Alle inzendingen over stad

in de luwte van Oktobers' dagen schaduwt zij een onbeminde vreemdeling vlak hellend grijs boven de stad een tal van achterlichten blikt op al wat vergeten is of verlaten, grijze kragen, sleetse dagen Berlijn volop onbekend is onbemind in het kielzog van reclame en de wind? de wind waait voorop...…

Je kon hem in de stad van Ho-Tsji-Minh zien Pearl Harbour, Zuid-Korea en Beiroet Want ondanks burger- en soldatenbloed Kon hij er steeds de humor wel van inzien Maar wat George Bush nu uitspookt in Irak Daarvoor blijkt zelfs Bob Hope z'n hart te zwak…

Verwezen liep ik door de stad, waar alles iets verschoven bleek en vreemd. In V&D Bemerkte ik bij de lipstick Conny, uit 2-havo. Schuchter zei ze 'dag' en sloeg haar blauwe kijkers neer, glimlachte zachtjes, ik werd weer eens vijftien. Ach, wat had ik graag nog eens om haar van Kees van Lint verloren!…

Met de kale vlakte vol kranen en kuilen in het hart van de stad heeft men grootse plannen. Het Paleis komt terug met zijn doden, hun dromen, verleden en toekomst, levensgroot en in kleur. Wat bleef van de oorlog: massieve uniformen op een oud bleek journaal- het vergeten verhaal van een verre historie die nooit is geweest.…

Zonder liefde waren de plaatsen niet van elkaar te onderscheiden grijs en grauw en zonder jou kon geen stad mij meer verblijden Zonder liefde verdiende het leven niet zodanig te worden beschreven dor en droog en zonder jou vervlogen de dagen van mijn leven Zonder liefde waren mijn gedichten niet gezapig als hetgeen nu voor je ligt het…

Zie de soldaten graven met slechts hun handen in de stapels die eens gezamenlijk een stad was Met straten waar doden verbrand en verkoold lagen en de doffe zwakke stemmen van hen die levend waren begraven Wie deze gigantische storm overleefde leste slechts de eerste dorst met zwarte radioactieve regen…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

De mus, die als een echt oer-Hollands beest Natuurlijk ook vandaag de dag nog hier hoort Is in de stad wel een bedreigde diersoort, De vogel was er bijna al geweest. Goddank riep hij in doodsnood: “Tjielp tjielp tjielp Tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp!” Dat hielp.…

Als riep het alleen vragen op: In welke eeuw hadden de bouwers van de stad de ooievaar een plaats als heilige waard geacht? Onverwacht, als door een omkering van de zwaartekracht, bevrijdde de vogel zich van het kunstwerk waarvoor ik hem gehouden had. -------------------------------- uit: 'Gigantische dagen', 2002.…

Wolken morfine vertroebelen de vensters en de lichten van de stad. Pijn is een helder baken. Een wrede slang penetreert mijn penis. Nog ratelen mijn nieren als de kettingen van een geest, maar morgen zal hun gruis het porselein bekrassen.…

Ene troubadour Ook wel liedjeszanger Rondtrekkende door stad en land Heerlijk spelend en zingend Op de wereld. Overal Speelt de muzikant Op zijn gitaar. Begeleidt Zijn songs. Zijn heerlijke liedjes. Chansonnier. Een Argentijn In zeer muzikale trant *Gezien en gehoord op de Piazzala Michelangelo te Florence (Italië)…

In vroege lente zonnestralen, de stad nog vele dromen te gaan, vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen tot iets euforisch mij stil doet staan Starend naar het veld van groen, geklemd tussen straat en waterplas, inhaleer ik diep van dit seizoen de frisse geur van vers gemaaid gras.…

Er staan files ten zuiden van mijn stad langzaam rijdend verkeer opstoppingen rond het dorp winkels onbereikbaar vertragingen op het spoor vluchten geannuleerd stapvoets door de polder boten uit de vaart veerpont gestremd omleidingen en uitkomen op een doodlopende weg maar mijn hart is gewoon bereikbaar…

Jeugdige vrouwen in kleurige jurken fietsen in vliegende vaart door de stad hun wijde rokken wapperen losjes als fleurige ragfijne goochelsjaals dansende lokken, bewogen door vlagen ze kleuren een heerlijke tropische dag in hun vrolijke speelse zomerse dracht, hun beeld betovert de Spiegelgracht.…

Ik loop in de stad golven van geluid overspoelen mij een fietser rijdt over het trottoir kundig omzeilt hij mij de mensenmassa kleurt de straten vlaggen wapperen in de zwoele zomerwind ik zwerf doelloos tussen de geuren van voedsel en vluchtig parfum hier wil ik blijven ondergedoken in het lawaai dat geen naam kent eindeloos.…

