Alle inzendingen over tijdsbeeld verward

ben ik, edoch niet allenig, vijfendertig miljard minuscule kiezeltjes, waarmee ik enkel mijn gedachten stenig, Geklapper langs mijn dichtgeknoopte warmte vesting, stormachtig geretourneerde asem van zilte geur, verstandsverduistering met een schreeuw vanuit de long, terwijl de zee me vraagt te stoppen met dit zielsgezeur, In ruimschootse verwardheid…

Verwarde geest, door haar schaduw weergegeven Huilend tot in het diepste van haar ziel Ach, kwam de lieve heer mij nu maar halen Fluisterde ze in al haar kinderlijke eerlijkheid En de pijn kwam diep van binnen, zuiver leed In pure eenzaamheid verdronken Omdat geen mens begrijpt hoe haar gedachten Haar eigen geest haar zo bedrogen heeft Ik…

Niet meer het weten herkennen in het doel van het streven van wat het leven ook mag bieden Stilstaan en de dromen vereeuwigen in het gruis van vertrapte idealen Spoken jagen achter het toneel op het ritme van de akoestiek Het applaus ontwijken om geen gezichten te herkennen die ik niet kan onthouden…

Wat is er toch: de ernst van ’t leven, de diepe pijn van mensen die scheiden, de vreugde van kinderen die met hun ouders zomaar in de straat lopen en een beetje kunnen zeuren. Wat is leven, anders dan verlangen, weg van pijn, maar vol heimwee naar vroeger, naar de kindertijd, de tijd van de beloften, van het ouder willen zijn, of sterker en…

Dit keer ging het in een rolstoel, ik duwde, jij zat, ik praatte over hoe we altijd liepen in bossen, op paden, nu keken we naar meeuwen die op een hekje, op en af, vliegend naar het water, op het hekje, in het plantsoentje, voorbij bezette bankjes door dronken mannen die vrolijk groetten Op een lege zat ik nu, tussen zwerfafval en steunde…

begrip geboortedorp is meer dan geografische aanduiding een tijdsbeeld abstract album met foto’s geluiden die ik opving een krakend bed diggelend glas knappend illegaal brandend vuur buurman driftig geheven vinger stilte op trompet verbogen stuur van gemoffelde fiets met blokken rond pedalen schoensmeerdoosje met helft van knijper en weckring…

Vertrouwde dwaling Maakt mij opeens zeer verward Roken kan niet meer…

Verward door winter van zuid naar noord en terug zwermen de ganzen…

spinnen in mijn hoofd zo klein weven mijn verwarde gedachten tot het lijnrechte zinnen zijn…

ogen zien verward vreemd gevoel tot in het hart angst is zo apart…

wrak en grind van toen stuurloos, verward in mijn jeugd zonlicht, vals gekleurd-…

verwarde gevoelens van wazige angst verweren mij niet tegen dit illusies gestolen verlangen geknakt en alles wat blijft dat ben ik…

Ik ben moe Zo moedeloos Zo verward Zo boos Leeg en lusteloos Gefrusteerd En vooral boos Dit ben ik niet Wat je ziet Is niet Hoe ik wil zijn…

verward door pijn en verdriet.. voorbijgestreefd aan mijn doel.. drijf ik in een zee van tranen.. op zoek naar mijn gevoel..…

Welke mens heeft de macht om naar geest en gave en met zijn creatieve pen de kracht in het literaire het hele scala kan beschrijven en te laten overwinteren in elk tijdsbeeld tot mogen kiemen en tevens te laten bloeien ? Er bestaat geen einde in de fictie en in de tijdloze non – fictieve verhalen.…

merk ik dat ik mezelf onbewust in hun wereld ben gaan posteren even voel ik me een van hen tijd en zijn aanvoelen ik probeer hun denken ten diepste in te denken blijf het proberen het ontdekken wat ze bedoelen wat ze eigenlijk willen zeggen hun verwachtingen zoals ik die nu ook heb te voorvoelen wat ze willen uitleggen is het hun tijdsbeeld…

Stillevens mogen een tijdsbeeld geven Even stilstaan in je dagelijkse leven Het andere zicht voor ogen De observatie maakt bewogen Stillevens in genietende pracht Het maakt blij en zorgt dat het leven innerlijk lacht Vergezichten met solitaire bomen Beeltenissen laten het overkomen Langzaam vergaat de tijd Een andere wereld waarin je kijkt…

Je lijf een beetje ouder, je geest soms wat verward. Maar het zien blijft hetzelfde, want dat doe je met je hart.…

Er woonde een man in Leeuwarden, die alles met alles verwarde. In plaats van met pook, (zo hoort het toch ook?) sloeg hij steeds zijn vrouw met de garde.…

onderweg, de gloed van de avondzon andere oorden onbekende horizon pijn in hart verward gevoel is er toekomst?…

Ik huil zacht weet niks te zeggen totaal verward. Want als je lacht waaien er sterren door mijn hart.…

Je kijkt me aan en denkt verward wat moet ik nu doen of zeggen wat moet ik doen of wat wil ik ja, wat wil ik denk je dan maar toch er is een tijd dat je beseft dat je weet het is goed wanneer je naar mij kijkt...…

In het boek vol struikel- draden ben ik verward geraakt Ik was op zoek naar levens- waarde Ik het het zoeken maar gestaakt…

Je haar verward Je heupen hard Je borsten groot Je naakte schoot Je lijf amorf Je bent mijn Venus van Willendorf…

zie mijn kanten die ik benut met mijn brein dat zo vaak ook verward is.…

Zo lief, zo liefdevol Tot het einde bleef je geven Ondanks alle verwardheid Behield je de liefde voor het leven Dank je voor je warmte, voor alle aandacht en je gein Ik ben trots op wie je was Dank dat ik je kind mocht zijn…

Het lijkt een dag als alle and're de zon, hij gluurt weer om de hoek Toch ben ik binnen aan 't verand'ren en heb geen zin nu in bezoek... De zon probeert mij te bereiken maar welke poging hij ook doet hij kan mij helaas nu niets aanreiken ik ben verstard in mijn gemoed... Er zal wel weer een dag gaan komen dat ik de zonneschijn zal zien…

Verward beleef ik deze fase Ik weet het niet precies Ben ik nu jong en moet ik stappen Of is het thuisblijven waar ik voor kies Ga ik wandelen langs het strand Of ga ik uit in Rotterdam Lekker vroeg naar bed vandaag Of zuip ik me vanavond lam Ik weet niet wat nu bij me past Het trekt me allebei Soms baal ik van een doorzakavond Dan is…

Het heeft me geenszins verward. Het grote geluk droeg ik bij me...... diep in mijn hart!…

Handen door mijn haar, al even verward als het laken onder ons lief beminnen, dan weer hard tot op het bot en daar wil ik je steeds weer ontmoeten en verder afdalen naar gevlochten vingers gespannen lijven, dan weer los en terug naar de plek ..waar woorden maar half.., het bed te klein, een omgestoten glas..…