Alle inzendingen over stoppen

zon en veel water Berg en dal mogen schitterend groen pronken Een Schot zei: you’re never finished with Skye in de pub en ik hoefde niet te vragen why De natuur is ook onthecht onverschillig Herbergt alles voorbij geboorte en dood Adembenemend riante vergezichten kunnen hart en hoofd niet altijd verlichten Karma doet leven soms vroeg stoppen…

moeten staan, maar mijn god voor beiden doet dat pijn, pijn om alles te moeten laten varen, want samen was het ook fijn, behalve die laatste rot jaren, kies en neem een besluit, voor het echt te laat is, ieder van jullie moet vooruit, aan jullie zelf is niets mis, kies daarom en neem een besluit, als er geen liefde meer is moet je stoppen…

een beetje naast je Kunnen lopen Doorgaan, doorlopen Sneller, laat een imprint achter Zodat ze volgen Waag het niet om stil te blijven staan Zelfs op het punt van struikelen Blijven rennen Doorgaan, doorlopen Doorbijten, met bloedende Voetzolen, pijn Is geen reden om te blijven staan Rennen door zwellende blaren Vallen de tranen Stoppen…

“ze moesten die veiligelanders in een apart kamp stoppen en meteen terugsturen” “we maken bezwaar, de wozwaarde was weer gestegen” “ Wij gaan ook naar Turkije, een resort, all inclusive, ja” “is er nog appeltaart?” Kan ik nog vluchten?…

Zouden de nachtmerries ooit echt stoppen, men laten terugkeren naar vervlogen dagen, het mooie en rustige suja suja leven van ooit, ook beseffen de geschiedenis…

verhaal en iedere keer besef ik maar weer winkelen is al lang geen funshoppen meer het is dat je soms een bekende ziet daar doe je het misschien nog voor voor het fijn boodschappendoen echt niet het is allemaal zo kleurloos uniform de onzinnigheid zo onovertroffen enorm ik sjok ze af half in gedachten en het dringt tot me door ik ga hiermee stoppen…

betraand zijn Krijgt de boreling een ferme tik Op zijn billen en voelt zich een vis Op het droge Nog lange tijd zal hij geboortetranen Schreien, ziel zijn gevangen in huid Tegen de stroom in drijvend Komt hij niet van zijn plaats Is vonk, dansend op voortgestuwd Water Observeren zal hij Leren, tot het hart in zijn borstkas Tot stoppen…

naar mijn buurlanden Ze zijn stukken groter Maar dat maakt niet uit Ik accepteer het Mijn land heeft tenslotte Een nieuwe start gemaakt Mijn land groeit Ik zie de grens voor mij Moeizaam maar vastberaden richting horizon bewegen nieuwsgierig en ongeduldig als ik ben ga ik daar een kijkje nemen Ik moet niet te hard lopen En op tijd stoppen…

Tijd is niet te stoppen, zal altijd blijven lopen. Tijd, waarheen, waarvoor? Niemand kan het zeggen. Tijd is tijd is tijd en moeten we ons bij neerleggen. Tijd is als een boom, groeit en wordt steeds hoger. Tijd is als een waterval, stroomt en wordt nooit droger. Tijd is als dag en nacht, komen steeds weer terug.…

Mijn hand door je haar Je rillingen bij mijn aanraking Je volle lippen op die van mij De liefde die was daar Het stiekeme bezoek De spannende plannen De mooie momenten Leven als in een romantisch boek Weekenden in een hotel Concerten en romantische etentjes Samen genieten van de dingen Niemand die ons kon stoppen, wij wisten het wel…

Of zoudt gij u veilig en buiten schoot, Maar stil in je hangmat stoppen? Refrein 'Wel! Neerlands bloed Heeft nog wel moed! Al bennen we niet groot, We zouen nòg winnen een Zilvervloot!'…

Stoppen midden in een verhaal. Half elf, het laatste nummer. Het zit er alweer op. Alles wordt weer ingepakt en Harry vertelt nog gauw een mop. Na het repeteren de kroeg in met z´n allen. Monique regelt het wel even. Instrumenten gauw gepakt Voor een “lang zal ze leven”. Een geintje dat moot kenne Alles op zijn tijd.…

Als ik naar je kijk voel ik dat Dat wat ik niet mag voelen jij maakt me gek van binnen Tranen slaan op hol door jou Wist ik maar hoe ik het kon stoppen Jij bent gewoon de verkeerde je zou me nooit zo zien staan als ik jou Dat is te wreed voor woorden ik begrijp niet waarom ik het blijf voelen Die hoop die niet bestaat Wanhopig beweeg ik me…

Pas bij de grenspaal stoppen ze en kloppen ze schoon wat overwoekerd is door onbeheerste ambities, deze loyale nachtarbeiders. 1930 zeg ik, of 1950.…

de laatste kilometers zijn zo zwaar, maar toch ga je door, je kunt nu niet stoppen opgeven is geen optie. secondes worden minuten minuten worden uren. in de verte zie je je huis al staan nog maar een paar km te gaan. eenmaal thuis aangekomen helemaal bont en blauw van de kou denk je 'morgen weer'.…

of waar je op het dat moment aan dacht Waarom besloot je even te stoppen? ...Viel je zacht? Er over praten dat gaat niet meer je hart gaf een waarschuwing waarom maar een keer? P.s. Ik mis je langs de lijn…