Een Boeing heeft boven de stad Seattle de klep verloren van het landingsgestel. ------------------------------------------------ De Yankees zijn weer eens in alle staten, Die klep, die doet bij hen de deur nu dicht. Ze zien zich al door Boeing ‘voorgelicht’, Een man probeert wat krom is recht te praten.…

Verbaasd en verrukt laat deze stad zich vastleggen Als westerling geniet ik hier de tijd In combinatie met het allesbe- halve vormeloze landschap Rijdt de landrover in stijl en goed geoutilleerd door en óver de groene heuvels De koudste hoofdstad van de wereld is 's zomers een verademing Ulaanbaatar, zomer 2001…

Als de moeder slaapt speelt het kind in de schaduw van de gebouwen in de stad waarvan het land zich uitstrekt van kust tot kust. De aarde draait een baan in gang gezet door de passen van het rennend kind een slapende moeder cirkelt gevouwen in een houten zwaan moe van het geven blind voor de bellen.…

in de stad weerklinken vertrouwde klanken over het oude plein mensen staan stil luisteren naar het spel van de beiaardier ongezien, wel gehoord brengt zijn muziek vrolijke sfeer in de straat een moeder met kind neuriet het wijsje zachtjes mee: "Vader Jacob, slaapt gij nog"…

Jeugdige vrouwen in kleurige jurken fietsen in vliegende vaart door de stad, hun wijde rokken wapperen losjes als fleurige ragfijne goochelsjaals, dansende lokken, bewogen door vlagen, ze kleuren een heerlijke tropische dag in hun vrolijke speelse zomerse dracht, hun beeld betovert de Spiegelgracht.…

in het park staat hij met zijn hoofd boven het dak het opgroeien zag ik en de wildgroei van de stad 's winters was er weinig uitzicht de sneeuw bedekte het gras en het blad je zag soms een kind op een slee wat mist over de vijver en tussen het riet de ochtenden waren mooi totdat hij zijn bladeren gaf…

Vanaf het balkon Ziet hij's nachts dat Een atlas zonder rubicon Haar evenbeeld de stad omvat En in die duizelingwekkende ruimte Haaks tussen hoge bomen door Opeens een pluim van licht Verluidt zijn gunstig omen Een vluchtig sterrenspoor Net zo snel uit het vizier Als was haar komen Verbeidt de wens…

Thuiskomen doe je niet tussen twee muren of in een enkele stad op een kaart maar overal op de plek waar liefde is en was op haar best ook bij verdrietig vertrek het is geen plaats maar soms een moment dat is misschien wel op elkaar stapelen van bouwstenen voor een veilig nest wat je koestert en voor elkaar bewaard als…

Alles gaat voorbij De treinen die langsrazen De koeien die daar grazen Het leven, jou en mij De stad, het dorp, de straten Ooit wordt het stil, verlaten Terug naar wat ooit was Van oersoep, water, gas Naar leven, jou en mij Treinen razen langs Koeien in de wei De zon die onder daalt Alles gaat voorbij…

Zomer in de stad iedereen maakt zowaar een beetje 'n gelukkige indruk alles is glanzend warm huiden en huizen ik eet meer fruit morgen word ik veertig en gisteren liepen ze op de maan geef vrede een kans en hoop op betere tijden ------------------------------ uit: 'Alle bundels', 1976.…

wie kent nog de namen, terwijl een woord niet ondenkbaar is, wie kent nog de stad terwijl straten verhuizen, later dan nu het lichaam dat de vorm aanneemt van begeerte, de stem die de mond napraat grenzend aan taal in de ruimte van begrip een kuil nog voor het avondlicht gegraven met een laaghangend verleden voor zich uit wachtend op een…

Alle angsten voorbij bij de waterkant in een vreemde stad waar narcissen groeien zonlicht de dag breekt eeuwig zwijgend in het universum van verlangen liefde heeft nieuwe woorden nodig waar wolken in gekte zweven zonneklaar nieuwe gedachten het leven samen zingen.…

Zwervend langs rivieren op zoek naar 't vervolg van ons leven, mocht dat er nog zijn vastgelegde herinnering eerder in zwart-wit, nu in kleur afgedrukt vind ik ze mooier hoewel tijd 't echt niets kan schelen immer geschoten de stad uit langs de brede, soms kolkende rivier…

Zonder de lasten ervan willen leven in de stad, boven de schoorstenen, schoon schommelen in oma's stoel voor het erkerraam de sluimerende monden van de pokdalige daken te zien ontwaken zonder hun gif te hoeven ruiken en het dan ook nog eens in te ademen uit solidariteit met ieder die snel moet leven in de stenen wereld waar alles…

Het stadse duister fluistert hij luistert hoe het gloort. Een merel wil de zoele nacht verdringen met zijn juichend jubelzingen. Dan en onverwacht verstoort gekreun eerst zacht zijn rust: De zoete deun van vrouwelijf in lust verwekt zijn onvervuld verlangen.…