Alle inzendingen over spijt

Maar ik ben mijn woorden kwijt er blijft nog alleen veel spijt.…

Haar nu, ondanks het late uur, nog even bellen en zeggen dat het me spijt. Dat ik er had moeten zijn die nacht toen ze voorgoed vertrok. ----------------------------- Uit: 'Van aarde', 1999.…

een oogopslag leest boeken die gesloten bleven ziet jaren waarvan maanden geen seizoenen weten ongeopend zijn die stukjes leven zo voorbijgegaan de verhalen die nog resten zullen blijven staan het jagen van de dood krijgt nu betekenis het schamen en de spijt is dan de bekentenis…

Het is november, herdenkingstijd voor allen die in Zijn vrede rusten terugkijken hoe elk leven verglijdt Het is november, herdenkingstijd het leven leren loslaten , ten spijt moeten wij in het sterven berusten het is november, herdenkingstijd voor hen dien in Zijn rede , eeuwig rusten…

ze kijkt naar hem weet van zijn spijt weet ook het is van korte duur kwetsende woorden gooit hij naar haar toe ze vangt ze op totaal overstuur bijtende woorden slaan een gat in haar ziel slopen de beschermende muur in haar tranen groeit het besluit er is geen samen meer dit is hun laatste uur…

mijn gevoelens ontbloot kwetsbaar opengesteld meteen gestorven een vroege dood na wat jij me had verteld toch nog steeds geen spijt het is goed zoals het is ik moest het gewoon even kwijt het moest uit die gevangenis opgekropt, weggestopt deed het te veel pijn nu opengelegd, niet meer verstopt lijkt het minder te zijn…

De vrouw spiegelde zich aan het plafond haar twinkelende lach weerkaatste glaspareltjes als geluid De rijkdom in haar ogen was haar stille kracht Hét meesterwerk dat geen schilder in kleuren kon vatten Spijt bij het verdwijnen van die eigenwijze lach kwam te laat zelfs de foto kon de lach niet meer laten zien…

Mijn liefde kent geen gaan en komen Kent geen afstand ook geen tijd Voelt als vogels, vlinders, bomen Vrij van trauma's, zorg en spijt Wars van eisen, zonder grenzen Nimmer aflatend, keer op keer Meer bestaat er niet te wensen Ik bemin de liefde zeer…

Met gisteren als verleden tijd die ik door elke nieuwe dag verving roert mij geen wroeging meer, noch spijt om alles wat verloren ging in nevelen der vergetelheid. De hoogtepunten en 't verdriet bewaar ik zonder om te zien; en ligt er niets meer in 't verschiet, dan huil ik morgen misschien, maar vandaag nog even niet.…

na jaren van vergeefs verlangen heb ik tederheid verbannen in koele zinnen ver het zoete minnen bevroren dromen nooit uitgekomen verpakt in geur en kleur veilig achter de gesloten deur met staal en ijs bouw ik een paradijs verberg mijn spijt in ontoegankelijkheid…

Daar ben ik geen uitzondering op, spijt...meer dan ik zeggen kan. Onomkeerbaar en niet meer te herstellen, verkeerde keuzes, te snelle beslissingen. Ondoordacht voor de ene en weloverwogen voor de ander, je moet er mee verder, of je wilt of niet. Soms gaat 't goed en vaak ook fout, heel misschien word ik wel eenzaam oud.…

hoe ongerijmd het nu ook lijkt dit schrijven over een bedrogen lijf, eens was het toch mijn sieraad kon het jou bekoren ja, sterker nog ik schaam mij niet te zeggen, hoe het spijt dat ik verraste blikken van het mannelijk ras ook gaandeweg meer ben verloren dus spiegel ik mij niet meer aan die zekerheid kijk naar me, als je wilt,…

De EO bracht de Grote Jezus Quiz Lollig, leutig en voor Jan en alleman Inmiddels heeft de omroep spijt ervan Zij sloegen plank en spijkers lelijk mis Ook zondag wacht ons weer een nice surprise Titanic! Live door Holiday On Ice…

soms vlamt de ziel in een fles vol muizenissen weer even op zij straalt haar valse warmte in kortdurend welbehagen onder de dop wenkt om glazen vol gezelligheid later de kater en veel spijt toch blijft zij gesloten het zegel wordt echt niet verbroken van die namaakwereld in vergetelheid…

was de laatste jaren geen goede dochter, toch hield je van me ik was boos omdat je weg ging, maar dat was jaren geleden ik heb je nooit vergeven ik was een vaderskindje, we waren altijd samen toen je er nog was kon ik de laatste jaren niet meer doen zoals vroeger samen alles doen, onafscheidelijk zijn, van elkaar houden nu heb ik spijt…

