Alle inzendingen over te snelle tijd

geen strepen die het blauw aftekenen met ongewenst verblijf zie hoe de natuur met stof en as het menselijk vervuilen nu bestrijdt weer terug werpt in de tijd van grondvervoer de snelle globetrotter op retour eindelijk zien gods ogen door het blauw een witte vlinder fladderend in spartaanse ochtendkou…

het snelle leven van zwellingen en groeven karikaturen…

met bagage bestaand uit klein verlangen kiest ze zonder aarzelen haar doel rustig ontwaakt, kinderen gewekt gevoed gedag gekust het afscheid is altijd voor korte tijd om het diepe zelf wat rust te gunnen een zwierige jas in een spiegelruit jonger: in één snelle oogopslag 'het kind de moeder van de vrouw' ongedurig rusteloos maar trouw…

een Drentse korpschef heeft te snel gereden met 150 km scheurde hij naar huis "schat, staat de bokma koud ?" "nee, maar je eten bakt aan op het fornuis" het is dus logisch dat de korpschef snel reed hij is "ook maar een mens" net als wij van een voorbeeldfunctie wilde hij niet weten buiten diensttijd is de korpschef n.l. vrij nee,…

er is geen klarinet die nog klagend huilt als liefde even pruilt trompetten worden niet gestoken want er gaat geen klank naar boven tenor en alt zijn uit het zicht verdwenen toen rappers zijn verschenen het is de tijd van rauwe woorden in een snelle beat hese stemmen van wat dronken gasten en een verlopen griet lasers rook…

Op toneel staat de snelschilder Jelle. De toeschouwers zijn niet te tellen, zo veel zijn er binnen. Hij kan nu beginnen: de man heeft een zee van modellen. Hij maakt een portret, maar het blijkt, dat-ie niet naar de toeschouwers kijkt. In de weer met penseel denkt-ie: ' 't Zijn er zo veel, dat er zeker wel eentje op lijkt.'…

Ze wou niet, dat de mensen het zagen, als zij in d'r voortuintje lagen. ' 'k Ontneem hun het zicht,' zei d'r buur, ' 't is m'n plicht om je tuin en ook jou te behagen.' Hij voegde de daad bij het woord en ze werd door z'n daadkracht bekoord. Gans verrukt riep de vrouw: 'O wat doe je dat dat gauw!' want hij plantte een haag en zich voort.…

Denken op hoger niveau Vereist bagage Van diep kennis en weten Van niet vergeten Inzicht in de collectieve erfenis Kennis van de geschiedenis Wie heeft het juiste overzicht in deze tijd De verschillen tussen mensen Geven de grootste strijd De gewone mens die diepe stromen voelt In alles wat om ons heen krioelt Geestelijke crisissen…

Zij bedreef als ziel de liefde met mij, zoals wetenden dat doen...…

Je neemt een kruidige peer. Voeg daarbij een beetje kaneel, wat kokosolie en amandelmelk, met nog wat specerijen, doe dat in een blender, en mix... en schenk maar in: een glaasje voor elk. Cacaobooster, wat een naam, hij klinkt zo snel. Nou dat is hij ook wel. Je mengt amandelmelk met cacao, en een lekkere zoete siroop. Zo'n amazing biologische…

Soms als ik koppen in de ochtendkranten Van gister lees en dan een kabeljauw Te grazen neem en tsjak! in tweeën houw Zie ik onder zijn kieuw Wendy van Wanten Haar voorgeborchte spat zowat uiteen Nu klaagt miss Coppenolle steen en been…

dit is de snelle pen de laatste die ik leeg zal schrijven om mijn gedachten op papier te krijgen de anderen zijn lang meegegaan met hun vlotte inkt hebben wij zeeën vol emoties aangedaan hebben veel moeten dopen en nog meer hopen de pennen schreven veelal naar een goede uitkomst toe maar soms heb ik naar het slot de pen vrijwel…

