2389 resultaten.
Enkele reis naar oneindig ......
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 416 Verblind door dromen
gaat het échte leven
in sneltreinvaart voorbij
geen vertraging
tijdig, echter tijdloos
in gedachten spoort
geen wissel verkeerd
zelfs de klok tikt gelijk
geloof, hoop en liefde
wachten onvoorwaardelijk
op het perron
van de tijd
geen spoor wordt
gemist, ondanks
geloof en hoop
in oneindige liefde ....…
Meerstemmig
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 35 het is een
meerstemmig
donker sprekend
gezang dat
woorden
vergeet tranen
doen oplichten
die sporen trekken
over een huid
die gesloten
lijkt omdat
zij nog nooit
liefdevol blijkt
te zijn gekuist
waarvan de mond
alleen honger kent
in handen die
wroeten vingers
die zoeken naar het
meest eigen stuk
dat als geluk
wordt meegedragen…
VERSCHROEIDE AARDE
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 832 zij is verschroeide aarde
wie haar bezat, heeft haar verzengd
en liet slechts sintels na
zij is een schim, een schimmel in de nacht
een postkoetspaard slecht afgetuigd
een magere merrie zonder zadel
die zich bijna benaderen laat
zij hinnikt niet, zij heeft het graag
als men haar flanken streelt
zij wenkt, zij zwenkt, ontwijkt
de sporen…
Branding
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 875 loopt een liefdevol tenenspoor
dat zonder enige bedoeling
zandkastelen en andere illusies
heeft vertrapt
ik volg met een glimlach
die vastgeroest en krampachtig
lijkt te zijn vereeuwigd
in een uit marmer
opgetrokken gelaat
langzaam nemen de golven
op natuurlijke wijze en kracht
hun rechtmatig gebied weer in
en oordelen wreed dat ik het spoor…
Nagedachten van een vreemdeling
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 1.098 Ik heb je nooit gekend
En met gesmoorde keel
Word jij meer bekend
Als ik je sporen zoek
En elk gevonden deel
Belees als open boek
Dan beeld ik mij nu in
Wie jij bent geweest
En hoe ik jou verzin
En ook die leegte schep
Waarin ik onbevreesd
Jouw ziel gevonden heb
----------------------------------------------------
Opgedragen aan…
Een man is maar een kleine man.
gedicht
2.0 met 204 stemmen 47.864 Hij valt in slaap,
zijn mond valt open,
zijn dromen ontsnappen hem zonder spoor.
En 's ochtends niemand die zeggen kan
welke naam er op zijn lippen lag,
welk gezicht hij daarbij amper trekt.
Hij neemt zijn lege koffer en vertrekt.
Mensen zeggen naar zijn werk.
--------------------------------------
uit: 'Apenjaren', 1998.…
Partituur voor een partizane
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 234 jouw schaduw
laat ik
onaangeroerd
doch je warmte
schilder ik als een zomer
op mijn rusteloos behang
jouw blikken
bewaar ik
in de koelte van mijn ogen
en je vingers
strooi ik als toetsen
over een piano
je voeten
loop ik achterna
in verdwenen sporen
en je handen
draag ik als kralen
rondom mijn hals
maar je stem
leg ik…
Thuiskomst
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.587 Is er een eindige wandeling
waar ik thuis zal komen
over heuvels, gras tuin perken
langs het geslepen spoor
van sterrengruis.
Voetstappen liegen niet
net als de wortels diep
het vasthouden niet vergeten.…
De terugweg
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 378 De sneeuw was nooit zo wit
als toen wij kinderen samen
en hoe samen,
de verse sporen liepen,
de tijd vooruit,
naar 't groene poortje
aan 't einde van de straat.
