inloggen

Gedichten

1943

gedicht (nr. 1.070):

Kerstkoorconcertorkest

op het podium van het gebouw
waar het concert was voorgezet
zat ik achter kaarsrechte sopranen
met stemvorken van divaformaat
die te laat achter glimmende ballen
en bassen zich coloratuur zongen

de alten sprongen lager dan gewenst
en grepen van onderen mis
tussen kermende tenoren
in plaats van staccatocastraten die
verveeld hun piccolo’s bespeelden
zonder enig engelen geluid

het was een verademing toen de dirigent
aan de strijkstok bleef hangen
muziek de lucht in vloog en hij
voor het laatst sterren zag blinken
die van de hoge notentrap daalden zodat
een hevig slotapplaus uit de lucht kwam vallen


Zie ook: http://fly.to/laurens.nl

Schrijver: Laurens Windig, 17 december 2006


Geplaatst in de categorie: humor

2.1 met 51 stemmen aantal keer bekeken 22.856

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
julius dreyfsandt zu schlamm
Datum:
19 februari 2007
Prachtig.
Naam:
Rina van Dijk
Datum:
18 december 2006
Schitterend! Velen zullen dat deze dagen ervaren: een amateurkoor/orkest, dat ontzettend zijn best doet, maar niet om aan te horen is. Tóch telkens weer aandoenlijk.
De laatste regel had ik mooier gevonden als er had gestaan: "kon komen vallen". Aan de andere kant: het past wel weer in het 'onvolkomenheidsschema'.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)