Alle inzendingen over tijd / voordracht / tong

De aarde waarin ik Geboren en getogen ben Is me te heet onder De voeten geworden - Aardkorst door droogte Verscheurd, gespleten In tienduizenden ongelijke Brokken waar alle leven Uit verdwenen lijkt - Dan kronkelt uit die ene Spleet het fata morgana Dat mij een haven verbeeldt: Haven, denk ik, water, zee, De meeuwen komen…

Een goede vriend heeft dit werk van hem op muziek gezet, en deze voordracht in een "speciale bewerking" gemaakt. Alexander Peters gedicht: Maneschijn. Vocals en muziek Edwin Bosch Mooi gedaan: Edwin Bosch! Mooi geschreven Alexander!…

Woorden maken blind Gordijnen dicht deuren gesloten Om zinnen en een enkel woord verkeerd verstaan Werd een houding ingenomen een standpunt bepaald Frustraties bleven hangen er werd gezwegen verdrongen en gegist Alles lijkt niet wat het is en niet meer hoe het was Vervlogen is de onbevangenheid van de kindergeest Die blijven…

die priemend vol verlangen klaar staat om te antwoorden op de zwoele vragen die je stelt Terwijl de gordijnen dicht blijven zodat het nog lang nacht lijkt vervul ik je lustvolle wensen: mijn tong tekent natte hartjes op het landschap van je huid…

Spreken in tongen, mensen sluiten zich aaneen. Hand in hand rond de toren van Babel houden zij zich op de been. Zij spreken hun woorden in duizenden talen. Hun geest eensgezind, kent overal dezelfde idealen. Talen over tongen, tongen in talen. De wereld rond kan een geest soms verdwalen.…

Maanlicht wil het in haar mond verbergen: tong die vuur wordt, aarde, water en dan tong. Het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag, haar wulpse wolken tot een regen open strelen. het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt.…

De zon door het venster treft dwaalstof tot klaringen Zwervers in de donkere ruimte, uit de nok van mijn heelal als vergeten kometen, pas zichtbaar bij de val naar een ster die naast aantrekt zich verzet tegen dingen Traag draait het ‘stof `lijke’ haar moeizame wendingen Afgebogen door het fuseren van het lichtend vermanen wordt oud vuil vergast…

Je mag ieder gedicht van mij graag zingen maar niet altijd met een gezicht of begeleid met hoe heten die dingen, lieve vreemdeling. Ikzelf, ik fluisterde mijn woorden pas als de schemering de tekst verduisterde en ik zeker was dat niemand luisterde, maar als je echt moet in het publiek is een beetje muziek en de hele rest mij ook goed…

heb het vuur niet zien doven in ogen die ouder waren dan leven zij glansden in weten het dagelijks streven al jaren voorbij wij voelden stilte voor even dichtbij droeg zo mijn woorden naar hun schilderij lijnde sfeervol contouren zij verfijnden de kleuren in samen ontroeren…

het moet gezegd en de waarheid duidt dat de Heer daar toch ook is geland en hetzelfde soort licht verspreidt spijtig genoeg heeft in Oude Tonge het water ooit duivels en genadeloos toegeslagen, en nog heden ten dage houdt het harten aldaar immer broos van Nieuwe Tonge weet ik enkel de blazoenering van het wapen in deftige woorden luidt…

Het is vast al snel genoeg tijd om ons samen te ontwennen laten we tot dan alsjeblieft enkel onze liefde laten tellen.…

De dood heeft hongerig de Palen uit de grond gevreten, Niet één die nog Is overgebleven - Stronken met dode bladeren, Aangevreten door vorst en zout, Zien zonder het te beseffen Nieuwe loten vol in het groen Opschieten uit het dode hout: Diep donkergroen Dat zich een weg baant Dwars door de dood, Er is geen geluid te horen,…

op de rug van Toscane groeien boompelzen die ik met vingers en ogen kam fluistert wind in vreemde tongen van oude tijden spreken stenen luid en dragen zwaar de stemmen van doden tijdloos uitgezaaid in pijnboombossen…

