Alle inzendingen over staren

Hij zit voor zich uit te staren zoals iedere dag hij verlangt naar het heden al jaren.…

Ik staar naar een foto van jou, Er liggen tranen op, En ik weet dat ik ongelofelijk veel van je hou!!!…

zie ze daar staren naar nergens staren naar hoop hoop op een morgen een morgen die beter zal zijn tranen voor afscheid tranen van verdriet vervallen huizen, zieke kinderen. brandende zon op hun rug vragende ogen ogen voor vrede dromen van vrolijke vogels, dansende kinderen. laat dit waarheid worden waarheid voor altijd…

MET LEGE OGEN STAREN Met leeg gehuilde ogen staar ik in mijn diep donkere duisternis Wijl ik stil in mijn kussen snik weent mij ’t hart van droefenis Zachtjes vertel ik mijn verhaal wijl mijn kussen vredig luistert Wenend fluister ik het allemaal hoe de wereld rond mij duistert Zwijgend hoort het kussen mij terwijl ik zachtjes…

Het zesde deel van Star Wars is het derde Dat op het volgend drieluik preludeert Dat reeds ver voor deel één heeft gerouleerd (Dàt deel bracht achteraf de start te berde) Maar ik ken slot en midden nu terdege: Halfweg aan 't eind, aan 't einde halverwege…

Gisteravond keek ik naar Star Trek Voor de bewoners van een vreemde planeet liep de tijd zo veel sneller dan normaal dat de bemanning van Voyager voor hen bevroren leek Ze zagen - een voet, voor eeuwig zwevend - een verstilde wenk - een straal koffie, hangend tussen kan en kop Dynamiek, in een andere tijdsorde Opeens begreep ik wat een…

De kabinetsformatie Rutte II Of 4 miljard voor Lucasfilms BV En in de pijplijn Star Wars nummer zeven? Echt moeilijk is de uitkomst ook weer niet Voor wie de tricks zijn en voor wie de treat…

Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon. En dan datzelfde kijken, zoals ook mijn moeder kijken kon.…

Verloren staar je in het niets Je ogen wenen stille tranen Een kilte trekt rillend voorbij Als versteend in grillig wanen De verdoving vult je lichaam Je sluit de wereld even dicht Het duister neemt haar mee Naar het zachte stervenslicht Verloren staar je naar haar Je allerliefste is niet meer Zij, je vriendin, je maatje Die leegte doet…

Staar in het grauwe Duister uit mijn Raam over de Kleurloze vlakte Hier voor mijn Houten huis op De Zweedse heide En waar de drank Mij afbreekt, beetje Bij beetje, helpt Mijn gitaar mij door De doodsheid van Mijn leven - ik staar Weer naar buiten, Waar mijn muziek De grauwheid langzaam Verdwijnen doet Met een lichtstraal…

Twee monden kussen elkaar En open gaan alle wonden als ik ernaar staar…

Introvert staren naar een onbeschut weiland dierbaar met hartstocht door gevoelens van voorspoed op een ongebonden dag.…

Met wiegende heupen passeert ze ziet dat ik staar ziet niet dat ik haar zie denkt dat ik droom terwijl ik zit op koud steen met rondom de klei die haar voeten vergrijst vegen maakt op haar kuiten ze danst langs het steen waar in letters haar naam waar ik op zit naar haar staar naar de vegen die met haar bewegen ze danst in de klei…

Zij zit wat voor zich heen te staren plots kijkt ze in het rond en denkt terug aan alle jaren die zij met hart en ziel verslond het leven was voor haar een feest met liefde en vol passie helaas die tijd, die is geweest een tijd vol avontuur maar ook van veel emotie maar ach, die jaren zijn voorbij nu zit ze weer te staren en denkt met…

Ik staar. Ik staar naar verdrongen herinneringen, die uit een ver verleden komen. Ik staar naar onbereikbare horizonnen. Ik zie mezelf met open handen staan. Eindelijk komt de vrede binnen, in onze late lentetuin. Het zijn duiven die ik hoor. Leer ons mensen als vrije vogels vliegen, zoals vredesduiven kunnen.…

Eindeloos ver staar ik over vlakte van een rustig schoon bijzonder landschap Stil reikende takken sloten verzonken in groen Vogels zweven er boven alsof ze het bezitten Een verdrinkende zon zakt nog dieper weg beschijnt nog even de eindeloze weidsheid Eindeloos ver staar ik over vlakte en ervaar de diepte van een rust zo eindeloos…

Op de rand van het bed zit ik te staren naar de zwarte gleuven tussen mijn tenen. Spuug zat nattevingerwerk…

uit zilv'ren lijsten staren strakke gezichten mij vermanend aan in dofdonkere kleuren uit reeds voorbije eeuwen…

waar elke angstkreet zich aan mijn lichaam bindt en met mij de nacht ingaat staar ik steeds kinderlijk klein naar een ontwakende vrees in verzegelde ribben ik zoek godvergeten woorden op mijn onbewogen mond daar waar ik het sterven leerde in ontzielde meisjeshanden en het opgedroogd onzuiver bloed staren mijn beroofde wimpers naar…

De beukenhaag danst naar de pijpen van de wind beweegt met alle stormen mee Het verdorde blad huivert trilt rilt onder de grillige plagerige beroeringen Boven de winterharde heg piept als uitkijkpost een schaars takje uit aardmannetje op wacht Aaneengesloten bruine rijen golvend in dichte vertakking deinen in saamhorigheid In…

Vanochtend stuitte ik plots op een kid Een lego star wars kid wel te verstaan Wat is een star kid zonder wars of maan Een lego kid wars van strategokit? Vertelt een legokid, pas terug van mars Wat het verschil is tussen legowars En games met lege talking heads als stars?…

ik zie je nog zo vredig zitten altijd op dezelfde plaats het groene bankje in de tuin wat te pitten tussen gras en bloemen of naar leuke vogels staren die ravotten tussen takken rustig aan je pijpje trekkend denkend aan vervlogen jaren het bankje treurt en blijft maar staren geduldig wachtend... op mijn opa het had absoluut geen flauw…

Er was eens een pastor in Warmond Die men bij het vasten zo star vond Maar met carnaval Dan was 't een gelal Als hij weer eens lam aan de bar stond…

aanschouwen ze ontwaren ze observeren ze staren ze loenzen ze bedaren ze turen ze gebaren ze ogen ze evenaren ze stilzwijgend verjaren ze…

Ik inspecteer liever het plafond op ornamenten Of kijk naar daar waar Muren elkaar raken Dan dat ik in jouw ogen moet staren…

Ik staar maar leeg. Waar ik op uitzag is verwaterd. De verf waarmee het leven mij schminckte verbladderde tot het meer steeds minder werd.…

Vanuit een dakraam Staar ik naar een plein Mijn familie ligt op straat Niemand vecht erom (Waarom zou het nu anders zijn?) In mijn hart vliegt een vogel Rustig, langzaam over…

Bij ‘t gloren van de dageraad telt men opgelucht tot zeven Ogen als planeten staren strakblauw naar de zon Men dringt aan op verbintenis De rijkdom is enorm!…

lerend lezen zoekend in boeken wegwijs staren toeval hinderend weg kwijt wegkwijnend in niet één boek…

Al jarenlang staat in Zuidlaren een vrouw in de verte te staren en dan komt Ayaan er óók al weer aan… ‘O Berend, hoe ben je gevaren?’…