Alle inzendingen over stapjes OR rood

- Woelt zich mijn blondje bloot, Bloeit er zijn mondje rood, - Slaap, kindje, slaap! - Engelen komen zacht, Zingen van zomernacht, Zo dat mijn dromer lacht. - Slaap, kindje, slaap! Zilver in zilvermaan, Zingend de wilgen staan, - Droom, kindje, droom!…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

een verzilverde vrijheid verbreed mijn bewustzijn in ademtochten wandel ik door het theater van het leven brengt mij stapjes dichterbij in wie ik ben het verwijst mij naar tijden waarin ik reis zoals de lentezon bloemknoppen doet ontluiken in fragiele schoonheid adem ik in weemoed langs de vensters van mijn ramen kijk met een verlangen…

Er rijden minder treinen door rood sein Dat scheen voorheen wat vaker voor te komen Nu is er Goddank actie ondernomen Zodat ‘t niet zo’n issue meer zal zijn Toch is nog steeds de onrust niet geweken Wanneer ik eens een spoor moet oversteken…

Gerookte ham, salami, frikandellen 'N onsje meer en u gaat naar ik vrees Ruim voor uw tijd de weg van alle vlees Een steak of karbonade kan u vellen Dit nieuws kwam onlangs van de WHO En heet daar het worst case scenario.…

Je lag zo veilig in mijn armen geboren vanuit liefde in mijn schoot je eerst lachjes waren juist voor mij je woordjes je wankele stapjes aan mijn hand zeg me, waar het mis ging wat deed mama fout woorden komen bijtend uit je mond je ogen staan zo koud zeg me waar het mis ging wat deed mama fout…

Op een vloer van glas zet zij voorzichtig haar stappen ze is bang dat hij breken zal haar tere lichaam is toe aan een wandeling al weet ze niet waar naar toe er hangen donkerrode gordijnen van plafond tot de grond zij heeft ze te vaak gezien ze doen haar denken aan bloed haar lichaam trilt ze zet haar frêle stapjes omzichtig kijkt…

Als het niet meer is als ooit En alles telkens anders wordt Nooit meer zoals het was Het betrekkelijk lijkt wat er nog is Er is vooral nog het moment Want in kleine stapjes gaan gewoonweg kwijt, herinnering en lijf Alleen nog hier en nu Meer en nog meer hulpeloze vragen Waarop ik het antwoord schuldig blijf Wanneer in jou verloren gaat…

Vertel hen over reizen en over de weg de eerste kleine stapjes en dat na de bocht opnieuw een pad en een knik verschijnt lopen een ander woord voor bewegen lijkt Talent voor wat dan ook geen garantie voor geluk, gezondheid of rijkdom blijkt Haten en beminnen, ervan weten en er niets aan kunnen doen, daaraan haast kapot gaan Er is niets mooiers…

Vlag in drie Kleuren Blauw, wit en rood Adel, kerk en volk.…

als wurm van twee werd haar wil in zichzelf gekeerd door spanning geblokkeerd was zij al verleerd wat haar toekwam aan te pakken haar belang niet af te zwakken grenzen aan te geven niet slechts voor anderen te leven gevoed met druk almaar rationeel en zacht te zijn onbemerkt en zonder eigen streven hield zij haar behoeften klein…

lichtgevend hangen de pompoenen in de boom begeleiden stapjes die onzeker gaan en toch hun mannetje willen staan een vogel schreeuwt weerkaatst in schrik van kinderlijk ogen wit handjes vast voor onverwacht de kleine dappere lach pas later in het volle licht verdwijnt de spanning uit het zicht dan is het feest de geesten…

in de tederheid van je stem hoor ik de echo van je hart in de klanken van je muziek adem ik dieper, its your part een engel komt naar mij toe met kleine stapjes, een voor een het maakt me stil en zacht had ik daarop gewacht, was ik mezelf dan zo moe woorden storen, denk ik even bij de natuur, in jou geopenbaard waar een schepper het…

Als de zon ondergaat, is het ongetwijfeld het mooiste visuele spektakel dat in het leven plaatsvindt Subtiel kleurenspel van zachte toetsen: van rood in blauwe lucht, onderweg oranje strepen met gele accenten tegengekomen.…

Wij zijn haast door de stroomreserves heen En worden straks wellicht zelfs afgesneden En dit dan blijkbaar enkel om de reden Dat in ons land de zon voortdurend scheen. En toch is volgens mij de beste bron Van onze energie nog steeds de zon.…

De oermens die een mammoet had geschoten Dacht dat hij zijn gezin een dienst bewees Met honderdduizend kilo mammoetvlees Dat hij trots meebracht voor zijn echtgenote. Maar zij sprak: “Dat ga ik niet bakken, man, Want volgens mij krijg je daar kanker van.”…

op onze rug in het lange gras wachten op de sterren en dan jouw vingertoppen met kleine stapjes dichterbij ik zie je in de sterren én de maan die net zoals jij in porseleinen dromen slaapt en wanneer dan de zon daar door de bomen op het nog wat natte gras zomer schildert liggen onze vingertoppen uitgestrekt tegen elkaar (straks word…

