Alle inzendingen over sterk

Scherven, ze lijmt ze keer op keer maar telkens weer lijkt de lijm niet sterk genoeg te zijn en weer opnieuw, ziet zij scherven, groot en klein. Vlijmscherpe scherven ze snijden tot in het hart zo diep. Waarbij zij toen...eens... om genade riep. Onverwerkte pijn zal er, spijtig genoeg, voor eeuwig zijn.…

Zij doet haar dansschoentjes aan gaat op haar sterke handen staan de kuiten hangen als haar jurk ontspannen traag naar beneden. Haar onderbroek moet in de was straks samen het bad in gaan het warme water stroomt luid- ruchtig uit de chromen kraan.…

Alle leugens, alle onzin, maken dat ik sterk vermoed, dat al heel snel zal gebeuren wat een ieder heel die tijd al vreest en geleuter niet kan verhelen dat je echt niet meer geneest.…

huilend en huilend in een droom waarin ik mijzelf voortsleepte over verkoolde akkers het geluid was weggenomen rondom vlaggenmasten uit respect voor stoffelijke resten ik struikelde en struikelde tussen sterke armen onderdoor het dragen van de kisten huilde en zwaaide in een droom langs de snelweg waarin ik mijzelf voortsleepte achter…

Zo mooi Zo rond Zo glimmend Zo puik Je ruwe bolster Je prikkelige schaal Daaruit Een pracht Een praal Dieprood Weerspiegelt De kracht Van een zaad Ooit word je Een boom Die jaren oud Zo sterk Zo groot Groeit Tot bloei Van ruwe bolsters Met kastanjes In schaal Ze vallen Breken open Tot een nieuw Verhaal Oh kastanje De mooiste…

Ik pakte mijn fiets uit de schuur keek terloops naar de grond iets schreeuwde luid als met wit open mond paars randje, oranje de tong 'wij zijn hier weer en kijken je aan zijn door de donkere winter gegaan wij zijn de stralende sterren in zwarte aarde, tussen beschut droog en dor blad, nu zijn we sterk en onze bruine beschermheren…

zag je uitgestoken hand nam hem in afhankelijkheid met een sterke warme greep haalde jij me binnen je schouder vond ik reeds liet me gaan de opgekropte vloed van jaren kwam ín stromen aan de zwarte nagels zag ik later pas toen jij me hulpeloos gebonden had geen uitzicht gaf op een zelfstandig leven ik ben in je val getrapt…

Als een veulen draaf ik door de wei, Zowel los van geest als van zonden, plots zak ik weg in een grond van klei, Het leven was wat me vasthield, De klei was mijn zonden vergeten, De greep was sterk en zwaar, De zonden die mij trokken hadden zich vastgebeten, Zo ging het leven aan mij voorbij, Nu ben ik alleen op het allergrootste land,…

Houd me dicht tegen je aan als een band om je arm als een hanger op je hart want sterk als de dood is de liefde, en afgunst zo diep als het graf. ----------------------------------- uit: '27 liefdesliedjes', 1971.…

frustrerend zijn pijlen van verdriet doorboort het hart overledenen groot verlies geen wederzien op aarde dikke smart het waren schitterende mensen eervol/trouw blijf bij ons roepen de omstanders dit gevecht is heftig doch alleen voor jou kijk naar het beeldschoon zonnestraaltje in jouw nabijheid koester dit dan wees sterk…

fris hemelwater valt zacht op een jong blad wanneer wolken huilen gaan wordt alles eronder goed nat het blad zal groeien en klonen heeft het vele water broodnodig zo wordt het groot en sterk zal het mij straks belonen...…

De funderingen waren gelukkig sterk genoeg. Aan liefde blijft men schaven. Versta me dan ook niet verkeerd als ik soms iets anders inkleur of een andere draai geef. Voltooid zijn we nooit. Werp ik dan eens een steen, stapel hem niet op losse groeven, een ander gebaar volgt wel en metselt ons terug tegaar, al dan niet volgens plan.…

Weerzien zonder woorden eerst zijn flanken aftasten zijn handen over mijn rug met gesloten ogen tegen elkaar gedrukt wie weet hoe lang Dan met alle spieren pratend ons blote zelf weerspiegeld in de liefde van elkaars ziel: we zijn onaantastbaar sterk (al hebben we onze twijfels) Over de grondtonen van ademen en eten zingen we…

Zij was een kleine kattenkop Sloeg Dicky Pallie in elkaar Daar zij de baas was - klip en klaar Zij was de regelneef non- stop Had je een snottebel, dan snel Je neus gaan snuiten bij je moe Dan mocht je meedoen met een spel De regels maakte zij en hoe Zij was de leider van de flat Onder de rook van de chemie Haar sterke wil was altijd…

hoeveel tranen kan een mens vergieten hoeveel ingehouden woede verwerken hoeveel verdriet kan een mens aan hoeveel kan dit alles een mens sterken hoeveel moeite kost het om iemand te leren vertrouwen hoeveel energie is telkens weer nodig om de relatie opnieuw op te bouwen hoeveel keer dreigt men te stikken in zijn tranen hoeveel…

