Netgedichten

netgedicht (nr. 11.474):

wel als vader, dat gezicht

ik heb je meegemaakt
gemaakt
ben ik van jou
jouw genen zijn
een deel van mij
gemengd
met die van haar
van wie jij houdt

het duurde lang
voordat wij
konden spreken
met elkaar
praten deden we
wel heel gewoon
jij toonde nooit
een eigen ik
wel als vader
dat gezicht

jouw visie
op de wereld
was bekend
jouw diepere gedachten
nooit gekend
je wensen
waren zo verborgen
ze gingen met jou weg
die morgen

ik was bij jou
zag je blik
jij wilde wel
we hebben onze
ogen laten spreken
woorden zouden
het contact verbreken

de momenten
die wij hadden
voor elkaar
zijn nu voorbij
wat blijft is spijt
verdriet
om wat verloren is
zo'n spijt

wil melker
18/06/2006