Alle inzendingen over tijdgeest

De graafmachine groef me uit. 'heb je je nou alweer verstopt?' vroeg de zandgraver aan mij. 'Ja, excuus, al heb ik geen ex- cuus, maar ik wilde dichter bij de aarde zijn, en me ver- bonden voelen met de aarde, weet je wel?' (ik kwam op- recht over). Het maakte wei- nig indruk op hem, hij zei: 'dat dachten ze in de jaren 60 ook al…

Nog torenen kerken uit verheffen zich boven dorp en stad Gaan ze prat op hun God 't kerkvolk -tezamen- knielt en knikt Er is gemikt op aards geluk en 'ín de eeuwigheid' Rest nog: een Amen.…

een kale boom maakt dreigende gebaren: als jij niet aan mij hangt heb ik geen nut en word ik omgehakt de woeste golven van de zee brullen mij toe: laat je door ons omarmen we zijn al leeggevist voed jij ons met je lichaam de dag is niet veel lichter dan de nacht we leven als de dieren in de bio-industrie geoormerkt en geketend door amorele…

Als ik me kwetsend uitlaat over vrouwen, En ik beledig ieder ander ras, En wat ik zeg geeft helemaal geen pas, Als ik aan elke grens een muur wil bouwen, Dan is, klaarblijkelijk, dat geen bezwaar: Dan schop ik het tot Dichter van het Jaar!…

vinden er beschutting zich bladerend door de wind vastgelegd met woorden die niemand ooit geschreven vindt wat door gewonde dijken is omarmd lijkt leeg te lopen in waterrijk land tot een koninkrijk in hersencellen grenzeloos ijsveld, witter dan het strand tot buiten de tuin met deze waardplant uit het binnenaardse tot evenbeeld van tijdgeest…

architectuur met elkaar vergeleken vertaald in de tijd hebben zij allen de geschiedenis van bestaan en leven weergegeven imponerend zijn de beelden van heerser en zijn hof centraal geconstrueerd maar juist de anonieme werkers hebben in het geheim hun eigenheid geëtaleerd wat zij laten zien in sculptuur en grappig detail duidt de tijdgeest…

Op zoek naar nieuwe kansen met de wil als luisterend oor en de tijdgeest als steunpilaar gaat men met brandend verlangen weer door.…

meevoeren door het water en de wind stroomafwaarts met de rivier tot in de andere wereld waar geen grenzen zijn afstand niet bestaat tijd slechts een moment is die z’n adem even inhoudt daar zag ik jou weer jong en mooi als toen wind waaide ons samen de rivier werd ons bed de droom bracht het vuur waar de nacht ons verblijdde ach tijdgeest…

Ik kan natuurlijk een weergaloos gedicht voor jullie schrijven, iets dat smaakt naar truffels en champagne, waar jullie magen van jubelen, maar de tijdgeest is er niet naar, dus serveer ik aardappels met spruitjes en een lichtgekruide gehaktbal zonder tomatenketchup en zonder toetje.…

De koffieshop moet afhaalcentrum worden Zo wordt, conform het rookverbod, beoogd Geen schemerzone is nog aan de orde Er wordt niks meer gesjoemeld of gedoogd De wet zal straks de tijdgeest achterhalen De koffieshop wordt als begrip erg 'oer' En 't spul, onttrokken aan het illegale Ligt dan gewoon bij de sigarenboer Maar tal van planten…

voel een vlaag verhalen in het woud met zo’n diepe, donkere geur omringd met beelden van een oud verleden land en het is alsof knoestige stammen mee knikken in het zo wuivende gras hoor een hand- vol stemmen in de lucht emoties vormen als geblazen glas vlammen de eeuwen aan de horizon tijdgeesten zwerven aan het begin van een…

Heeft dat eenzame vuurtje dank zij mij al het leven met honderd jaar verlengd, de tijdgeest tijd'lijk van taak ontheven: vroeger en nu voor even vermengd?…

Beiden niet van zinnen zich te binden met de tijdgeest van het bestaan, kozen in vrijheid te min door het leven te gaan.…

Terwijl de stille krachten het verleden laten smeulen houden wij elkaar gevangen in een negatieve spiraal van lusteloze klachten machteloze gevoelens onvervulbare wensen met ongetwijfeld twijfel als wederkerend hoogtepunt ooit waren we tijdloos deel van de tijdgeest nu eindeloos beperkt door onze eigen geest ons haperende lichaam…

Met om mijn huid en haar een Pinksterbries Is er geen witte postduif te bekennen Te horen of te zien en dat is wennen Vandaar dat ik maar zelf het luchtruim kies Enkel wat kauwen in het hemelruim Ach en een stuk of wat verdwaalde meeuwen Gaat nu de tijdgeest alles ondersneeuwen Wordt metafysisch brood vermaald tot kruim?…

Violen strijken melodramatisch een kakofonie van verwarrende klanken die de Tijdgeest kenmerken De klok wijst ons om schepen te verbranden oud zeer te verlaten op onbekend terrein We zullen onlosmakelijk onze geheimen herbergen op kernachtige wijze De droom waakt in ons bewustzijn, onophoudelijk...…

