Alle inzendingen over storm wind sparen

Stel dat je korting kreeg op regen, dat je zegels kreeg op sneeuw dat je airmails kreeg op wind, dat je een staatslot kreeg op storm? Maar als het droog is, zijn we de nattigheid vergeten! Dus zijn zegels nutteloos! Sparen eveneens.…

De wind blaast letters uit de boom ik veeg ze bij elkaar tot een ontdicht gestaat. kijk zo…….! De storm giert krakende huizen huilende paarden briesende wolven. Buiten op de dijk als tegen de wind geleund adem naar binnen slaat.…

storm van woorden .. boze woorden .... woorden die niet willen liggen .. woordenstorm ... storm ga liggen .... schreeuwen in het donker.. tegen de wind in .. woorden wind... maak het wind stil .. windstille woorden storm ... storm van stilte maak het stil in mijn hoofd geef me de rust na de storm .... geef de woorden rust ..…

ik snoei takken van mijn stam en maak het zicht weer vrij eens was ik blij met iedere loot die uit mijn bast vol levenslust ontsproot ze bladerden snel door de jaren ik heb ze niet voor storm of regen willen sparen ik scheur in kraak en breek wil nu de horizon weer zien waar ik als eersteling naar keek…

Soms kweken ouders prinsjes en prinsesjes, creëren voetbalheld en modepop, ze lossen elk probleempje voor ze op, onthouden hen basale levenslesjes. En wordt zo'n kind zelfstandig en volwassen, dan heeft het moeite met de kleinste krassen.…

Ik was ooit eens iets vergeten, Maar, ik kon er niet opkomen, wat. Ik had het moeten weten, Maar, ik kon maar niet bedenken, wat. Het was iets met liefde, Maar, ik was vergeten, wat. Ze maakte het uit, En ik wist, wat ik vergeten, had.…

Bemin en verwonder, Beleef en geniet, van al dat prijkt, Van al dat leeft, Van de zin en de onzin, van heel het leven Ontwaar en bewonder, Ervaar en beziet, Al dat verrijkt, Al dat ons geeft, En beleef de beleving, van heel het leven…

Begrijper van al mijn leed, Trooster van al mijn zeer, Toeschouwer van al mijn dwaasheden, Vaste vriend in mijn gezelschap, Luisteraar van mijn gebeden, Miauw toch nog eens een keer, Zoals je ooit zo vrolijk deed.…

Nooit meer voorjaar Nooit meer de regen Nooit meer naar een tuintje op de fiets Nooit kom ik je meer tegen Nooit meer zomer Nooit meer de zon Nooit meer die stralende lach Nooit meer naar de ‘Spar’ met een boodschappenbon Nooit meer herfst Nooit meer de wind Nooit meer ‘Opa’ nooit meer ‘Heit’ Nooit meer een stukje marsepein van die goede…

als houdbaar consument word ik inhalig en alert bij zegels voor een kerstpakket of stickers voor de kinderen want 't album moet compleet vergeef mij dus het sparen van een lach, een ogenblik het zingen van de stem of anders, zachte streling van de woorden ik leg ze vast, verzamel alles wat ik kan kom vaker bij je langs hou ook…

Ik zeg haar: al je lampen branden, heb je soms teveel aan geld, een relatie met het energiebedrijf of anderszins? Nee hoor is het antwoord het spaarzame is juist welgeteld: elke lamp is namelijk voorzien, van een spaarlamp, heb je dat nog niet gezien? Dus met het branden van de lampen, is mijn spaarsaldo aan het groeien! Hoe…

En dan maar roepen, dat we moeten sparen!…

Hij staat als was hij blijkbaar onberoerd maar toch huizen er duiven…

WIE KAN SPAREN, SPAART ZICHZELF…

Sparen Is bezit vergaren. Maar door de hoge inflatie Is sparen uit de gratie bij onze natie. Het is varkentje pesten, Als je het niet vet wil mesten.…

Wij gaan de waarheid niet voor u verdraaien Uw bank heeft nog een rommelhypotheek De derivaten zijn ineens van streek Er blijft te weinig over om te graaien Wij zijn echter bereid als u blijft sparen Uw geld tegen betaling te bewaren.…

Waarom is het Stil in mij Terwijl buiten De storm woedt, Wind die bomen En mensen de baas is - Niet voor of na, Maar stilte in De storm, zo Is het, zo is Het helemaal, Daarom is het Stil in mij…

Tenzij daartoe door woeste storm of mensenhand gedwongen. Naast het pralen met hun bladerkroon, vegen zij bij wind de hemel schoon; geven schaduw, en de wereld lucht. Voor al dat dienstbetoon vragen zij niets terug. Nu ja, misschien om hen te sparen.…

zwiepende takken balanceren op de wind stilte in de storm…

herinnert de storm het eindeloze lopen en voelt nu de rust. Kalmte binnenin de storm voorbij echter wind waait mee. Het leven gaat door de wind blijft aan je zijde maar grijpt je niet meer. Nieuw tevreden blik met de wind in de rug, op naar een nieuwe dag. En dan is het windstil.…

Wind trekt aan tot storm De eik trotseert die krachten En blijft wie hij was...…

Ik probeer de wind te vangen De rusteloze wind Het is een soort verlangen Dat ik nergens anders vind Ik sta op de storm te wachten De storm zal als hij komt Mijn eenzaamheid verzachten Tot zijn gesprek verstomt Dan ga ik weer begeren Dat hij zich in m'n armen legt Het lukt me niet te leren Van dit eindeloos gevecht…

Stormen die razen woeste wind geselt de stad boom in het water.…

Door 't woud der pijnen kreunt en zucht de wind, En machtig wuiven de gepluimde toppen, En strooien rond de zware schilfer-knoppen, Die stuiven over 't knerpend naalden-grint: En uit het hemel-groen dier ruige koppen, Die schudden: ja, en neen, van woede ontzind....…

Zoals de storm raast om mijn lichaam de wind rukt aan mijn kleren als grijpgrage grote handen die zonder dat ik ze af kan weren trekken aan mijn haar en peuteren aan mijn sjaal jagen gedachten door mijn geest als kinderen, duwend en trekkend om de eerste te zijn geweest die voor het raam van mijn bewustzijn mag zitten en mijn denken kan…

Al zijn vaak de gevolgen wel enorm, Je weet het zeker: altijd luwt de storm.…

Het is de Heer, wie ook de wind En de zee gehoorzaam zijn.'…

ze wuiven niet zwaar zwiept het riet onder stuwend code geel ze buigen blijven heel in een weerloos golvend striemen nog kanten zij de rechte sloten en het open waterwingebied er is geen angst handen zijn nog niet gesloten de storm duurt niet lang toch nevelt regen nog wat vage herinneringen tegen de beslagen ruit toen…

Luister niet naar de wind, hij brengt onrust en verdriet, luister niet naar de stormen die zeeën doen verwaaien. Let niet op stemmen die uit wolken klinken, Het is niet waar. Laat de warme windvlaag je niet omarmen. Verwaaide gedachten wervelen om me heen. Laat gaan, laat gaan.…

inzien alles weer snel verhulde zonder dat er vingers op werden gelegd je raasde vol geluid voorbij in tumultueus passeren beschadigde je zo her en der een spiegelruit waarvan barsten scherven weer als gift erfden nog is het niet voorbij zijn haast maakt plaats voor een volgende zucht want in een cyclisch vacuüm komt wind…