Alle inzendingen over speuren

Ik zit met een gemis dat niet verjaart Wij werden er in wezen mee geboren Het rusteloze speuren naar de sporen Van tweezaamheid lag vast in onze aard Ons goddelijke lichaam was de taart Wat waren we speciaal en uitverkoren Gezegend en omringd door engelenkoren Wij waren slagroom in Gods witte baard Wat kan ik anders dan je te gedenken Eens…

Zij speuren naar het langgerekte dromen, dat altijd in hun neusgaten vibreert. Zij hebben van de mensen niets geleerd en daarom is het licht in hen volkomen. Zij leven enkel door het doodstil oog. waarmee zij van de wereld weg geraken.…

waarom zit je zo stil met vleugels die trillen kom, fladder wat rond er zijn bloemen genoeg die jouw neerstrijken willen ze openen hun hart om met jou hun wereld te kleuren breng ze wat stuifmeel en ga met je lippen hun stampers eens keuren ik zie in je ogen het speuren je lijfje vult zich alert met de meest verleidelijke geuren je…

Een wandelende tak Zat op z’n gemak Tussen de bladeren Met anderen te vergaderen Ze kozen voor de zon Vlakbij de mooiste blom Heerlijk gecamoufleerd Met z’n rug naar jou toegekeerd Ze dachten zich te verstoppen Maar jij liet je niet foppen En genoot op je gemak Van die smalle lijfjes op een tak…

Wie in deze duisternis wil speuren, mag binnen schier onzichtbaar struikgewas wellicht doffe spiegelschimmen ontwaren, die een vraag weerkaatsen van oud gebeuren: "Kunnen christenvuur en joelfeest, dat eens was, altijd elkaars eerste handdruk bewaren?"…

Nu, lachend, speuren mijn begerige ogen Naar iedre sater, die ik, marmer zie, Beschonken, neergezonken op één knie, De wijnzak drukkende; dra zat gezogen, Loert naar een nymf hij met zijn scheel gespie: Zijn dronken vingers bootsen, lustgebogen, Krambevende haar lichaam na: gedogen Zal hij het nooit, dat zij hem snel ontvlie.…

licht wil ik einders voorbij gedreven mijn zucht verhuld in kabbelend water juventus speuren indigo dromen vol nachtviolen en langs de bedding echo’s verzaden naamletters raden in bovenaards blauw ongerijmd tijd met rijp camoufleren halfweg het water tijstromen spelen lachsalvo’s delen in aurora-rood naakt zal ik gêne voorbij…

Er grazen paarden noch hooglander koeien en ganzen speur ik slechts hoog in de lucht. Ik hoor hier nog niet eens een kalfje loeien, de scholver zie ik enkel in zijn vlucht. Toch voel ik me op ’t kleine aantal meters een koning en een gluurder tegelijk. Voor mij bestaat er absoluut niets beters, dan wat ik hier zo dagelijks bekijk.…

een "voor-selectie" Ieder naar zijn of haar smaak zoekt een partner met perfectie Uiteindelijk maar één ding wat na bezinning echt blijkt Bij het hele internet-dating is niets echt wat het lijkt Verjaarde foto's en info en een vertekend zelfbeeld Volgens mij de twee groepen waarin zoekenden zijn verdeeld Door eeuwig op de pc te speuren…

Ik wachtte ongezien op enige afstand tot je uitgezeten was, en haastte me toen om de warmte van je billen nog te speuren. Misschien loop jij onderwijl wel achter mij aan, eveneens op zoek naar een heimelijke aanraking. Mijn lief laten we de achtervolging toch staken en elkaar met lijf en ziel omarmen.…

Speuren, zoeken een lange tocht bewandel vele wegen heb ik op de juiste plek gezocht waar kom ik mezelf nu tegen... Naar links of toch maar rechtdoor ga daar waar het pad me leidt en zie, ineens sta ik ervoor zie nu mij, stond daar al die tijd.…

duizend bloemen zal ik voor je plukken witte margriet ga ik voor je zoeken door de velden loop ik langs de bermen rijd ik met jouw bruidsschat in mijn hand duizend bloemen raap ik bij elkaar het is niet te veel gevraagd om te speuren naar de blauwe korenbloem in de akkers vergaar ik schoonheid voor jou alleen duizend bloemen zo veelkleurig…

De mensen vol vragen hielpen elkaar te speuren naar de hemelse Kunstenaar, schiepen uit zijn wijs een gedachtenwrong. Steeds vorst men die onvatbare muziek, geeft haar sterker geluid, grootser vertoon om te reizen op een "gemaakte wiek." Vaak wordt zij hernieuwd, begeleid door hoon. Straffe maat? Of los zwevende ritmiek?…

Diep zeeblauw ligt stil op het beddenlaken, geeft de slaapkamers een zwerflustig aanzicht: dwalen - of hier speuren langs bloeiende kamp.…

Ons wat van lae strand dit sien, en speur hoedat hul vaart die afstand steeds vergroot ons kan nie sien wat anderkant gebeur, en daarom noem ons die verdwyning: dood. Daar is geen dood.…