Zinnen krijgen een betekenis woorden vormen een warm gevoel telkens als ik in jouw ogen kijk ik ben jouw zachte stem sterk en voorzichtig ik ben jouw wonderlijke ziel rustig en angstig ik ben jouw tedere ogen helder en onzeker een gevoel van thuiskomen krijgt een betekenis iedere keer weer het is een sleutel zonder pijn een vriendschap…

wij zien ze gaan op de trappen naar boven hun taak is om het vuur te doven jongens mannen stoer en sterk mensen redden hun dagelijks werk de dood naderend onwetend wat er boven hun hoofd is ontketend duivelse machten die het leven ontkrachten kostbare levens verloren bij het ochtendgloren alleen rook en vuur verwrongen staal sprekend…

ik heb je stem herkend uit duizenden onmiskenbaar het Twentse accent vertrouwd het timbre dat weliswaar verzwakt wordt opgevangen nog steeds rillingen veroorzaakt een sterk gevoel van verlangen magnetische krachten verzaakt je zingt hoewel ondermijnd een eigen wijs straalt uit wat vele idolen node missen sympathie niet uit te wissen…

Het heeft eventjes geduurd maar toch is het gelukt Ik kon je niet vergeten ging elke dag weer stuk Maar beetje bij beetje werd het gat gedicht Voor bij de donk're dagen zie nu weer het licht Had het niet verwacht pijn was heel erg sterk Maar ga alweer ontspannen op stap en aan het werk Ben er nu weer klaar voor me te geven als het…

Van buiten hou ik me sterk Van buiten lijk ik spontaan Van buiten stroomt er geen traan Maar waarom voel ik me van binnen leeg Ik voel me zo kil, zo verlaten en zo alleen Je bent er niet meer, en ik weet dat ik zonder je verder moet Deze gedachte doet me zeer Je was nog zo jong, zo levendig Mensen verdienen het niet om te sterven, en zeker jij…

Een ware dagtaak, word er aan besteed, om mij te vertellen, wat ik allang weet Maar ik ben sterk, en geloof in wat ik zie, ik heb vertrouwen, in wat je bent en wie Ik ben vrij om te kiezen, waar ik voor ga, ik ben wie ik ben, en dat is waar ik voor sta Wat er ook gebeurd, wat men ook gaat zeggen, mijn keuze is bepaald, die kan niemand…

ze zeggen dat ik vergeten moet niet moet denken aan niet moet afvragen wat je doet hoe nu verder gaan ze zeggen dat ik sterk moet zijn ga er niet aan onder door verzet je tegen de pijn er zijn nog vele anderen hoor ze zeggen dat ik de moeite waard ben een leuke meid, zó enthousiast zo lief,sociaal en adrem wie daar nu niet bij past…

ik wil voelen, wat jij voelt ben je wel eerlijk tegen mij ben ik wel genoeg voor jou maak ik je echt wel zo blij ik wil weten, je verleden wie je was en wat je deed ben ik wel sterk genoeg voor de dingen die ik nu niet weet ik wil horen, de waarheid vertel, wie ben je nou echt de verhalen die rond gaan zijn die dan toch terecht ik…

Jij kwam gruisloos bij mij binnen kroop heel even onder mijn huid haalde het opperste onderuit scheurde het vel in tweeen sprak de sterke taal van eelt wiste plaatjes in zak formaat toonde positief het negatief van sombere dagen lachte de storm naar gisteren en zon naar morgen, je had mij niet lief nee, je klikte gewoon even…

geen vrouw ontsnapt aan mijn blik noch ontgaat deze aan mij zelve zij doorstroomt mijn lijfelijk ik gestut door ziele gewelven meegesleurd in onaantastbare krachten doet zij mij vaak verscheuren zo sterk in mij en in gedachten het geeft mij haast onmogelijke kleuren geaard in dit wezen, met gedreven passie zoek ik mijn weg waar bandeloosheid…

de kaft voelde in vreemd ervaren buitenissig aan pagina’s ademden stilte in een sterk verschraalde lucht hoeken waren met zwarte duimen viezig bedrukt nog las ik niet letters glansden een koortsige gloed de sfeer voelde totaal niet goed in zwaar beladen zijn kanttekeningen kruisten rood gevlekt onleesbaar schrift weerhielden…

een fjordenpaard zo sterk en fris, jah dat word een hele belevenis. pas 14 maandjes oud en nu al een hart van goud. je bent nog jong en moet alles nog leren, maar wij zijn vriendjes dus we gaan ons zeker amuseren. jij,VIDAR zo in de bloei van je leven,kan ik niets anders dan je alleen maar liefde geven.…

de trilling in je stem was niet gespeeld de hoge noten die je zo zuiver aan ons toonde vertolkten jouw wanhoop met bedeesde moed je kinderlijke adoratie was hartveroverend de liefde je zo gegund maar het mocht niet zo zijn als een sierlijke meeuw vloog jij op zijn sterke rug je ondergang tegemoet alle ogen traanden behalve die van…

maar niet weggespoeld ik heb kunnen blijven staan heb het door me heen laten gaan van binnen niet langer geblokkeerd heb ik me vrouwmoedig geweerd in staat om mijn verdriet te uiten dat proces is niet meer te stuiten door bij mijzelf te blijven en in mijn ziel te kijken heb ik me helemaal opengesteld me heel kwetsbaar opgesteld sterk…

Maar in het diepst van alle weten knaagt stille pijn: Hoe dun, hoe lang hoe teer, hoe sterk is elke draad waarvan dit weefsel is geweven, of zou geweven moeten zijn? Uit: mijn dichtbundel:Die witte geur.…