inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 7.448):

Edel zwijn

Wroetend met een platte snuit
Woelend in een modderbad
Een zegen voor de huid

In een kuil, met mos en gras bekleed
Weert hij mug en vlieg en parasiet
En hoe? Hun lot is meer dan wreed

Ze drogen in de korst
Schilferen van hem af
Als hij langs de bast schuurt
Een straf die zij stil ondergaan

Met een taaie wintervacht
Een speklaag onderhuids
Daagt hij de vrieskou uit
Door de lente uitgedund
In een lichtere tint gehuld

Speurt hij naar alles wat de tand verdraagt

Van knol tot kadaver
Van slak tot regenworm

Beer zoekt zeug

Ze vinden elkaar in het najaar
Een seizoen later ligt de big
Onder een dak van takken
In een gestreepte kamerjas

Hij staat beeldig op het kerstmenu

Vetarme, verfijnde smaak
Taaier met de jaren
Gedrenkt in rode wijn

Is de mens dan toch een edel zwijn?

Schrijver: Wim Veen, 6 juni 2005


Geplaatst in de categorie: dieren

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 929

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)