Fatale fletsheid, die met klamme geuren het witte zeil in iedre stand doorhangt, maar super-kappers in je netten vangt, te overvloedig om het te betreuren - 't model van doodshoofd door je vel omprangd mag men in elke scheurkalender speuren, en voor een prik, Greet, kan dus wie 't verlangt zijn slaapsalet er veelmaals mee befleuren.…

vogelhuis door vele kastjes en fonteintjes een klein bruin vogeltje op de grond lijkt ietwat sterk verward huppelt onrustig tussen struiken ook schichtig voor de kat het scharrelt als een kip met zijn kleine sterke pootjes de grond gaat wat opzij en laat vele zaadjes vrij zijn kopje en zijn snavel pikken gulzig in het rond zijn oogjes speuren…

van nature ben ik lui zoek een plaatsje in de zon laat mijn lompe lijf verwarmen opdat snelheid komen zou duik dan in het water diep laat mij zakken tot mijn ogen blijf lekker drijven roerloos stil en heb ik alles in de gaten met mijn huid goed aangepast aan de kleuren van het water ben dan moeilijk op te merken speur ik naar de oever…

in een park op een bank met een boek pel ik stuurse mandarijnen en mijmer over hebben en zijn Verstrooid speur ik in bladloze eiken naar eekhoorns en ander gespuis en word ik zeldzaam rustig van de bomen en hun vriendelijk geruis.…

Het diertje klimt, wil ijverig speuren naar eikels en noten voor wintervoorraad, daalt weer, waagt zich op plein en wandelstraat, proeft kabouterkookkunst naast eethuisdeuren. Tijdens het koude, witte jaargetij verorbert hij zijn vruchtenverzameling, toeft in boomhol of nest, van werken vrij.…

sporen trekken, door de malse, verse grond verdord eikenblad ontmoet nu een vroege kastanje, de gazige libelle tekent silhouetten, gevleugeld als papier is zij, ze fluistert de wind blauwglanzend ijs versmelt de pool, gletsjers breken het spectrum van bruisende stromen, de zon kust veel te vroeg de koele ijstong van de winter ik speur…

Wat een weelde stil te dwalen uren lang, door de lover-kathedralen, rijk aan zang, velden langs met wind-bewogen goudgeel graan; vlagen kwamen, vlagen komen, snellen aan, en te speuren onder ’t dolen schaûw op ’t pad en te zien de watermolen, ’t waterrad, dán te luist’ren en te leven in ’t geruis en…

aangespoeld Uitgekotst door het woeste water Lichaam en geest totaal doorwoeld Word ik wakker met een kater Op een ver strand vol schelpen Uit balans door de koude kermis Lijkt niemand me te kunnen helpen Voel ik alleen maar droefenis Op zilt zand en in het duister Krabbel ik met moeite overeind Hou even stil terwijl ik luister En speur…

Maar die neus kan prompt en kundig speuren, vult zich met geur van plantensappen. Geduldig wil mijn oog maaltijd keuren: gulzig in de groene halmen happen; daartussen wenken felle bloemenkleuren.…

Lang voor ’t verdorrende seizoen beginnen moet, speuren haar scherpe ogen naar de onderhuid. De bloemen van haar bloed schreeuwen haar kleuren uit. Ze gaat uitdagender dan ooit van hoofd tot voet. Er is een leven dat zij in den spiegel voedt.…

Soms tuur ik in spiegels en ogen en speur naar dat klein kwartje Pruis. Of, heeft men mij altijd belogen en zorgt de Kasjoeb voor de ruis?…

Had ik maar nee gezegd Toen je mij gevonden had Snel nadat jij je verstoppen ging Was ik het spel al zat Het heeft mij opgebroken Ontzettend zwaar genekt Ik zocht me echt de pleuris Maar jij zat goed verdekt Uren, dagen zoeken Ik had dit nooit verwacht Ik bleef wanhopig speuren Zo'n drie en halve nacht Jij had het slim bekeken Want, wat…

fonteintjes een klein bruin vogeltje op de grond lijkt ietwat sterk verward het huppelt onrustig tussen struiken en is ook schichtig voor de kat het scharrelt als een dolle kip met zijn kleine sterke pootjes de slappe grond gaat wat opzij en laat zo de vele zaadjes vrij zijn kopje en zijn snavel pikken gulzig in het rond zijn oogjes speuren…

de ander de meerkoeten die mee en zwemmen in grauw water, roerloos spert de reiger tussen plukken riet In de verte fietst eenzaam iemand zoals ik alleen hier loop Zicht op witte masten Een enkel autootje op de weg door het water Terug, aan de einder, de centrale met haar pijpen waaruit wolkenpluimen en wij warme huizen Altijd speur…

licht worden, kort en koud wandelend door het bos ruik ik de wierookgeuren de krachtige balsems van den, beuk en eikenhout ’t is hier heilig stil en geen wandelaar te bespeuren alleen de boswachter, die er zijn huisje heeft gebouwd stapelt onder een beschutting zijn voorraad brandhout om ’s winters in ‘ n warm nest alle onheil op te speuren…