Hij beloofde haar te stoppen, 'dit is echt de laatste keer dat ik jou alleen zal laten', maar het razend stormweer en de zee beslisten anders en het dagenlange zoeken naar het wrak mocht niet meer baten. Elke dag bidt zij haar tientje, Onze Vader, Weesgegroet.…

Hoe kan zij zijn geluk stoppen want zijn geluk verkroppen, zonder haar; kan zij niet. Zijn geluk, zo pijnlijk..is zoals zij het ziet. Haar enige macht; is plukken van een kale kip zonder hand op eigen knip.…

Ik was vroeger de wind, nu de orkaan niet meer te stoppen! Bedankt OC de Cerf jullie zijn de opbouwende stenen geweest voor mijn verder kunstenaars bestaan. Voor de 15 de keer laten jullie mij weer begaan. Gesterkt door de jaren, gevorderde beschouwingen van het schilderen, heeft mij voldoening en geluk gebracht.…

Winehouse) Alsof jij er rekening mee hield om exact op je zeven-en-twintigste te sterven, kom zeg, je danste die laatste nacht met graaf Dracula de stofnesten uit iedere hoek van je onderkomen in Londen, je flirtte al jaren met de dood, de depressie diep in je broze lichaam moest steeds heftiger onderdrukt worden, daarom wilde je nooit meer stoppen…

uit een krater van eigen deeg de wind waait onrust zelfs de kerkklokken luiden alarm met voorbedachte rade plaveit hij omzichtig zijn weg een bres is snel geslagen in water kunnen kraaien niet kraaien zij klampen zich wanhopig aan haar vast jachtig haasten gevoelens zich voor de zondvloed uit hij - de man - tracht de zondvloed te stoppen…

Ga je dan nooit stoppen met me lastig vallen? Zelfs als ik je zeg, wil je niet meer zien blijf je kwallen. In de avond angstig snel rolluiken naar beneden. Al biddend gaat dit gevoel snel naar het verleden? Hopelijk komt er een dag en laat je me in vrede leven. Vertel je al 4 jaar lang met angst ik heb je niets te geven.…

het smalle weten in doodlopende praatjes Het leven neemt geen keer, de dood evenzo Bij elke stap draaien voeten om de hete brei Jij bent galeislaaf en meester ineen die op het kruis varen van het naoorlogs onvermogen De ziekte die jou in de beenderen slaat onder een niet zichtbare almacht knijpt de raderen fijn om het venijn te stoppen…

en andere dingen aan anderen - grasduinen in een steeds onverklaarbaarder wereld dat iemand zei: gij hollanders, ge zijt allemaal hetzelfde terwijl ik toch had betaald en een franse bril op had en een duitse gedichtenbundel op zak en thuis op mijn tafel Anne Sexton's onovertrefbare gedicht 'wanting to die' en luister hoe ik de stoppen…

zal haar beschermen Haar beste beschermers Dat zijn wij (Wie zal haar beschermen Haar beste beschermers Dat zijn wij) Want zij lijdt Zij heeft pijn En zij strijdt Om te zijn Haar regen en tranen Zijn de oceanen Dat zijn wij Want wij doden en vermoorden haar Denken zij is toch wel altijd daar Maar dat is niet waar We moeten stoppen…

Onderweg door de Melkweg op de vlucht voor de tijd; stoppen de wijzers en verliest de klok zijn strijd. Alles lijkt te zweven in een oneindige nacht; lichtjaren verwijderd van tijdsbesef en zwaartekracht.…

De bakker bakte bananenbollen Op de bakplaat bovenin De bollen blubberden en bolden Zo het schoorsteengaatje in De bakker brulde bij de oven Stoppen bollen niet naar boven!…

Bij het horen van jouw stem en jouw naam Sloegen alle stoppen door en alarmbellen gaan. Mijn eerste liefde dat was jij Maar na een jaar was dat ineens voorbij. Een half jaar was ik ziek van verdriet Ik zag jou lopen, maar jij mij niet. Soms denk ik daar nog wel aan terug En voel ik het intense verdriet nog even vlug.…

Tijd, om eventjes te stoppen. Wat was het voor een struik? Ik kende hem niet. Mijn zoon ook niet. Hij had hem gekregen, als klein plantje. Maar hij doet het nu goed, zodat ik kijken moet. Ik wil altijd weten wat ik zie, dus zocht ik hem op: ‘struik met dikke rode knoppen.’ En ja ik had het kunnen weten. Camélia, het is de camélia.…

De sterkste bereikte uiteindelijk zijn doel En bonkte op de eicel, weg uit het gekrioel De anderen konden het niet verkroppen, en moesten toen hun wedloop stoppen De ei-en zaadcel smolten ineen en de verliezers spoelden door de toiletpot heen Ik wil nog zeggen ten aller-leste Eens waren wij allemaal de sterksten en de besten...…