringetjes in de lucht ze dansen rond in een verlangen rond een diepe zucht blijven ze…

waar schone schijn spiegelt kooit roddels zaaiend heerszuchtig de leider waarheid pikkend bedriegt hij leugenend de een met de ander hooghartig en zwart speelt hij zijn mensen op tegen en uit elkaar zo touwtjes trekkend speelt koning heers het marionet verdeel waar zijn succes kraait nestelt dit koekoeksjong zich met andermans…

ongezegd liggen koeien in de wei herkauwen is wet mijn maag speelt weer eens op belangrijk ?…

zo alledaags zo gewoon zonlicht dat met wolken verstoppertje speelt wonderlijk spel dat nooit verveelt…

wind speelt met haar gewillig valt het langs een glimlach m’ n schoenen knellen…

Op het hoge balkon verschijnt een prachtig beeld als de stralende zon tussen de wolken speelt…

zwervend langs de zee zo hol van binnen speelt in mijn roes een meeuw met mondharp de midwinter blues mijn vrijheid verloren mijn liefde gestolen mijn schoenen versleten mijn lever verrot mijn denken bedot jouw naam vergeten zwervend langs de zee zo hol van binnen speelt in de mousse een meisje met mondharp de midwinter blues…

Het is half zes in de morgen de morgen van deze dag Donderdag 24 februari 2022 ik ga plassen mijn partner roept: "De oorlog is begonnen" Ik denk, ik overdenk zittende op de w.c. "Dat is dit nog mag meemaken" Ik ga weer liggen en denk "Dit wil ik niet meemaken' Trek de dekens over m'n hoofd en waan me in een heuse schuilkelder…

Het kan maar over één ding gaan vandaag: ’t Is iets met voetbal en met Argentijnen, Wie wint, die blijft, de ander mag verdwijnen, De spanning stijgt, het kriebelt in m’n maag. Maar hoe dan ook: wat erg voor onze vorst, Want dat wordt heibel in de Eikenhorst.…

Straks kijk ik weer met saamgeknepen billen, Naar het EK en weet niet wat ik zie, Hè? 3-5-2? Of is het 4-3-3? Nee, daar ga ik geen tijd meer aan verspillen. In feite gaat het vaak niet om het ‘hoe’, Vooral wens ik Oranje mazzel toe.…

Lipatti speelt Scarlatti mijn vader draagt zijn huwelijkspak het ruikt naar opa’s pijptabak en mama’s soep met vermicelli ‘k trek naalden uit een blauwspartak Lipatti speelt Scarlatti op een grote zwarte schijf in een decennium met een vijf Nu schalt ene Bocelli door ’t kerstig warenhuisbedrijf en smekend zingt het in mijn lijf Lipatti…

op het pleintje in de zon staat een witte lama schetterende reclameauto lokt kinderen naar buiten drie dagen speelt het circus geur van zaagsel en dieren gepluimde paarden met berijders die op hun ruggen salto's maken clown August laat een dikke scheet of was het zijn trompetje het hooggeëerd publiek ligt dubbel morgen speelt hij elders…

Zijn akkoorden snijden door me heen Slepen me mee als hij speelt Naar een plaats ergens in de hemel Rustend op zijn melodie…

Twee mensen op de Boulevard Zon en wind speelt met hun haar Genietend van wat vrije tijd En natuurlijk van elkaar.…

Hoe klein zijn viool wel lijkt of hoe groots Gil Shaham ook speelt Brahms in zijn binnenste beeft…

kameraadschap speelt ouwe-jongens-krentenbrood woorden in de mond onderonsjes kruimelen hun boterzachte gevoel…

na overgave ingesloten waar tijd geen rol speelt de zee heeft gegeven ontzout en verwaterd versteend…

Zacht komt ze bij hem Ze geeft uit haar hart Liefdevolle bevrijding Ze kent de verleiding Hij voelt haar tedere handen Ze streelt zijn geest Ze ondergaan het spelen Ze bezorgt hem zijn feest Koesterend speelt hij Vertederend geeft zij Waardering betekent meer Een traan verschenen Liefde speelt over en weer Hij geeft wat bij haar…

Het is maar zelden dat de dood met mij speelt daar het leven van mij geniet. Intens geluk en verdriet sieren mijn aanwezigheid en met de dood kan ik nu niet leven.…