Alle inzendingen over taaie loten

Ik heb u geplukt, als bij blaadjes van bloemen, de haren uit uw hoofd gerukt. Ik heb u bemind, u liefgehad met het naïeve hart van een ongeduldig kind. Ik heb u gehaat, met de hartstocht van een lama, spoog ik u in het gelaat. Ik heb u verdoemd, terwijl ik met passie uw geliefde lichaam heb geroemd. Wat ben ik een dwaas, want telkens weer vertel…

Als je weggeeft wat je het liefste lief hebt ben je, mijns inziens, dichtbij God dat is ons mensen Lot om los te laten wat dichtbij is ook al mis je het liefde is geven en laten leven.…

Diepe groeven sloegen dieper nee, dat hield je niet meer tegen je gezicht was droef verzild en oeverloos je vergezicht je stond gevangen in wit licht nog als een pop in stille regen klom de nacht in als een vogel die verbaasd had omgekeken Omgedraaid nog als een kat die zonder staart door donker ging en zilverzout nam van de hemel die met…

ze kerft namen in haar ziel die niets is wat 't lijkt ergens sijpelt bloed uit 'n hart dat onomkeerbaar schijnt de stenen weg omhoog ligt er verlaten bij evenals zij wiens lot bezegeld lijkt ontrafelt ze raadselen uit de hemel onontgonnen gedachten spreken zeker tot de verbeelding die 'n sinister spoor achterlaat gelijk de kruistochten…

Een boodschap van hoop een boodschap van liefde, van vertrouwen contra wantrouwen een boodschap van geloof een liefde tegen haat... is, Al, wat in mijn leven geschreven staat. Is, Al, wat ik te bieden heb wat ik geven wil... altijd: heel stil.…

Ik wou maar weer eens Staatsloten proberen 'Veel geluk', zei de sigarenboer erbij Helaas verdwenen ze uit de loterij Omdat men digitaal kan malverseren Mijn nummers door een ander ingepikt Ik ben dus niet van lotje, wel getikt.…

Het leven heeft rare wegen vele kansen en mogelijkheden door het lot aan ons gegeven Het leven heeft rare wegen Het is aan ons zelf welke weg of mogelijkheid we zullen nemen Het leven heeft rare wegen Maar er worden genoeg kansen aan ons gegeven Het leven heeft rare wegen Maar het is aan ons welk pad wij zullen nemen…

Hij kiest niet zijn weg. Volgt hem slechts tot aan de kim. Niet meer dan een schim.…

Waarom tevreden zijn met je eigen lot als de loterij ook andere kansen biedt…

Door haar verbeelding wordt haar wereldje steeds groter terwijl ik dat allemaal bemerk kijk ik naar die kleine koter rijk aan fantasie is zij onze kleine lieveling haar kennis is gelukkig nog beperkt…

Onwetend of de tak nog levend, dood, dan bultje op plek die niet verwacht zwelt zomaar in de nacht door bast eerst als kast gesloten, opgeruimd, dicht, kiert plots, wil uiten laat, laat me naar buiten ik ben een nieuwe loot, wij wisten niets van je komst wilt nu ontspruiten zo heel langzaamaan tot leven daar kijk ik tegenaan.…

het lot eist z'n tol onnavolgbare kronkels mondjesmaat geluk…

Scheidende waters worden wegen die ons leiden naar het overschot van de oorsprong zo verafgelegen, maar ieders onvermijdelijke lot.…

Het lot speelt een rol.…

Sinterklaas was waarlijk ontroerend goed uren in de Bijenkorf was-ie lekker zoet de poppen bibberden weer aan hemadraden marsepein in vele kleuren aan de paden choco letters kruidnoot taai taai de V&D was wel 'n tikkie saai beneden te veel slippies plu's en sokken zie ginds de stoomboot tegen 't mokken onderwijl waren de warenhuizen…

Hun lot is meer dan wreed Ze drogen in de korst Schilferen van hem af Als hij langs de bast schuurt Een straf die zij stil ondergaan Met een taaie wintervacht Een speklaag onderhuids Daagt hij de vrieskou uit Door de lente uitgedund In een lichtere tint gehuld Speurt hij naar alles wat de tand verdraagt Van knol tot kadaver Van slak…

Hier wacht dat team archeologen dus ook nog een fraaie, zij het taaie klus.…

gewoontes zijn geen druppels die je even afschudt als ik wil veranderen merk ik hoe taai ze zijn handdoeken vouw ik altijd zoals mijn moeder deed boodschappen ruim ik op in een vaste volgorde soms spring ik uit een groef met een bevrijd gevoel…

Gehavend is het peloton vertrokken Geschaafd, getekend, armer aan illusies In voorportalen van hun eindconclusies Toch strijden ze weer fier en onverschrokken Zo brengt De Val ons retro-romantiek Van taaie-ouwe-krijgers-heroïek…

de flinterdunne stilte landt in de schelp van het ongeoefende oor fluweelzachte voelsprieten beroeren het taaie trommelvlies dat zich van de dove domme houdt niet geraakt, nooit gevlogen hoe vindt gekooide stilte ooit zijn huis?…

De tijd danst de dagen het verleden daarentegen schrikt wakker met een zucht Voorjaarsvogels vliegen overwinteraars taaien af Jij en ik openen deuren naar de toekomst laten de stèle ongebruikt relatie opgegraven…

Naar ik tot mijn verwondering verneem, Is er een rups die knaagt aan plastic zakken, Om dan iets anders van dat spul te bakken, Waardoor een eind komt aan een taai probleem. Maar als die rups gaat wisselen van huid, Dan vliegt er vast een plastic vlinder uit.…

Ach, had je zoiets ook maar voor het leven Dat bij eenvijfde lot gegarandeerd Slechts eenvijfde narigheid werd uitgekeerd Dat zou een stormloop op die loten geven Het lot laat zich tot dusver nog niet delen Met hoop op goede speling blijf ik spelen…

sluimerde sliep nog beschermd onder dons je bollige lijfje geplooid rijpte je wakker je vruchtvlees gezond zwanger met toekomst getooid buigt straks je hoofd neer gerimpeld maar taai in lijnen van leven gelooid…

Het vaal is tussen wit en zwart, Het taai is tussen week en hard, Het lauw een eigenschap tussen hitte en koude. Maar tussen vloek en zaligheid En is geen bijweg die ze scheidt. Het een hij vlieden moest die ’t ander hebben zoude.…

Ze staan -onverstoorbaar- aan de waterkant de wilgen ze houden van land en water Buigen zich zover voorover dat ze zich niet meer strekken kunnen Hun tengere voeten klauwen in modder, aarde herkennen de waarde van het taai houvast hun twijgen verwijzen naar: later.…

Je niest weer eens dwars door die neusspray heen Die vorig jaar je hooikoorts kon verdrijven Zo'n middel kan niet eeuwig werkzaam blijven 'n Graspol is een taaie allergeen Dus op naar nieuwe middelen die claimen Dat ze je loopneus uit de running nemen…

Half boven de oorsprong achter rimpeling van taaie huid was het al broos stevige armen braken de val maar hij stierf in de nacht grut huppelde zingend rondom: sterke beer jij had geen pijn zware storm is ook voor bomen.…

in dit verstomde zwijgen waar beelden taai verkleven op de punt van mijn tong zal ik huizen. binnen deze papieren grenzen waar aaneengeregen zinnen zich zachter verzetten wil ik wonen.…

Een sixpack bij een hele ouwe taaie... Gelukkig zijn er trends die overwaaien.…