Vergeefs zoek ik de weg terug,
voor altijd afgesloten.…
Schreeuwt nog geen pijn
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 132 het schreeuwt
nog geen pijn maar
rafelt aan mijn zijn
voel met
mijn geest dat er iets
vreemds is langs geweest
waarvan sporen
die niet bij mij horen
mijn lichaam activeren
tot een verdediging
in een proberen
het lijf te normaliseren
zekerheden worden
op de proef gesteld
tegen dit externe geweld
nog ben ik niet geveld
door…
ontspoord
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 343 over de dood en zijn dans
de bruid en haar sluier
de kerkers van het denken
achter deuren van angst
pijn van schreeuwend paars
in samengeperste vuisten
langs tollende muren
dwalend in gapende echoes
de trein vertrekt vandaag van spoor acht
schreeuwende uren
zwart vochtig en stil
cipier geworden beeld…
Vroomheid en gerechtigheid
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 503 Het zo vertrouwde dubbel-denken,
het zet ons op het spoor,
want waar naartoe met als ons pogen
en waar toch gààn we voor?
We bidden en we werken,
ontleden wat er moet,
maar leven is creatie
en wat het er toe doet
als ieder beide dingen
eens echt ter harte nam?
Dan zal geschieden wat we hopen,
dan bloeit de oude stam.…
Draagster
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 171 op drift langs paden
van een verlaten stadsplantsoen
doorprikt zij kil het zwervend gillen
van resten consumentenleven
in gedrukte schetterwoorden
met halfgeschoeide vuile handen
vouwt zij scherpe kerven
als sporen van berouw
voor kassabanden vol bederf
in zwaar gevulde plasticzakken
draagt zij ons nog vragend na
de lasten en de stank…
Raadselachtig
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 610 Ze wil de stad bekijken
zonder dat de stad haar ziet
wandelend in de schaduw
van de brugpijlers
voetstappen in en nabij de goot
ze struikelt over hobbelige
kasseien,wurmt zich
tussen struiken door
steekt donkere straten over
met blinde dove ogen
ze fluistert zich een weg
onbespied en ongezien
haar voetstappen
zonder spoor
achter…
Het donkere water dat mijn voeten kust
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.770 Het donkere water dat mijn voeten kust
En de geheimen meetrekt naar
Een oneindige diepte
Waar ze verzwolgen en
Vergeten worden
Alle sporen gewist
Door de niets ontziende
Handen van waternimfen
Die gillen als sirenes zo hoog
Je dieper meesleuren met hun zang
Langzaam zweef ik richting
Deze blauwe hemel
Waar mijn woorden
Slechts uit…
trillingen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 157 trillingen boven het asfalt
links, de Waterweg
schepen gaan aan mij voorbij
naar Engeland of verder weg
trillingen boven het asfalt
rechts, een groene strook
houten bankjes staan langszij
uitnodigend kom toch ook
trillingen boven het asfalt
midden, het zwarte spoor
zachter onder mijn banden
maar ik fiets verder door…
Dag pa
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.593 Een jaar verstreken
Zonder je nog te spreken
En sindsdien
Heb ik je niet meer gezien
Na 365 dagen
Beginnen je sporen te vervagen
Verbannen uit mijn gedachten
Je hoeft nooit meer iets van mij te verwachten
Al 12 maanden uit mijn leven
Ik kan je niet vergeven
Nee pa, je hebt teveel gedaan
Blijf ver bij mij vandaan!…
De zomer voorbij
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 724 hij heeft zich neergevlijd voor mijn deur
bode van weekblaadjes en vogelvoer
lamplicht verzilvert het trage spoor
van een huisdier, op weg naar morgen
aan ragfijne draadjes hangt het leven
van een kantklossende koorddanseres
en wind die in vlagen zijn plagen stoot
veegt onverdroten mijn straatje schoon
gehuld in getijdenjas van jaren…
Overvloed
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 509 zie toch hoe fraai zij glooit
maar als gehaaide kaper
zand in de ogen strooit
van waker en slaper
hoor toch ‘t woeste grommen
schuim koppen metershoog
de rug weerbarstig krommen
klokken luiden droog
meeuwen krijsen zonverloren
vluchten voor de overvloed
en zij verslindt de sporen
