Alle inzendingen over te voet

Voor mij ligt een veld bezaaid met koude, scherpe stukken Herinneringen aan toen aan hoe het vroeger was Daar sta je dan op blote voeten En overal gebroken glas Ik laat me vallen moedeloos tussen alle scherven van dat wat ooit geweest is van alles wat ooit was Daar sta je dan op blote voeten En overal gebroken glas Vang jij me…

en schrijdt al in een andere werkelijkheid de zonnigste manier om elkaar weer te ontmoeten blijft toch op blote voeten…

Hij komt echter niet op vrije voeten omdat hij illegaal is.”…

Welke plek op deze boze aard is me een paar zere voeten waard? Waar is er een bedevaartsoord voor mensen zoals ik, mijn soort?…

heb gerust aan je voeten met je tenen gespeeld vrijheid gevoeld in ontvankelijk groeten plezier in humor beleefd maar ik ging voor je benen het eindeloos stel gelaarsd tot de schenen pas in het spel van leer en ontdoeken ontmoette ik eindelijk tenen en voeten…

Vervolgens, het denken weer moe wandelt zij naar haar slaapplaats toe vlijt zich neer zo gaat het telkens weer, in een ronde cirkel rond met altijd wel;..haar ene voet nog aan de grond.…

Een voet, voet voor voet tegelijk en dan zit er wel weer schot met hak en hiel voorzichtig talend beweging in. Soms willen ook benen wel eens even weg, weg van de werkelijkheid domweg even afstand doen.…

je brandde zonder handen om te vluchten uit de hel voette nog in een wereld waar seconden zijn geteld beton begon te kraken het geluid kon je niet raken door het stof zij waren groots jij ademde steeds langzamer hun dood was klein in pijn van afscheid nemen tot de sprong die maakt je groot leven is een hopen…

Het gras buigt onder mijn voet, een houding die slechts een tijdelijke is. Zodra ik verder loop, richt het zich weer op, sprietje voor sprietje. Buigt het gras te laat, ook afgesneden is het gedoemd mijn voet te dragen. Ik kom naar je toe, je armen zijn al gespreid. Mij hoor je niet klagen.…

Stap voor stap zet ik voetje voor voetje plaats ik, zucht na zucht slaak ik traan na traan pink ik weg, al loop ik niet achteruit, mijn lijf gaat dat wel, stap voor stap, voet voor voet, zucht na zucht en traan na traan!…

was de golven zat wilde dat ik vaste grond onder de voeten had meedrijven op de stroom ontspannen zonder denken was niet mijn droom stuwde water op worstelde en kwam boven ontkomen aan de kolk van geloven heb eindelijk mijn voet op eigen bodem neergezet standvastigheid heeft mij gered…

aangepaste stappen als de kringloop van wat was gaan- voet voor voet hun weg langs zelfkanten van steen en flauw verlichte ramen komen gedachten samen deurloos vormen zij wat over is er bloeit al geel in het struweel en op de grond opent zich langzaamaan de zucht van de natuur…

Ik zie me dansen op snelle, lichte voeten -- zonder gestruikel.…

tere krokusjes aan de voet van de plataan kleurig gezelschap…

Dieven braken in - mijn wandelende takken kregen voeten…

mijn bijgebouwen aan de voet van hun toren voel ik me graag thuis…

het aardse zoeken met je voeten op de grond zien wat voor je ligt…

Ik slenter, er valt een inzicht voor mijn voeten – ik draai er omheen.…

Het onweert, bliksem boven me, diep gerommel -- onder mijn voeten.…

Maria stond dicht bij Jezus' graf bracht reukolie mee in een karaf aan uw voeten Heer Leg ik kruiden neer voor U die al mijn zonden vergaf!…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik mijden.…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik te mijden.…

niet langer zoeken we de weggewaaide kaart de gemiste afslag evenmin doelloos dwalen we langs het stroompje dat uitmondt in een brede rivier overgeleverd aan de inktzwarte nacht zetten we voet voor voet door onbekend gebied is er een weg terug?…

kijk daar staat Narcissus geleund op een voet van marmer zodat het haast lijkt alsof hijzelf van marmer is zijn mooi lichaam wil ik in mijn armen nemen maar het is van marmer en als een lijk vertroebelt zijn beeltenis mijn ogen en drijft weg. Narcissus leunend op een voet van marmer.…

Je voeten lopen in het natte zand mijn voeten rijm ik er voorzichtig naast, zodat je als je omkijkt ziet dat we samen zijn gegaan. Maar rijmen wil het niet echt want honderd schelpen pluk je links en rechts uit het strand en uit onze pas onderweg. Ongeduldig ben ik niet.…

plaats een licht bij ieders voet die je op je weg ontmoet een mens is nooit alleen maar fout of goed leef met je hart dat verandert een gezicht door het wonder van het licht…

van je mond trouw en altijd in elkaar geloven ik wil het samen in ons zijn mijn vergezicht is liefde aan je voeten mijn horizon is je koesteren met mijn blik mijn liefde dat ben jij en ik…

Met blote voeten in een bollenveld, slijk onder de nagels en kleine kiezels tussen de tenen, als steken in zijn hart. Hij plande ooit een bloemenveld, groot en kleurrijk, werelds als de vuren van Olympia tot Barcelona, maar loopt vandaag, als alle dagen, met blote voeten in een modderig bollenveld.…

koud twee voeten onder de dekens misschien zijn het klompen ijs…

handen en voeten overbruggen de afstand tussen theorie en praktijk…