Ik zie me dansen op snelle, lichte voeten -- zonder gestruikel.…

Achter jouw raadsels is vluchten simpelweg onmogelijk de deuren van jouw huis zijn diffuus en laten je lijden in alles waar jij voor staat gedrogeerd door het snelle kloppen van de tijd spin je jouw jas op de klos van het leven en ben je slechts diegene die ik ken ontvangen heb je reeds en ergens aan de kim schittert toch het voorbije…

in snelle pakken staan ze ijskoud bevroren het startschot ontdooid…

vis in het water een snelle duikvlucht beweegt de lege kade…

Met snelle pootjes trippelen ze langs de zee steeds net voor je uit…

De snelle trein die mij door ‘t leven jaagt loopt op een vaste tijd vrij van vertraging met ongekende vaart zonder bevraging of mij die barre snelheid wel behaagt. Ik had het jaren lang niet in de gaten hoe snel de trein me door het leven reed ik was nog jong en had van tijd geen weet bemat het leven met de ruimste maten.…

daar ligt het meer dat snelle beekjes stilt en spiegelglad de maan weerkaatst waar ik altijd naar de sterren kijk hun afstand overbrug met een diepe zucht een dialoog in vast geloof dat twinkelingen raken aan de oer herinnering zij verhalen de verbondenheid van energie die tijd en massa begeleidt heb het alleen zijn achter…

Mijn herinneringen zijn foto's waar het leven overheen raast van wit naar donker nacht naar dag gevoelens alweer opgelost in zwart of verbleekt in de felle zon Kiekjes van de aarde stilgezet, toch vluchtig door het snelle tollen in de eeuwige hemel van de tijd van wit naar donker nacht naar dag naar voorbij, voorbij voorgoed voorbij…

Maar hij reed in snelle auto's en vloog in spannende kisten. Liep rond in mooie pakken, glas champagne in de hand. Beleefde van tijd tot tijd met luchtige élégance de wildste avonturen die soms bijna verkeerd afliepen. Hij heeft het ervan genomen, als koopman, ridder, vorst.…

Een snelle zeilboot komt naderbij, een snelle zakdoek wuift naar mij over het wijde water. Ik voel in mij een vreemde pijn, zou er dan toch nog.........iemand zijn? Die mij ......och later.…

het schrijven van een autobiografie is mij niet gegeven want mijn auto bevindt zich op onnavolgbare snelle wegen…

[Haiku] De ransuil vliegt weg een snelle schim in scheervlucht door het stille woud.…

Schat noch rijkdom kan u niet Van een snelle Dood bevrijden, Die gij voor uw ogen ziet, In dees droeve en vege tijden. Nu u God nog leven gunt, Beter u, terwijl gij kunt!…

de eerste klank komt zonder aarzeling uit de hemel vallen gelijk met de emotie die me rustig ingetogen laat dansen je zit naast me en fluistert 'oh nee, dit niet, het is te veel' jaren later bij diezelfde eerste toon het gevoel, klein geluk dat kleeft aan herinnering die niet is vergaan in het snelle gewoel van plaats en tijd hoe diep…

zwarte wolk lekt inkt snelle trein rekt druppels uit ramen gearceerd…

Haiku Onderweg station Utrecht voetstappen snellen kris kras all directions…

Naar de tijd kijk ik de jaren gepasseerd tussen jou en mij Zoveel vreugde, warmte eeuwige liefde geproefd in stille verwondering ons ultieme levensgeluk omslaand in verpletterend verdriet door jouw snelle heengaan op deze verstikkende lentedag zie ik me hier nu staan verloren aan je graf met de herfst nog ver weg denk ik slechts…

kinderkopjes lagen er in die jaren en het verkeer deed nog zoveel kalmer aan rustieke stenen zijn vervangen door een snelle asfaltbaan en je ziet er minder bomen op rijstroken verdampten ook de zachte dromen van weleer waarin op zondag samenkomen alle weken door zou gaan de hompelstraat is weggebroken jachtig snellen wij steeds meer…