De tong van een hond is ruwer dan de rappe tong van z’n baas, maar voelt veel zachter aan.…

.' Doch na mijn voordracht werd de zo bedaarde en zachte Heer een tirannieke Vlerk. Zijn donderpreken galmden door het zwerk. Een ferme schop bracht mij terug op aarde.…

een nieuwe tijd zo jong dat ‘k groot smelt op haar tong wat een genot haar aan te kijken hoe het voelt zacht strelend ook haar hand en waar zij bloeit op rand van ’t bed Rijndelta in beweging en vissen beven golven op de borst.…

Als een wolk zwevend tijdloos levend Kleurrijk op reis Om ooit op een dag ten tijde de almachtige zon het natte grijsgrauw bestrijdt Vanuit de zegevierende regenboog zachtjes neer te regenen op jouw tong, Mijn ochtenddauw…

met voordracht uiterst zelfvoldaan reikte zijn vrouw de schriften aan bekakt trok hij ze door de wc…

Geen kerstboom te zien, En toch lopen hier allemaal Mensen voorbij met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hieronder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe woonwijk verkoopbaar…

Ik heb u eens ontmoet, een lang vervlogen dag t is jaren her, de plaats ben ik vergeten t was eerst en enig keer dat ik u zag U was bekend, ik had het moeten weten U las wat voor, het waren vast sonnetten De verzen zaten strak gebeeldhouwd in t corset Van rijm en ritme volgens oude wetten Maar ach een kniesoor, die daar nu nog steeds op let…

Zo graag: stak ik je een hart onder de riem, maar echt: nog nooit heb ik iemand gezien, lopend met een hart onder de riem. Toch wil ik je laten weten dat ik aan je denk, zonder dat hart, uitstekend vanonder de riem!…

wij hadden naam en adres uit de eerste hand en een afspraak voor de tijd van de kersen - en zie... alsjeblieft de kersen- onder zwangere bomen zaten wij behangen met kersen als gretige kinderen met vuurrode tongen en een nog zeldzaam gevoel van geluk…

ik beschrijf je niet zo diep voel ik mij tot jou aangetrokken met aan de rand een vleugje angst rook van een sigaret die verwaait in de wind zou je hand tegen mijn mond zwijgen en niet meer denken adem door je vingers heen voel verbondenheid een puntje tong tussen de tanden van de tijd…

gebarsten gevoelens, lopen hand in hand een lege tong gevuld met nutteloze woorden een hopeloze lach ergens verloren op je weg tranen vermenigvuldigen zich met bloed het uitzitten van je tijd die je op deze klotebol verdoet dat is je rot voelen hoe gaat je met jou? goed…

je vertelt me liefde ik kijk je aan je woorden heb ik niet verstaan maar zie je lippen vochtig je tong likt zacht het rood ik wil me niet bewegen ben als de dood om jouw magie te onderbreken praat maar met je handen speel het spel dat tijd vergeet ontdekken heet en altijd samen wordt gespeeld…

Met mijn handen druk ik uit wat mijn tong niet zeggen kan. Zij zijn de tong van alle standen. Zij zijn de tong die taal uit, en spreken in alle landen. Met mijn handen benadruk ik onvermoed wat in mijn binnenste onstuimig broedt.…

Gebruik die tijd toch voor wat bedsteeworst'len Met flink veel tong, dat dient een dubbel doel, dit Scheelt weer een bezoekje aan de smoelsmid…

Het jaagt zich uit de verzen die het maakt en 't leeft in haar, zijn woord is pad noch pas: zij zijn voorbij waar tong de lippen raakt.…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen te zeggen tegen een vraag, vergt nu net iets meer moed, dan het gewicht van het hart op de tong!…

je jokken plaagt mij nu steeds vaker als was een vulling uit een kies mijn tong schuurt bij jouw praatjes langs de scherpe kant van een verlies je fopperij bezorgt mij kerven snijdt dieper naar de tijd verstrijkt vanaf vandaag vul ik het in als veinzerij gaaf voelt toch anders dan de gaatjes…