Alle inzendingen over strijkstok

Per strijkstok schuift de snarenheld pionnen naar een ander veld. Hij zet met muzikaal vermaak zo en passant de ander schaak. Dan wordt triomfmuziek gehoord: hij speelt met flair een slotakkoord. Verklarend zegt-ie: 'Zie je wel? Ik speel voortdurend dubbel spel: viool en schaak en - welgelet - nog simultaan ook, strijk en zet.'…

Een strijkstok tokkelt tonen. Iedere snaar binnen menig kwartmaats tel. Kleine violist tussen de voorjaarsdromen. Laat wat tussen het groen zal ontwaken opnieuw zijn dromen dromen. Kleine violist tussen het bladergroen. Keer weer naar ons en laat ons opnieuw ons leven doen.…

Eenzame cello zonder lied Bedolven onder duizenden stofdeeltjes Een hol hart dat weent van verdriet Strijkinstrument met weemoedige klank een strak viertal aan snaren haar welgevormde hals zo rank Vele symfonieorkesten heeft zij begeleid Wankelend op haar staartpen is zij almaar door de strijkstok gekastijd Zwijgende cello in de hoek…

meer in aantal dan het gezwam van onderling bakkeleien wie nu de mooiste kleuren droeg of het groenste blad ja, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven gezang de strijkstok…

maar te zeggen wat je zeggen kunt met woorden wil niet zeggen dat je daarmee dan ook alles zeggen moet het is de kunst en niet het recht om als het moet te kunnen zwijgen en te wachten op het woord waarmee de liefde wordt begroet Want een viool zal pas verhalen van haar lied van de beschaving als zij met een vleug van liefde eerst haar strijkstok…

jij speelde muziek met hart en ziel toch bleef de toon van twijfel aan de strijkstok hangen iets dat je niet beviel waar anderen volgden in partituur en tijd kon jij de gevoelens van je uniciteit niet helemaal kwijt jij componeerde een lied waarbij je hart het ritme aan gaf en emoties de snaren subtiel deden trillen vibraties…

de vuren zijn ontstoken in het warmen van zigeunerbloed is het stoven al geroken dan priemt een hoge toon langs poesta's zoom en speelt meteen een eerst viool vuren laaien mannen graaien vrouwen zijn frivool laten zich paaien tot de balalaika's stokken de schapen terug zijn naar de hokken in hun wollen droom maar aan de strijkstok…

gegaan in groen en rood nog kerst de boom herinnering in wat zich eens in sneeuwrijk aanblik bood zij piekt een nieuw begin in weer een oudejaarse dood het vuurwerk wordt groots mag ik je hand in deze dagen met samengaan de tijd even vertragen in gedachten over ons vuurpijl maar verlangen zodat niets kan blijven hangen aan de strijkstok…

ik zag de strijkstok in bewegen de muziek haar mooiste klanken vleugels geven zacht in liefde parels haar melodie als gift van het licht in de schoonheid van de muzikale edelstenen van het vol bezette orkest ontroerd luisterde het publiek naar de hemelse muziek die gedragen werd door generaties tranen zonder onderscheid…

stemmen om in jouw muziek de klank te laten paren je vibreert in hoge tonen om het ijle tot zijn recht te laten komen contrasteert met donker zwaar langzaam naderen wij elkaar jij bent mijn concert vurig op het lijf geschreven ik mochtje beleven heb je uitgevoerd je melodie gevangen jouw ziel blijft altijd aan mijn strijkstok…

ik liep de scala in waar zelfs roezemoes de welluidende kleur waar maakte van groener groeiend gras er was geen begin omdat men nooit geëindigd was geen laatst akkoord of een verdwaalde noot die de strijkstok zomaar losgelaten had hier was muziek in de speeltuin van klanken zelfs de banken zaten zacht omdat kaatsende kanten…

Op Haïti zijn door het aardbevingsgeweld diepe kraters in land en hart geslagen smekende ogen die om hulp vragen er is behoefte aan heel veel geld Mijn wens en diep gevoelde verlangen is dat er niets aan de strijkstok blijft hangen.…

ik heb de stenen in mijn hand het land trekt me omlaag de grond waarop ik stond blijft mij nog steeds de baas maar ik heb een orkest besteld als bodem zo haar eisen stelt dan wil ik ondergaan in jouw muziek want ik heb je hartstochtelijk lief violen snerpen pijn in licht touché voel ik jouw vingers die me raken een strijkstok in…

ik voelde dat tover als oud geld aan jouw strijkstok bleef hangen jij speelde niet onbevangen de onbekende tonen van historische bladmuziek je had een willekeurige greep uit de stapels familietraditie gedaan met de hand beschreven en enkel ooit door blauw bloed gespeeld er kleefden intriges cultuur en decadentie aan de loopjes…

gespeeld maar het klankbeeld lijkt veranderd in het zoeken naar welluidende grenzen ging ik teveel af op groepen uit het orkest zij deden eerst hun best om dissonanten te verbloemen maar de koren zongen alles recht poetsten de tonen in meerderheid op het hoge ijlen ging verloren in geroezemoes onder de toren ik voelde dat de strijkstok…

