Alle inzendingen over toevlucht

Ende mijne toevlucht nemen Tot der schermen Dijner vleugels, schadeloos. Want Du hebst toch mijne reden En gebeden, O God, gunstig aangehoord, En dergenen erf gegeven, Die daar leven, In Dijn vreze, naar Dijn woord.…

Gebenedijd zijt gij, o, toevlucht van ons allen, in zonde en slavernij en laat ons niet hervallen, o Moeder Maagd, die Jesus draagt: en laat ons niet hervallen! Gebenedijd zijt gij: de dood komt aangedreven, o, Moeder, maak ons blij, na dit, in 't ander leven!…

Hij vluchtte, maar 't vermoeide leven kwijnde in 't lijf, waarvoor hij zwervend toevlucht zocht. Toen vroeg de vorst alleen, dat na zijn einde een geurig veld zijn lijk ontvangen mocht. Hij stierf en door zijn enkele getrouwen werd aan de uitgesproken wens voldaan.…

Waar werelden ontstaan, en werelden verzinken, Waar zonnen doven, en weer nieuwe zonnen blinken, Blijft gij dezelfde, staag der Eedlen lof en vreugd, De schrik der Bozen, en de toevlucht van de Deugd.…

Een altoos wandlend recipé Een toevlucht voor bedrukten; Een Jan Kontent, met mos tevree, Waar andren rozen plukten; Een goedbloed zonder eigenbaat; Een handlang voor geliefden; Een wijsgeer, wie eens spijt en smaad De dunne lokken diefden; Een prater over dit’s en dat’s, Een anekdotenjager; Een aangeboren vriend van CATS; Een schalke…

Zij, getrouwe gezellinne, zij, meestresse van mijn hart, Was mij weelde bij de weelde, was mij toevlucht bij de smart. 'k Had een loopbaan ingeslagen, hobblig, distelvol, en naar; Zij vereffende mijn paden, strooide bloemen; dank zij haar! Wat dan zoude ik mij beklagen, dat ze aan 't eindperk, van mij scheidt?…

Gij, die mijn toevlucht zijt! Zie die spijt, zie die spijt! Ach! hoe zwicht, bij ’t gewicht Van mijn onvervulde plicht, Al het ijdel zelfbetrouwen; Maar gelovig Hem te aanschouwen, Die hier alles heeft verricht, Dit verlicht, dit verlicht!…

zoek’ by U mijn ziel de toevlucht, eer haar de branding overstort’! Te koen, te ruimschoots dorst ik hopen! o! Dat ik, needriger te moê, in U alleen de sterkte zoekend van ’t zelfbetrouwen afstand doe! 1851.…

Maar ween gij voort; want tranen zijn voor vrouwen Een toevlucht en een balsem in hun smart, - Een zoete zalving voor een wreed gefolterd hart, Zij vloeien zacht en onweerhouën; Slechts de eerste kost iets; maar waar die vergoten werd, Daar volgen de andren licht, gemaklijk en verkwikkelijk, - U zijn zij zalig, - ons verschrikkelijk!…

Ik kijk ter zijde en zie niemand die om mij geeft, nergens een toevlucht voor mij, niemand die hecht aan mijn leven. 6. Ik roep tot u HEER: ‘U bent mijn schuilplaats, al wat ik heb in het land der levenden.’ 7. Hoor mijn noodkreet, ik ben uitgeput en moe, verlos mij van mijn vervolgers, zij zijn sterker dan ik. 8.…

Van alles nu beroofd, totaal ontluisterd hebt Gij geen toevlucht meer in dit bestaan, nog even en het licht der zon verduistert, o levenslicht, naar wie zouden wij gaan? Met grote spijkers wordt Gij vastgeslagen en tegen 't onrecht biedt Gij geen verweer. "Mijn God, mijn God, hoor naar mijn luide klagen, waar zijt Gij nu, mijn God?…