Alle inzendingen over stank

slank en zo teer, bewegend als een veer zichtbaar genietend van dit zonnige weertje blozend haar kopje iets schuin omhoog geheven eenzaam en alleen in de middenberm, omgeven door geraas en stank van ‘t motorisch verkeer…

Zolang ik me kan heugen zwijgen wij onze stiltes weg het lawaai een uitgedrukte sigaret stank van rook wij herkennen elkaar door de bierblikken heen staren ons weg en zijn we twee mensen alleen.…

met bommenwerpers zijn we meer in de wolken dan de ooievaars over de holten het verwachten van vrijheid stank van eigendunk toekomst op een cent balancerend op de rand van de pretendent ik ben als schokland een eiland op het droge dode zeevisser een bommenwerper terugkerend van een missie weer op gedoken…

rond je gezwollen enkels slingeren zich restjes bedorven gevoelens klef en kleverig vergane emoties druipen van het aanrecht je schreeuwt de vloer kleurt ik herken de stank van haat in de naweeën van een liefde we zijn ver over datum…

in mijn tijd was daar een narcis verwilderd verward door de weerbeeltenis geschrokken brakend van eigen stank de woorden, die zwakhartigen deden mee lijden in mijn sfeer deze vergalling handig en tandig zal ik mij verzetten adem klaren zicht lichten er is zo veel moois…

Duizend regendruppels heb ik geteld In een mum van tijd stond de straat heel blank Huizen roken vreselijk naar de stank De wind sloeg krachtig neer met veel geweld De brandweer vergat toch wel zandzakjes? Hierdoor stonden we met natte pakjes!…

glashelder spiegelt water met de matte gloed van glanzende vissenbuiken drijvend op kleurende olie, geel en rood en blauw glimmend van de dood waar riet omarmt, kringelt en bronst klotsend tussen afval en stank tot waar het land begint.…

De helse stank doet ogen tranen, ze scheten zich de broeken bol en drek gutst langs hun onderdanen. Ach, elke oorlog eist z'n tol. Toch heeft het wat, zo'n kogeldrol.…

't Kleine paradijs bleek jaren later omringd door stank en afvalwater verworden tot een betonnen kater. De vogels en de bomen zijn vervlogen net als mijn kleine kinderdromen..…

een pokdalige pikpest worstelt zich woestweg door vunzig vleesmoeras built uit blubberballen bellenblaast gore gassen stinkt een rotte stank reptiel type kutkrokodil langs Lange Linschoten lebbert lekker in lilvraat zodat zelfs een zwerfkat (k)anaalstaartsgewijs jankgeilmiauwend vlucht…

Hitte zindert door de stad 10 miljoen mensen geven chaos zonder stress monnikenwerk in kleermakerszit dans der armoede niet ontsprongen de geur van eten overheerst de stank van het riool koken op straat een lome hap aan formica tafels bruisende stad jij gaat nooit slapen…

als de vale dood grijnzend en kletterend bloedrode modder besmeurt met doodskreten en stank schokkend en ratelend kinderen verscheurt wolken zwarte vogels hakkend en plunderend het levenslicht verduisteren geschiedt ooit een wonder verandert dodelijke haat in liefde zullen we naar rede luisteren…

het glas was zwart beroet door de walm van een kaars die te weinig zuurstof had het bacchanaal liep ten einde hoewel de gordijnen de dag nog buitensloten gebroken glas gevallen flessen geknoeide drank in de stank van asbakken en bier nee ik was niet hier maar zie het mensonterend tafereel van veel te veel doe niet mee aan dit vertier…

onder tien gebroken nagels zat het vuil van vele straten elke dag snoof hij zijn eigen vieze luchten de stank lag diep in de kloven van zijn hand begraven ze rook in hem de hele stad ze was zijn zeep zijn enig stuk hoe zoet haar zweet als zij hem waste Uit “Cubanos y Cubanas”…

In de stank. In het donker. Het had voor jou geen zin. Maar eens moet het komen. Het doet altijd pijn. Wat komen zou is gekomen. Opa ik wil bij je zijn!…

kan niet kiezen: de ene keer neemt ze de auto en dan pakt ze weer de trein zodat ze uiteindelijk nergens komt Het poldermodel kan niet kiezen: ze is bang om naar links te gaan en durft ook niet naar rechts zodat ze in het midden van nergens blijft Het poldermodel kan niet kiezen: ze wil geen sok in haar gympie en omdat ze ook geen stank…

op drift langs paden van een verlaten stadsplantsoen doorprikt zij kil het zwervend gillen van resten consumentenleven in gedrukte schetterwoorden met halfgeschoeide vuile handen vouwt zij scherpe kerven als sporen van berouw voor kassabanden vol bederf in zwaar gevulde plasticzakken draagt zij ons nog vragend na de lasten en de stank…