Zeeën overstromen met tranen van spijt, te laat…

wel licht in sterren, langs hun Hemelpad een wereld danst in kinderogen en de aarde trekt nog naar mijn hart, haar eerste slag vergat voorwaar te beven nu dan: het is tijd ik kwijt de dag haar leven geven geeft - een slecht gevoel ten spijt - iets moois ze was hier maar voor even…

Iedereen maakt wel eens fouten in zijn leven Iedereen maakt wel eens een verkeerde keuze Iedereen vertelt wel eens een leugen voor bestwil Iedereen overtreedt wel eens de wet Iedereen heeft wel eens spijt van de fouten, van de keuzes of de leugens die ze maken Maar niemand is perfect…

stil stille wind stil van binnen adem leven, voor even bezinnen storm stevig, onderhevig aan kracht tijd vervlogen, bewogen in de wacht in de stilte adem ik waarachtig stormachtig krachtig blaas ik uit raak ik kwijt zonder spijt een onvoorstelbare tijd…

Blokkeert compassie soms uw denkvermogen? Schroom zeker niet om mij te steunen, hoor Ik moet als dichter ook de winter door En bied u bundels voor uw mededogen Dus koop mijn werk - voordat ik omkom - snel Hoe? Google dan mijn naam + .nl…

In een woud van woorden Blijven ongehoorde Klanken, duister en obscuur. Als voortvretend vuur Verteert het binnenin Woorden zonder zin. Ongehoord blijft sprekend Beloften nooit verrekend. Uitgesproken en gehoord Wekt het woord in elkander Leven en licht ontloken Aan liefde, taal als geen ander.…

verdriet om wat verloren is zo'n spijt wil melker 18/06/2006…

Ik zou het weer zo doen, neen ik heb geen spijt Nu rest me enkel de herinnering, die blijft me bij.…

zij heeft een lichaam dat warm en zorgzaam misschien soms wat moeizaam mijn aarde doet beven zij heeft een geest die stil en beheerst er steeds is geweest sinds ik begon te leven zij heeft de tijd die vast zonder spijt in verleden verglijdt maar mij jong laat blijven zij is de vlinder die zonder gehinder niet meer en niet minder…

Als al mijn dromen gelijkwaardig waren aan de realiteit zoals die gisteren was Als alle verleden jaren nog beter waren ongebonden van tijd gedragen door Atlas Als alle verloren uren verzameld waren in zeeën van spijt en tijdloosheid er was Als het eeuwig zou duren en meer is te verklaren dan is voorbereid Dan weet…

Ogen met kleuren van de zee vragen gespannen ga je met me mee Ze flirten twinkelen en stralen je zou er zo in kunnen verdwalen Ze kijken me aan en zeggen met wie moet jij nu nog overleggen Wij kunnen samen de hele wereld aan ik wil jou nooit meer laten gaan Ogen met kleuren van de zee het spijt me ik ga niet met je mee…

De vrouw spiegelde zich aan het plafond haar twinkelende lach weerkaatste glas pareltjes als geluid De rijkdom in haar ogen was haar stille kracht Hét meesterwerk dat geen schilder in kleuren kon vatten Spijt bij het verdwijnen van die eigenwijze lach kwam te laat zelfs de foto kon de lach niet meer laten zien…

Gescheiden als traan van het zout of lach van de mond als verzadigd van vet of de eerste kerstdag van tweede als tweezits van driezits of binnen van buiten als spijt en vergeving of kerk en de staat als kinderen van de rekening of ogen van het licht als bovenkaak van onderkaak met een uitspraak het huwelijk is ontbonden…

wazig mijn verlangen met oeverloze spijt als parelende tranen die jij voor mij ooit liet aanvaard mijn broze handen zacht troostend gestreel jou rakend als een veder teder als een lied in gefluister van woorden een kus naar jou toe na morgen is vandaag een dag zonder verdriet…

voel hoe ik je vasthoud als woorden op huid niets is een schaduw onder het zandglas van spijt ik geef je mijn ritme nog liever dan lief als een lichtgolf van vogels door het nachtelijke tij en ik adem jouw schoot in kleuren van méér mag ik jou geven het windwarme leven als zee en als vrouw volkomen in jou…