van menig voet en goed…
Het labyrint van inzicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 96 ik ben verblind
door de glinstering
van mijn glazen doolhof
waar vroeger alles
in sierlijk transparante
vormen gerangschikt was
spiegelen nu onzekerheid
en vage angst
mij overal tegemoet
het spoor van scherven
kan ik nog verbergen
met onhandigheid
maar de weg in
het labyrint van inzicht
ben ik al even kwijt
heb de lichten getemperd…
De trein
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 290 Dan zoek ik naar sporen
van een weg waar ik vrij
zal zijn van de oude pijn die
mijn ziel zo heeft verwond.…
Lege wind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 schuur maar
lege wind
jouw vlagen dragen
geen duinen meer aan
kam de golven af
verwaai de fictie
van hun op geschuimde
zinloze bestaan
weerbarstig heeft
hij alles getrotseerd
was niet stuk te krijgen
vond jou snel als zijn gelijke
in het delen van de luwte
is hij onverwacht gegaan
zijn sporen zullen altijd
in diepe groeven…
Uitgesproken
gedicht
3.0 met 33 stemmen 6.600 praat met mij en doe dat
honderduit, vertel me zwijgend
waarover een leven gaat
hoeveel tederheid er nodig is
en adem gulzig tot het eind
spreek dit lichaam zonder
een spoor van schroom, spreek
het, spel het volledig uit
laat me duizelen breng me
in totale ademnood geef je
eindelijk helemaal bloot
----------------------------------…
Bericht aan de reizigers
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 91 Slakken trekken sporen door het land,
schuilen in koepels van staal,
bijeengedreven door onzichtbare hand.
Te laat zijn ze, allemaal.
Blindgangers die zich afwenden
van elkaars aanwezigheid,
zij die elkaar niet kenden,
doden zwijgend de tijd.
Vanaf hier scheiden elkanders wegen,
eindelijk verlost van stremming.…
alleen 's nachts
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 214 ik nodig olifanten uit
dikbuikig
in cirkels rond mijn lichaam
hoor alles dreunen
op het linoleum van de leegte
wijsvingers breken maanlicht
meedogenloos
in het spoor dat ze achterlaten
slapende kamers
en striemen worden geklemd
tussen slagtanden en een bloedend hart
ik begraaf mezelf
onder aarde en bladeren
en blijf nog even…
Geen afscheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 382 Vervaagde stille sporen
van een beloofd geluk
en
een terugkeer
van een moment
in een laatste droom
gevonden
de vragende liefde
en de fluisterende dood
laat wachten.
Blijven wachten en vragen
in het ritme dat hij kan volgen.…
Ademland
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 177 Nachtvogels vlogen over sneeuw
een beetje dronken, vrolijk
door een droomloos drinken
en je zei dat je geen naam had
geen sporen achter liet
in een verlaten land
in het duister ademde jij
en betreurde jij jouw ziel
weer terug naar ’t ademland
waar alle hoop in ’t duister
lag begraven.…
Cressogno, 1981
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 186 Ik zocht je daar
in het bergdorp
boven het zilveren meer
waar je zelf nooit was
Ik zocht de rimpels
van je voorouders
van verre verwanten
de sporen van ooit
In een boerenvrouw
zag ik je daar staan
warm in de middagzon
liep ik er te zwijgen
Al in Napoleons tijd
schikte het lot
dat je geen Italiaanse
maar een Utrechtse werd
Toch…
Herfst
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 186 Dat,
wat zich afspeelt in het hoofd,
een gesprek,
of beeld,
mentale webben,
dat kan de galm en nagalm
van een klankschaal
weg doen ebben,
haar klanken lossen sporen op:
zoals het blad,
dat loslaat van de boom,
verdort en op straat
vergaat,
zoals een wolk, die
wegzeilt
uit het zicht,
zoals aan de dijk,
door nevel,
’t water aan…
Kristal in dwarrelwoord
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 172 je sneeuwde
in het afscheid nemen
vlokte kristal
in dwarrelwoord
stapelde in
wit bedekken
wat onze oren iets
te vaak hadden gehoord
in vlagen vervaagden
je stappen naar de trein
de sporen dubbelden
omdat ik bij jou wilde zijn
de laatste kus
smolt op je lippen
jij vertrok en ik bleef buiten
zwaaide naar besneeuwde ruiten…