Partituur voor een partizane
jouw schaduw
laat ik
onaangeroerd
doch je warmte
schilder ik als een zomer
op mijn rusteloos behang
jouw blikken
bewaar ik
in de koelte van mijn ogen
en je vingers
strooi ik als toetsen
over een piano
je voeten
loop ik achterna
in verdwenen sporen
en je handen
draag ik als kralen
rondom mijn hals
maar je stem
leg ik te slapen
in het graf van mijn woorden
Geplaatst in de categorie: liefde