Een zanger, de knappe droom van een jaar geleden ligt in mijn gedachten nog naast mij nadat hij me genomen heeft in de stank van zijn adem en de strop van zijn hand om mijn nek Mijn lief snurkt met tranen in zijn ogen, en wodka in zijn hart I sta op en ga weg uit mijn hel hier wensend dat hij een tijger was wetend dat ik een panter…

jouw woorden in een stank van poepluiers afbuigend langs de afvoerput van deze wrange wereld jouw poëzie verschoond in regengordijnen gladgestreken met een vooroorlogs strijkijzer jouw zinnen eens geschreven in een brevet van onvermogen verzinsels in een taal die ons wereldvreemd is jouw gedichten waarin de bliksem is ingeslagen…

Verdwaald tussen rijen gestapelde huizen met als enig groen het stoplicht op de hoek waar restanten tuinen zwaar overbetegeld geen ruimte bieden voor plant, boom of dier de stank van open haarden doordringend elke romantiek bezwaard ons draaglijk groen verstolt steeds meer tot verstenend grijs waarin je verdwijnt als je niet…

Hiërarchie Een stoornis in de ketting van onder of van boven moeilijk uit te leggen buiten de gezichten nemen Namen de besluiten Geld (1) Er is geen stank aan er zijn zakkenvullers harde werkers ontduikers van belasting niemand haalt zijn neus op Geld (2) alles heeft een prijs zelfs de zinloze tijd de zieke ademtocht, de…

Lag te slapen op een veld flauw glooiend omhoog hoorde schoten en gekerm van soldaten, geroffel van cavalerie kwam naderbij Was aanwezig, stond erbuiten in een regen van bommen, granaten en het bloed kroop rood door het gescheurde ondergoed uit de uniformen van soldaten, in de stank van uitwerpselen na het ontspannen loslaten Het was…

Het resultaat: geen stank voor dank!…

de versleten schoenzolen van drie straatjongens hun blote voeten half zichtbaar dik onder vuil en eelt leer, ijzer en mensenhuid verwikkeld in elkaar stank damp en duisternis tientallen soorten smog zwart als de nacht flessengroen eenvoudig grijs geelgroen als erwtensoep armoede in 1850 of 2019 laat nooit los…

In een veldtent lag zij bijna levenloos en keek naar haar dertiende levensjaar onder de hijgende stank van buskruit, wodka en zweet tot bloedens toe beet zij op de rand van haar eigen omhoog getrokken hemd en vloog weg, ver weg dromende over vrijen met een jongen uit liefde, uit liefde, uit liefde en nooit, nooit meer, voor één brood…

. -------------------------------------------- Hij vluchtte voor de drukte in het westen Naar zo ’n oud krotje op het platteland, En knapte op, waarin hij was beland, Maar liet zijn euforie door mest verpesten: “Ik restaureer zo ‘n bouwval plank voor plank, Maar krijg van al die boeren stank voor dank.”…

hart op een staak brandde met vuur in op je geesten verjoeg ze als beesten naar een kring rond de maan jij hekste bezemde angst in de nacht zonder licht toch droop in rood het bloed van de muren zag je vernacheld gezicht maar in het wit van opkomend licht kleurt onschuld de dag het zwart in mijn lijf de krassen van nagels je stank…

Omdat ze er niet zijn kon Staat er eten in de pan Een briefje: "even opwarmen Drie minuten in de magnetron Je krant die ligt al op de bank De witte was gedraaid De bonte is al uit de mand even luchten tegen de stank Je tenniskleding en je ballen Zitten in je tas Ik heb de rits maar dicht gedaan dan kan er niets uit vallen Bekijk maar…

Je ruikt niet meer je eigen stank, miljoenen staan immers op de bank. Je mentaliteit die was niet pluis, menig tegenstander gaat nog naar het ziekenhuis. Je mag nu absoluut niet falen, je behoort nu bij de voetbal a-socialen.…

wie zoekt zal vinden reeds meer dan een uur loop ik mijn neus achterna op humusrijke grond in het bos het waait hier flink de roze stinkzwam stinkt toch een uur in de wind zegt mijn zwamboekje zijn kleine rode broertje Multinus Carinus je zou van zijn stank zelfs om moeten vallen ga ik nu tegen de vlakte was zojuist mijn gedachte…