Alle inzendingen over stoppelveld

Op het stoppelveld een grote blauwe reiger zo onopvallend…

het stro is al gepakt de akker een stoppelveld nog goudgeel maar opgepast binnenkort vuilzwart alsof het stro van zilver was.…

een kraai zwerft tussen de bomen en krast vol stromend bloed zijn zwarte schreeuw aan de rand van het stoppelveld landt hij in het hart van de gevleugelde tijd…

Over gouden stoppelvelden vluchten de schaduwen van late vogels. Als donkere wijn spreidt de avond zich uit over het land. Nu kruipt mist tussen de kalende bomen aan de bosrand en van verre klinkt het roepen van een bronstig hert.…

Dezelfde taal, het stoppelveld herinneringen, de bodemloze vracht van wat je meedraagt op je tocht, de beelden die doorheen je dromen zingen en die vervormd toch weer rechtop gaan staan.…

Dezelfde taal, het stoppelveld herinneringen, de bodemloze vracht van wat je meedraagt op je tocht, de beelden die doorheen je dromen zingen en die vervormd toch weer rechtop gaan staan.…

Stoppelveld kafjes in de lucht droge zomergeuren populieren langs de wetering onze hooiberg op het eind daarbinnen uit het zicht ons hol getrokken en geduwd in het lange gele gras ik droom er met jou bloot te liggen als pasgeboren dieren dat is alles er hoeft niets meer we kunnen doodgaan dat is ons geheim mama begrijpt het…

Het stoppelveld bezegelt de loutering van de eenzame dwaas. Zacht gras bedekt de open wonden met een helend groene waas.…

Een roetkraai ruimt het stoppelveld. De haagbeuk heeft zich opgemaakt. De tuin ligt als een laken kaal. Op donkere velden brandt het loof. De toren geeft de uren aan en wind bevoelt haar jurk. De rug buigt als een hazelaar. Een hand omsluit een hand, een berm rijst op.…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien strogele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

Oktober strijkt zijn mistgordijnen op het kale stoppelveld waar zomerglorie is vergaan en spint zijn eerste winterdraden. Aan de verweerde kloostermuur bloeit de laatste herfstroos. Het bronsverkleurde najaarsbos ruikt naar vergankelijkheid en het korten der dagen stemt mij triest en lusteloos.…

Mist-grijze herfstige dagen mensen mistroostig en moe rukwinden en onweersvlagen en ‘t avondduister te vroeg Nevel sluiert over stoppelvelden Krassende kraaien in de lucht die ‘t einde seizoen melden in een circulerende vlucht stoep en paden schoongeveegd opgehoopte blaren rotten in de goot de natuur heeft zich ontkleed en…

verbloemen ontsluiert slapende geheimen verstopt in het dorre hout of onder het verstorven loof de solitair maakt blij, naakt als hij is scherp afgetekend in de ruimte doorzichtig als mijn haag onthult hij rustig wachten op leven van de koude grond haast onbespied komt 't licht in dit seizoen aan randen van de dag naar binnen boven het stoppelveld…

lieve lentekleuren als d’ aarde ligt troosteloos en zwart ik verlang naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht ik verlang naar de eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blij begroet waar eens een veld vol maïs stond ligt dor en grijs een stoppelveld…

die avond zou het eind'lijk moeten gebeuren hij had zichzelf op snijdend scherp gesteld zijn haren opge-egeld met wax geweld zich afgespoten met Axe oorlogs geuren z'n kleding striemend strak in felle kleuren z'n borsthaar als een krullig stoppelveld z'n tattoo ter versiering opgesteld al opdat een girl hem good zou keuren in de tent…

. - Blauwig waas Om verre dennen in laat middaguur; Naar 't glooiend stoppelveld, vol sprietjes vuur, Uit stofwolkjes van grindweg loopt een haas. En ouërwets bolronde dahlia's Gloeien, mooi evenwijdig met de muur Van 't boerenhuis; laag tjisp'ren om de schuur Zwaluwen, over 't pad langs 't ijzergaas.…