De kleine jongen die de schat opgroef is van taaie vechter gaandeweg verworden tot eenzame weifelaar die in lange nachten worstelt met het leven kleine stapjes zijn veranderd in hoge bergen echo's weerkaatsen van onzekerheid alles gefixeerd op angst en falen iets lijkt onderweg geknakt waardoor energie wegstroomt als zand…

Mijn lieve Opa Die maakt mij zo blij Mijn lieve Opa die was er voor mij Mijn lieve Opa die is er niet meer Mijn lieve Opa Hij gaf altijd advies keer op keer Mijn lieve Opa Had altijd grapjes Mijn lieve Opa zag die kleine stapjes Mijn lieve Opa altijd bij mij in gedachte Mijn lieve Opa zoals ik al verwachtte Mijn lieve Opa moet een…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

toen ik de groeven in je ogen las, streelde ik de breekbare letters doorheen je grijze haren toen ik de eerste rimpels in je schoot hoorde, leidde je mij met kleine stapjes doorheen je oude verhalen… ik zag je wandelen langs een bewaarde koffer vol gekoesterde dromen ik zag je liefhebben toen de herinneringen aan opa tijdloos…

zachtjes is alles uitgegaan ook het licht keek op de klok waar hij stil was blijven staan stilte voelde angstaanjagend in donker zwart zou ik de eerst ontwakende zijn met eenzaamheid pijn op geheugen en tast ben ik naar buiten gegaan zelfs de wind had in vlagen stapjes terug gedaan zonder beweging of ander teken van…

Vanaf een afstand Zie ik je pijn Het verdriet in je ogen Omdat het zo moet zijn Ik zie je vechten Ik zie je gaan En voel me machteloos Aan de zijlijn staan Met kleine stapjes Die je zelf niet ziet Kom je lichamelijk verder Maar niet met je verdriet De weg van accepteren Is nog een heel eind te gaan De tijd heelt veel wonden Maar…

Koffers naast zijn, met olie doordrenkt, lichaam gelegen, verbergen schatterlach en eerste stapjes. Kindje loopt of lacht niet meer. Moeder tikt, met haar sleutel, putjes in de autoruit. Ze wil eruit, maar drinkt zichzelf als boerensnol de zolder op. Vader kijkt verdwaasd naar buiten.…

Het Waterhoentje Aan de Korte Prinsengracht stond een vrouw die eens mooi moest zijn geweest Aan haar zwaar verzorgde uiterlijk zag ik dat ze dat nooit had kunnen vergeten Ze keek verbeten naar beneden en gooide met veel kracht grote stukken brood Op het ijs vastgevroren en wanhopig zat een waterhoentje Midden in een kring…

Muzieknoten op een balk begrepen en gezongen door sopranen en alten alsook bassen en tenoren Gezongen Latijnse composities vormen een meerstemmig geheel aangetrokken door de harmonie dalen de engelen van boven neer Deze wachters van de hemel knikken elkaar goedkeurend toe ja, aan hen is toegang verzekerd want dit is wat vrome…

Gebeden aan Hem Luisterend in de stilte Wanhoop, er komt niets Smeekt om een teken Haar geloof is eenzaam Niemand die het ziet Het huist in het wezen Niet in religie Het lijntje altijd open Veelal onderhavig aan ruis Door de dingen des levens Niet goed afgestemd Sprankjes zoekt zij Lichtpuntjes in de moeilijke tijd Zodat haar innerlijk…

Zo divers als een mens kan zijn verschillen ook de smaken wat jij graag eten mag vindt de ander juist weer smerig bij het een lik je je vingers af van het ander moet je kotsen soms teistert stank je neus of sta je je oren dicht te proppen voor het lawaai van muziek die je niet kan waarderen waarvan ieder ander lyrisch wordt maar jij…

ligt op de koude grond zij staat erbij en mensen snellen toe machteloos zijn ze maar dan arriveert de ambulance en broeders ontfermen zich over haar stoffelijke resten zij praat tegen hen maar niemand lijkt haar te horen de ontheemde ziel blijft in verwarring achter maar dan hoort zij haar naam een engel vertelt haar: 'Dit is het einde…

Poes loopt tiptoeing over het gras de bodem is een en al dras van alle regenval de afgelopen dagen die gepaard gaat met stevige windvlagen Poes houdt niet van die nattigheid en in het moment ook niet van haar katachtigheid zo'n dier dat op vier poten loopt en op een lekker muizenhapje hoopt Poes is niet gefocust door het water het leidt…