II Achtervolgd door de tijger en gejaagd door de wind in het oog van het spiegelbeeld en in het wakend hart van de storm werd de tijdgeest een oceaan van levende gezichten. Voyeur van het tegenlicht, in de supernova van mijn verbeelding duik ik in de vernieuwende taal van een andere werkelijkheid.…

de tijdgeest verdampt de treden de ruimte vult zich met gebroken stemmen vermomt in watten een blik die oplicht onvoltooide herkenning er kleven beelden aan haar handen, album van de geest, bladeren verwaaien in winden die haar zijn ontvallen schaduw die de toekomst leest ze slaat de dageraad om klapwiekt het verleden dicht…

Een jaar gehuwd leed ze een ‘groot’ verlies Trok naar Parijs en werd duvelstoejager Tot huwen was ze niet meer te bewegen Ze schreef komedies en een fel pamflet ‘De vrouw gelijke rechten voor de wet’ Spijtig genoeg had ze de tijdgeest tegen Niks vrijheid en gelijkheid, broederschap Vond Robespierre, laat ons vooral verbieden Dat vrouwen…

echtpaar door het leven Zolang is haast geen enkel paar gegeven Dus staan zij nu als 'curieus' tentoon Tja, huwelijksgeluk duurt vaak maar even Vaak zijn de perspectieven wonderschoon Toch is het nu na twee, drie jaar gewoon Als huwelijken worden opgeheven Relaties lijden aan devaluatie Dus alles meer dan zilver wordt bij gratie Der tijdgeest…

De tijdgeest is meedogenloos doch niet machtig over jouw doen noch handelen, als jij zin hebt om lekker te gaan wandelen dan pak je jas en neem je beste vriend mee om heerlijk de frisse lucht op te snuiven buiten en de tijd: Die kan vandaag naar je fluiten……

vallen droog in de spiralen van het slib eens stond het water huizenhoog tot aan de rand van ieders lip baggerschuiten zijn vertrokken door verse geul in de rivier de natuur zit met de brokken en zucht onder een kwaaie pier de rechte weg leidt naar het geld en verdraagt geen puur gekronkel spaarbekkens worden niet geteld in de tijdgeest…

grijze deken de zomer smoort Bedauwde halmen in een uitgebloeide lappendeken Menig vluchtende vogel hebben we nagekeken Gebogen bloemstengels hebben ooit geboeid Hun schoonheid is er uitgebloeid Stinkzwammen geurend in de bosrand Herten hebben zichtbaar hun gewei gekamd De tijd van grauwe luchten Waar menig vogel door zal vluchten De tijdgeest…

kansen en beloftes, de oorsprong en details dwingt om meer te weten om in het collectief geheugen niet te vergeten opnieuw te baren zonder gewetenpijn als hart van de innerlijke wetenschap zonder dat je nooit alles zal kunnen meten, beheersing van geweld en twijfel, dat er alles toe doet, wat niet lijkt te zijn maar altijd al is geweest, tijdgeest…

antiminachting, zo voelde jouw aanwezigheid in de glorie zoals liefde kan wedijveren met een flinke dosis “ dood “ ik mis de telefoontjes, slap geouwehoer doch met een diepgang die wij slechts verstonden van mond tot oor en andersom zelfs jouw verbeten angst om de tijdgeest die als een geslepen sikkel over de aardbol zwaait mis ik…

er is maar één leven om te slijten om mij in de teksten vast te bijten, anders raakte ik de rode draad van de essentie kwijt, in de laatste hoofdstuk wordt de levenszin herhaald wel uit ander perspectief, zonder de de draak te steken met de inhoud die ik lees en waaruit ik ademhaal het zijn de anderen die dat wegen of gaan de tijdgeest…

klok die analoog wat achter liep en na iedere kus, waar een hele klus aan vooraf ging, discrepantie van beide weder helften, innerlijke psyche van man en vrouw, verbonden animus als buiten-categorie in vaardigheid van fysiek en tederheid, met of zonder deelbaarheid in elkaars identiteit, ieder een eigen wereld schiep, in iedere tijdgeest…

Een prachtig schilderij, zes witte mannen Een drietal daarvan lurkt aan een sigaar Het gaat hier om een treffend tijdsbeeld, maar Er staat geen vrouw op, dus het werd verbannen De rel kwam in de pers dus men hing vlug Het doek (of toch: de schaamlap?) weer terug…

Wanneer het verleden in jouw ziel huist en de tijdgeest jouw levensweg kruist; dan gedenk mij. Wanneer de duisternis van het bestaan worstelt met het licht om voort te gaan; dan gedenk mij. Gedenk dat wat voortleeft in het licht uit het leven een geschenk is, dat verzuimd werd voordien te geven.…

het artistieke handwerk jij industrieel In elke kerf van mijn leven ligt emotie Ik hou niet van dat kille koude staal De ratio verkilt mij ik bid in devotie Je lijst met opschepperige punten Bevat de zoveelste kathedraal Ik val in menige kerk op mijn knie En bid voor het behoud van het verleden Toch laten we ons beiden meeslepen Door tijdgeest…