Daar staat zij gespannen als een veer wachtend op de musici om haar heen, die de strijkstok geheven haar ziel zullen beroeren en haar lichaam tot leven zullen brengen ijl is de eerste aanzet op de snaren.…

Somtijds vrolijke vioolmuziek, maar van tijd tot tijd het resultaat van een strijkstok op cello naar wat zwaardere achtergrondtonen. In een zoektocht naar wat harmonie om te zoeken naar dat dagelijkse gewone. Dat simpele voor een klein publiek. Dat luistert naar die nachtmuziek. Die oren vindt waar mensenharten wonen.…

vergeef de wilde kat zijn beten als eenzaamheid de overhand mocht krijgen begint de wilde roos te bloeien de meidoorn geurt haar kleur is rood of wit violen spelen in de tuin met licht jasmijn blijft aan de strijkstok hangen de weemoed om het alledaagse leven 'wie er passeert, wie er blijft hangen' is niet te overbruggen met een stukje tuin…

De kunstenaar bestrijkt in het decor een vleugje wereldvrede waarin mijn duifmuziek zal spelen zoekend snaren die geen strijkstok raken kan o, dat ooit vredestichters echte vrede winnen, dan speel ik sterren van de hemeljas die koningsblauw geschilderd mij omarmt, u, zeer geliefd publiek verwarmt.…

Geconcentreerd kijkend gezicht, hand en strijkstok in harmonie. Golvend haar met grijze tinten, gebruinde huid knie over knie. Instrument onder de kin, hemd met strepen, muzikale euforie. Mond gesloten, bril verbergt ogen die Bach zien, of Mozart. Korte broek geeft licht concert zomerse toets, hart spreekt hart.…

Gewicht voelde ik van strijkstok op snaren; zwaar lag de pen in mijn hand. Ik had een postbode om te haten. Over bergen ging ik op eigen benen. Geen netwerk, echt ijs onder de voet. Mevrouw van der Geest sterft aan de achterkant van de wereld, alleen. ---------------------------------------- uit: 'De tussentijd', 2004.…

sopranen met stemvorken van divaformaat die te laat achter glimmende ballen en bassen zich coloratuur zongen de alten sprongen lager dan gewenst en grepen van onderen mis tussen kermende tenoren in plaats van staccatocastraten die verveeld hun piccolo’s bespeelden zonder enig engelen geluid het was een verademing toen de dirigent aan de strijkstok…

bepaald die met mensen in de supermarkt al te toevallige offers heeft afgewend daar komen we onszelf tegen in de ethiek van het economisch leven zorgvuldig produceren en consumeren er is een omslag ontstaan in de omgang een kwestie van gewenning invulling van verantwoordelijkheden meer vulsel dat uitspruit tot vullus toegevoegde waarde strijkstok…

Ja, zij weten van wanten als de strijkstok werkt... Zonlicht strooit met prisma's. Zij kiezen juist de kleuren. Wensen Horen & Zien een wals? Voilá: zij laten het gebeuren! Zeker, u heeft ten dele gelijk: Tsjaikovsky zeurt een beetje. Op naar iets moderners... Wat dacht u van een sabeldans? Want de zon wordt nu toch heter.…

Per strijkstok weet-ie met succes Z'n eigen armoe te bestrijden.…

kaalhoofdige bassen waarvan de haren niet rechtop konden gaan staan alten sprongen zonder vleugels lager dan gewenst en grepen tonen mis tussen de benen van kermende tenoren waarvan staccatocastraten geen kaas van hebben gegeten en verveeld hun piccolo’s bespeelden zonder engelengeluid het was een verademing toen de dirigent onverwachts aan de strijkstok…

kaalhoofdige bassen waarvan de haren niet rechtop konden gaan staan alten sprongen zonder vleugels lager dan gewenst en grepen tonen mis tussen de benen van kermende tenoren waarvan staccatocastraten geen kaas van hebben gegeten en verveeld hun piccolo’s bespeelden zonder engelengeluid het was een verademing toen de dirigent onverwachts aan de strijkstok…

droom in een wereld die ik niet eerder zag maar ik nu tederzacht betreden mag Waar een kus door de hitte van de daken veert in zwijmelkruid nest dat zich welig bloeiend verstopt daar als een zeldzame kriebelrups tot vlinder ontpopt en breekbaar trillend je tederzacht reflecteert Een roze wolk probeert in mijn hoofd te komen een strijkstok…

Met de strijkstok der ervaringen bespannen met eens door liefde vrij wapperende paardenstaart haren. Vreugdige melodieën camoufleren mijn vrijelijk vloeiende innerlijke tranen. Vrolijk dansende noten tussen neer dwarrelende bloesem die je in een veilige geborgenheid doen wanen.…

Diminuendo, fluistert Bellefleur Zij voelt hoe fijnbesnaard zijn strijkstok is En hij hoe zacht en warm haar cello is Ze zucht en ziet mij luisteren aan de deur Vous êtes, comme mon amant, ma petite fleur Ik hoop dat u ervaart le grand bonheur…