Alle inzendingen over tabula rasa

Jij pakt je koffers Ik mijn egoïsme Vertrek en aankomst Begin en einde Nulpunt Celsius of Fahrenheit maakt niet uit Een tabula rasa is het…

Er zijn van die momenten, Dan duiken ineens woorden op Vanuit je stream of consciousness Of uit je onbewuste Ze dringen zich dan aan je op Als was je geest een wajangschim Tabula rasa ledepop Die niet eens uit kan rusten…

in 't land van duizend en nog 'n nacht blijkt Allah heel anders dan tot nu werd gedacht ze leeft in Nirwana als Tabula Rasa speelt kiekeboe geeft Fata Morgana bij droogte en morgenstond ze heeft ook 'n oase met catering voor eigen rekening…

op de berg Nojin Gangzang vele valleien gaan van Lhasa zeven duizend meter hoog zit witte sherpa Tabula Rasa roerloos in de wacht voor de verschrikkelijke Kerstman Yeti Eeuwig zijn Sneeuw God vergeten stil kwam daar een stip steeds naderbij yakboterlampjes flikkerden hoog op Tabula Rasa ratelde onbewogen op hete kolen met zijn gebedsmolen…

wit trad aan het voetlicht onschuldige luchtigheid ontwapende onbevangen schreed maagdelijkheid als een uitdijende rimpel de invloedssfeer de tabula rasa die het is klaar om de zonde op te nemen zo gebruikt de mens… vastgenageld of volgepompt de misdaden vergeten maar de verkrachte maagd spreekt woorden als een orkaan gruwelijk schoon en…

ik ben ooit verknipt geraakt steeds als ik dat probeer te lijmen zie ik de schaar verschijnen had toen al geen schone lei het tabula rasa was niet helemaal van toepassing op mij vreemde genen hoorde ik mompelen als de ouderen samen konkelden over kerk en maatschappij dat ging dan over mij dan knipte ik die info weer aan stukken…

je lachte toen de schalen braken en het ei zich opende het was jouw broedsel niet dat onder je vingers krioelde om een eerste glimp van buiten op te slaan van het tabula rasa bestaan geïnstitutionaliseerd hormoonde zorg een affectief en uiterst adequaat traject als een abces vermenigvuldigde zich het vreemde leven door…

Rasa…

Daarom sluit ik met steeds minder af : tabula rasa, leeg beeldscherm prima. Overal blijven mijn teksthaakjes hangen in mijn teksten: o, ik mis je zo…

Tabula Rasa.... opnieuw mijn leven leven zonder jou.....…

rasa was haar obsessie zonder aarzeling gooide ze het kind overboord met het badwater liet me achter op een puinhoop van gevoelens verweesd en verward…

De teerbeminde compact, klein behuisd als ze was al die tijd, lijkt in niets op een tabula rasa en ligt vief en fris aan mijn hart. Met haar hoofdje draaien haar ogen ongedwongen in het rond en leiden mijn blik naar een plek voorbij mijn angst voor de toekomst…

rood .in het teken van de roos op een maagdelijk witte merrie rijdt de dood, die nooit gehaast is, gezapig door het landschap zwart geharnast en ongenaakbaar gekroond met de witte kroon van Osiris die heerst over de onderwereld rondom hem dansen geraamten obligaat hun knekeldans de zeis hakt knopen door en maait het rijp gewas tabula…

door een tunnel van tijd trekken wij voort richting ongewisse zelfzeker in het eigen heden maar onwetend van wat morgen brengt als buiten zich met binnen mengt is er hoop op hoge machten bemeten met de maten hier en wat elkeen te wachten staat die deze doorgang achterlaat geldt dat ook in eeuwigheid voor een onbeschreven blad heeft…

Er mist een kamer hier een witte kamer waar ik niet hoef te bestaan een onbeschreven blad om mij te bergen Waar het kristallijne venster mijn woorden terzijde schuift het winterlicht binnenlaat dat naakter is dan mijn blote huid De klok een witte tijd aangeeft ik mijn adem bladstil zie hangen boven een deken van stuifsneeuw het vroegste…

echo's van schreeuwende schorre stemmen ijlen na in de straten de fragiele vuist in samengebalde angst weet niet wat de andere doet neem het onbeschreven blad papier open de vuisten denk, fluister, schrijf, schrijf op een schone lei over jou en de anderen…

zijn wij als wordt beweerd een schone lei een onbeschreven blad ik weet het niet maar volgens mij is wat vaststaat dat een blad al z’n vorm en lijnen bij voorbaat heeft en wat er op geschreven wordt dat is wat in en om ons leeft…

de ochtend van het leven was nog koud alleen het zonlicht wist ons te behagen verwachtingsvol verbeidden we de dagen we schaarden ons rondom wat brandend hout we wonnen elk seizoen aan kracht, het woud had geen geheimen meer voor ons, we zagen de dieren, oogsten lof van jong en oud de stam was trots, bij thuiskomst van het jagen een schone…

Vrolijk kind met blauwe ogen, bekijken - door een roze bril - de grote mensenwereld. Onbevangenheid straalt op het gezicht, de frisheid van kinderlijke onschuld, gekoesterd door het onbeschreven blad. © avriends - 2007…

Een nieuwe start, een nieuw begin, ik ga ervoor, zorg dat ik win. Diep in mijn hart, vol bloed erin, wordt voortgestuwd wat ik bemin: een levenskracht, zo vol en puur, die staat me bij in het beginuur. Het gaat hard, je zult wel zien: Mijn nieuwe start, mijn nieuw begin…

Wit papier laat mij de leegte vullen Tussen bladrand en bladrand Vul de leegte in met kriebeltjes En krasjes en dingetjes En dan heeft wit papier betekenis Vul mij de leegte met hetzelfde Dan krijgt de ik een zijn Geen wit papier in mij…